اضطراب جدایی در کودکان، راه رفع آن

ترس از غریبه پدیده ای است که اغلب از اواخر هشت ماهگی برای برخی از کودکان پیش می آید. بدین صورت که متوجه میشوید فرزندتان بصپرت ناگهانی و بی هیچ دلیل مشخصی که از آن اطلاع داشته باشید، در برخورد و رویارویی با دیگران، دچار ترس و اضطراب شده و این اضطراب را با چسبیدن به شما یا گریهذو بی قراری نشان می دهد.
شدت این اضطراب در کودکان متفاوت است و در برخی بصورت خجالتی بودن در مراودات و در برخی دیگر بصورت بی قراری عای شدید بروز پیدا می کند.
این پدیده کاملا طبیعی بوده و به هیچ عنوان به این معنی نیست که پدرومادر کودک در انجام وظایفشان کوتاهی کرده اند.
این اضطراب معمولا زود برطرف می شود و در بعضی کودکان نیز تا حدود سه سالگی ادامه پیدا می کند.
برای اینکه این دوران را با آرامش و بدون لیجاد ناراحتی های روانی برای خود و فرزندتان طی کنید، نکات زیر را در نظر داشته باشید:
ترس فرزندتان را درک کنید: ممکن است از اینکه فرزندتان از برخورد با اقوامی که قبلا بارها آنها را دیده، مضطرب میشود، ناراحت شوید. اما بهتر است وضعیت کودکتان را درک کنید و او را به برقراری ارتباط با دیگران مجبور نکنید. اجازه بدهید نزدیک شما باشد و از وجپدتان آرامش بگیرد.
خودتان را با رفتار و احساس کودکتان هماهنگ کنید. اجازه بدهید زمان لازم برای بررسی و شناخت اطرافیان را طی کند. اغلب بعد از گذشت چند دقیقه، به اصطلاح یخ بچه آب می شود و با اطرافیان ارتباط می گیرد. با این حال اگر دوست داشت تنهایی بازی کند یا کنار شما یا در آغوشتان بنشیند، او را سرزنش نکنید.
در مورد وضعیتی که برای کودکتان پیش آمده با دستان و اقوامی که در ارتباط هستید حرف بزنید تا در صورت دیدن برخوردهای کودکتان دچار سوتفاهم نشوند.
حتما با جمله هایی نظیر "بچتون غیر اجتماعیه"، "انقدر تو خونه بوده و بیرون نبردیش از آدما می ترسه"، "آدم ندیده ست!"، "مگه من چکارش کردم که از من می ترسه" و… روبرو خواهید شد و گاها از شنیدن چنین قضاوت هایی خواهید رنجید اما سعی کنید بدون توجه به این صحبت ها، با حوصله در مورد این پدیده برایشان توضیح دهید.
از دوستان و اقوامتان بخواهید که کودکتان را به زور در آغوش نکشند یا نبوسند. از آنها بخواهید برای دقایقی به کودک توجهی نکنند تا خود بچه ارتباط را شروع کند.
فراموش نکنید که دنیای ما، با دنیا و احساسات کودکان کاملا متفاوت است. بوی تند عطرها و ادکلن ها، آرایش، بوی بدن و دهان، سیگار، تیزی ریش و سبیل، گرمی و سردی بدن افراد، ضمخت بودن لباسها و… در اطرافیان می تواند برای کودکان آزار دهنده و تشدید کننده ی اضطراب باشد.
هرگز بخاطر رودربایستی و خوشامد دیگران، فرزندتان را مجبود نکنید با دیگران ارتباط برقرار کند.
از طعنه ها و توصیه های نا بجا و اظهارنظرهای غیرتخصصی دیگران چشم پوشی کنید و تنها به فرزندتان زمان بدهید تا با این مسئله کنار بیاید.
تفاوت اضطراب غریبه و ترس از جدایی:
اضطراب غریبه اغلب بعد از هشت ماهگی بروز می کند و کودک از برخورد با دیگران، دچار ترس و اضطراب می شود. این ترس ممکن است حتی با دیدن افرادی که پیش از این بارها با آنها در ارتباط بوده نیز رخ دهد.
اما پدیده ترس از جدایی، کودک بصورت غریزی وابستگی شدیدی نسبت به مراقب اولیه ی خود احساس می کند. او به کسی که او را در آغوش می کشد، تغذیه می کند و می خواباند عمیقا وابسته می شود. بنابراین، هرچه در مراحل رشد پیش می رود و احساس استقلال در حرکت و … را در خودش می بیند، با این ترس روبرو می شود که مبادا از مادر (یا مراقب) خود دور شود.
این اضطراب معمولا با شروع چهاردست و پا رفتن یا راه افتادن در کودکان بروز می کند. با وجود اینکه این پدیده ممکن است برای شما نا خوشایند باشد، اما از این بابت که کودک تازه راه افتاده تان، دور از دیدتان نیست و در معرض خطر قرار نمی گیرد، خوشحال باشید!

تنها را مقابله با این موضوع، درک و کنار آمدن با آن است
سعی کنید در نزدیکی فرزندتان باشید. زمانی که به شما می چسبد، او را در آغش بگیرید و ببوسید و با حرفهایتان به او اطمینان بدهید که از او دور نخواهید شد.
وقتی از او دور می شوید، مثلا اگر در یک اتاق دیگر یا در آشپزخانه هستید، به حرف زدن با او ادامه بدهید. یا گاهی برای او دست تکان بدهید و صدایش کنید.
از یک وسیله، لباس، یا اسباب بازی که برای کودک، یادآور حضور شماست استفاده کنید. وقتی از او جدا می شوید، آن وسیله را در معرض دید فرزندتان قرار دهید.
اضطراب غریبه و اضطراب جدایی نیز مانند خیلی از چالش های دیگرِ تربیت فرزند، موقت هستند و نشانه ی رشد، استقلال و پیشرفت فرزندتان است. با صبر، حوصله و درک خودتان، در پیشرفت طبیعی این مراحل به فرزندتان کمک کنید و اجازه ندهید که بی حوصلگی ها و عصبانیتتان این مراحل طبیعی را تبدیل به ناراحتی های روانی و طولانی مدت بکند.