نحوه تربیت کودک، وقتی لوس و ننر است

خودخواهی و لوس بودن به میزان کم برای همه کودکان طبیعی است. کودکان در سن شش تا نه سالگی اکثر مواقع انتظارات معقولی دارند و به تدریج می آموزند که به احساسات و نیازهای دیگران نیز فکر کنند.

ممکن است فرزندتان چنان بر رسیدن به خواسته هایش عادت کرده باشد که احساس کند حق دارد هر کاری که می خواهد انجام دهد. چنین اتفاقی زمانی رخ می دهد که والدین محدودیت هایی را برای فرزندشان در نظر نگرفته باشند یا وقتی به روش های غیر منطقی رفتار می کند این محدودیت ها را در مورد کودک اعمال نکرده باشند.

کودک لوس در مورد وسایل و اسباب بازی هایی هم که دارد زیاده روی می کند. البته باید توجه کنید که داشتن اسباب بازی زیاد باعث لوس شدن کودک نمی شود، کودکانی هم هستند که با وجود داشتن وسایل و اسباب بازی های فراوان بسیار با ملاحظه هستند.

برخی والدین سخت می توانند جلوی ولخرجی خود را بگیرند. بعضی از والدین از خرید برای فرزند خود لذت می برند و برخی احساس می کنند خرید کردن تنها راه برقراری ارتباط و خشنود کردن کودک است. برخی نیز برای جبران عدم توجه و وقت گذاشتن برای فرزندشان مدام برای او هدیه می خرند. گاهی والدین لوس کردن های فرزندشان را با جملاتی نظیر «بذار بچگی کنه»، «چرا نخرم، پولش را دارم» توجیه می کنند.

کودکی که دائما لوس می شود و با همین شرایط رشد می کند، نمی تواند ناامیدی یا شرایطی را که بر وفق مرادش نیست تحمل کند. شما باید در مقابل رفتارهای منفی فرزندتان محدودیت هایی را اعمال کنید و خود الگوی مثبتی برای او باشید. کودکان باید بیاموزند برای چیزی که دارند ارزش قائل شوند و به اطرافیان خود احترام بگذارند. از یادگیری و فعالیت بدنی لذت ببرند. اگر احساس می کنید برای او بیش از حد خرید می کنید به تدریج آن را کم کنید تا هر دوی شما بتوانید به این وضعیت جدید عادت کنید. خواسته های تان را واضح بیان کنید، مثلا «من می خوام بهتر از اسباب بازی هات نگه داری کنی»، «گاهی همه چیز مطابق میل تو نیست، باید این موضوع را بپذیری»، «ترجیح می دهم حرف خواهرت را قطع نکنی». اگر چنین کاری را انجام دهید شاید او کمتر حالت تدافعی به خود بگیرد و تمایل بیشتری برای تغییر رفتار خود پیدا کند.