دوستی کودکان با هم، چه چیزها که نمی‌آموزند
زندگی اجتماعی کودکان با کاهش وابستگی به والدین آغاز می‌شود ارتباط یکی از نیاز‌های اساسی بشر است.
لیلا شقاقی، روانشناس درباره اهمیت دوستی کودکان بعد از ۳ سالگی اظهار کرد: زندگی اجتماعی کودکان با کاهش وابستگی به والدین آغاز می‌شود ارتباط یکی از نیاز‌های اساسی بشر است و زمانی که کودک مرحله خودمحوری را پشت سر می‌گذارد نیاز به برقراری ارتباط در او نمایان می‌شود.
او افزود: کودکان در اولین محیط‌های اجتماعی مهارت‌هایی را یاد می‌گیرند که هیچ گاه در کنار والدین خود این مهارت‌ها را نیاموخته اند زیرا گروه‌های همسال در کنار یکدیگر تعامل برقرار کرده و در این تعامل مهارت‌های اساسی اجتماعی توسط کودکان کسب می‌شوند. کودکان در این تعامل یاد می‌گیرند چگونه خواسته‌های خود را مطرح کرده و چگونه دوستی‌ها را حفظ کنند. دوستی در کودکان به رشد احساسی و اجتماعی آنها کمک می‌کند و در این رابطه چیز‌های زیادی می‌آموزند.
او ادامه داد: کودکان در تعامل با یکدیگر مهارت‌های، اجتماعی، سازگاری، همدلی را یاد می‌گیرند مثلا می‌آموزند چطور نوبت را رعایت کنند و مهارت‌های کلامی و غیرکلامی استفاده کنند. چطور احساس خوب را منتقل کرده و زندگی اجتماعی خود را شکل دهند. برخی از کودکان که وابستگی زیادی به والدین دارند و یا اعتماد به نفس ضعیفی دارند، دچار اختلالات اضطرابی شده و در برقراری ارتباط با همسالان خود دچار مشکل جدی خواهند شد که این مشکلات زمینه ساز مسائل عمیق روانی و متعاقبا مشکلات جدی تری در تحصیل شغل و ازدواج خواهد بود.
شقاقی بیان کرد: متاسفانه بسیاری از والدین بر این باورند که این مشکلات به خودی خود و با گذشت زمان حل می‌شوند و هیچ اقدامی در جهت رفع این مشکلات نمی‌کنند در حالیکه این نوع مشکلات روانشناختی، به طور اتوماتیک بهبود نمی‌یابد.
او تصریح کرد: حقیقت تلخ این است که دنیای مدرن فرصتی برای تجربه به هیچ کس نمی‌دهد. در دنیای مدرن کسب مهارت و تلاش برای رفع مشکلات حرف اول را می‌زند. بنابراین اگر فرزندی دارید که در مهارت‌های دوستیابی دچار مشکل است، حتما جهت بررسی و مداخلات به موقع اقدام کنید.
او با تاکید براینکه به عقاید کودک خود در انتخاب دوست احترام بگذارید، گفت: او را هرگز به دوستی با کودک دیگر مجبور نکنید. به او تلقین نکنید که در دوستیابی ناتوان است. ارتباط او را با نزدیکان بیشتر کنید تا فرصت بیشتری برای انتخاب دوست متناسب با روحیاتش به دست آورد. شما می‌توانید همکلاسی هایش را به مناسبت های مختلف به منزل خود دعوت کنید.
متخصص روانشناس تصریح کرد: او را به شرکت در برنامههای جانبی مدرسه و فعالیت های گروهی مانند تهیه روزنامه دیواری، اجرای مراسم، تئاتر و حضور در اردو‌ها تشویق کنید. ثبت نام کودک در کلاسهای ورزشی، هنری می تواند زمینه ساز دوستیابی او شود؛ البته به سلامت محیط این گونه کلاس ها توجه داشته باشید. دعوت از یکی از همسالان نزدیکان برای تعطیلات آخر هفته در منزل شما یامسافرت کوتاه مدت، ممکن است کودک را به او علاقه مند کند و با او دوست شود.
او گفت: در صورت ناسازگاری با دوست، حساسیت نشان ندهید. این روحیه کودکان بین ۴ تا ۸ ساله است که با دوست خود ارتباط یک طرفه برقرار کرده و به راحتی قهر میکنند. کودکان به تاثیر رفتارشان بر دوست چندان اهمیت نمی دهند و دوستی را رابطه ای دامنه دار نمی بینند.
شقاقی گفت: برای ایجاد سازگاری، بکوشید خودتان الگوی خوبی باشید و با دوستانتان بی دلیل قطع رابطه نکنید. با بیانی نرم و در موقعیتهای عاطفی برخورد خوب با دوست را به او بیاموزید و ارزش دوست خوب را برایش تبیین کنید تا بداند که انسان بدون دوست، غریب است.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼