کودکان مادران شاغل، تنها هستند؟

حضور زنان در جامعه قطعا با رشد و بالندگی خانه و خانواده از جهات بسیاری همراه است. به مدرسه که می‌رفتیم همکلاسی‌هایی که مادران شاغل داشتند با ابهت و غرور از اشتغال مادرانشان حرف می‌زدند. شاید خیلی وقت‌ها من و دوستانم هم دوست داشتیم که مادر ما هم شاغل باشد.

خانه با هوای مادر
هر وقت از مدرسه به خانه می‌آمدم، تمام دلخوشیم این بود که مامان خانه باشد و در را خودش برایم باز کند، بپرسد که در مدرسه چکارها کردم و چه کارهایی برای فردا دارم. بپرسد که تغذیه‌ای را که از خانه برایم گذاشته بود، به موقع خوردم و ...
اگر یک وقت بعد از رسیدن به خانه، مامان به خانه خاله یا دکتری چیزی رفته بود، اصلا حالم گرفته می‌شد. هیچ چیز نمی‌خوردم تا برگردد و البته نه اینکه بخواهم او برایم غذا بیاورد و بردارد، نه. اما نبودنش یک غربتی به خانه می‌داد که نگو و نپرس. همان روزها بود که بارها به الهام همکلاسی و دختر همسایه می‌گفتم که چه خوب شد مادران ما شاغل نیستند و در خانه وجودشان به ما آرامش می‌دهد.

هوای امروز
امروز اما بسیاری از مادران شاغل هستند و همین همسایه ما که یک دختر کوچولوی ۵ ساله دارد بیشتر روزها صدای گریه‌اش را می‌شنوم که به مادربزرگ و یا پدرش که به نوبت در شیفت کاری مادر از او نگهداری می‌کنند، گریه کنان می‌گوید: «من مامانمو میخام»...
مسایل اقتصادی، میل به حضور در جامعه، استفاده از تحصیلات و با تجربه و ... از عواملی هستند که زنان را به شاغل بودن متمایل ساخته است. اما مهمترین شغلی که یک زن، بعد از فرزندآوری به عهده دارد، مادری است. مادران شاغل اگر کار دولتی هم داشته باشند، بعد از اتمام مرخصی زایمان باید سر کار بروند و اینجاست که یک کودک نهایتا 9 ماهه می‌ماند و دغدغه اینکه باید به کجا سپرده شود. خیلی‌ها اقدام به استخدام افرادی می‌کنند تا به خانه بیاید و از فرزندشان در ساعاتی که سر کار هستند، نگهداری کنند و عده‌ای هم کودکانشان را به مهدهای کودک می‌سپارند.

تجربه ناخوشایند
فرنگیس که کودک ۲ ساله‌ای دارد و بیش از یک سال یک دایه خانگی برای نگهداری از فرزندش گرفته بود، می‌گوید: به توصیه یکی از همکاران، زن جوانی را برای نگهداری از نوزاد ۸ ماهه‌ام به خانه آوردم.
این مادر جوان ادامه می‌دهد: همه چیز به نظر خوب می‌آمد و انگار پسرم با این دایه خانگی انس گرفته بود تا اینکه همان خانم یک سال بعد از من یک هفته مرخصی خواست.
وی اضافه می‌کند: همان شب اول که دایه نیامد، فرزندم تا صبح گریه کرد و نخوابید تا جایی که ناچار شدیم او را به بیمارستان ببریم و در آنجا متوجه شدیم که مدتهاست که داروی خواب آور به او خورانده شده است.
فرنگیس با ناراحتی به شرح ادامه ماجرا پرداخته و می‌گوید: بله همان خانم جوانی که مثلا قرار بود از پسر کوچکم نگهداری کند برای اینکه در طول روز راحت باشد به او داروی خواب آور قوی داده بود تا جایی که بچه وابسته شده بود و حالا باید با بستری شدن او را ترک می‌دادند...
وی می‌افزاید: از آن دایه خانگی دیگر خبری نشد و من اما با خودم فکر کردم تا چه اندازه ادامه حضور او می‌توانست خطرناک باشد و حتی به گفته پزشک متخصص باعث اختلال در رشد مغز کودک شود.

نفع یا ضرر
یک روانشناس تربیتی با اشاره اهمیت نقش مادران در تربیت و نگهداری از فرزندان به خبرنگار ما می‌گوید: خیلی از مشاغل که نه رسمی و نه استخدامی هستند و درآمد چندانی ندارند فقط نام شاغل بودن را به مادر می‌دهد.
لاله گلستانی ادامه می‌دهد: اما همین مادر شاغل تقریبا ماهانه، مبلغی معادل حقوق ماهانه خود صرف سپردن کودکش به مهد کودک و ... می‌کند.
وی اضافه می‌کند: بسیاری از مادران جوان نیز ترجیح می‌دهند که کودکشان را در ساعات کاری خود به مادربزرگ، خاله، عمه و ... بسپارند که البته هر چند خیالشان راحت‌تر است اما در متغیر بودن خلق و خوی کودک و اعمال روش‌های تربیتی متفاوت اثر جدی می‌گذارد.

شرط احتیاط
ما نمی‌گوییم که مادران نباید شاغل باشند یا کودکشان را به دایه خانگی و ... نسپارند چون هم اشتغال گاهی برای چرخاندن یک زندگی امروزی لازم است و هم افراد باوجدان و خوبی وجود دارند که در خانه از کودک سایرین به خوبی نگهداری می‌کنند و امانت‌دار هستند. سپردن به مراکز نگهداری کودکان که دارای مجوز رسمی و زیر نظر سازمان‌های معتبر هستند نیز قطعا بهتر و مطمعن‌تر است اما ما در این گزارش خواستیم تا به مادران بگوییم شاغل بودن خود را بررسی کنند و ببینند، ارزش و درآمد آن شغل در کفه بالاتری از هزینه‌های نگهداری از کودکان قرار می‌گیرد، یک شغل واقعی است که مزایا و ارزش کافی داشته باشد یا اینکه نگهداری از فرزند به عنوان مادر برایشان ارجحیت دارد.