چگونه با کم رویی کودکان برخورد کنیم؟

هیچ کس کودکی که به دستورات نمی خندد را خطا کار نمی داند. اما به کودک نوپایی که نمی خواهد لبخند بزند یا با بزرگ تر ها صحبت نمی کند یا با هم سن و سال هایش بازی نمی کند اغلب لقب کودک خجالتی می دهند. اگر شما والدین این کودک کمرو هستید، قرار گرفتن در هر مناسبت جمعی می تواند برای هر دو شما سخت باشد (درحالیکه کودک تان به شما چسبیده است، کار سختی است که وانمود کنید همه چیز عادی است)، اما به جای اینکه روی این موضوع متمرکز شویم که چقدر این کار می تواند ناخوشایند باشد،به خاطر داشته باشید که همه کودکان به طور طبیعی تمایلی ندارند که مرکز توجه باشند. بعضی از کودکان از قرار گرفتن به عنوان مرکز توجه جمع خوشحال هستند و این موضوع بی مشکلی است. ممکن است کودک نوپا شما هرگز از نوع کودکانی نباشد که می خواهند در جمع مرکز توجه باشند و شما باید عاقل باشید و او را مجبور به انجام این کار نکنید. با این حال، شما می توانید از طریق راهکارهای زیر به کاهش استرس و اضطراب کودکتان در زمان تعامل با دیگران کمک کنید:

چطور به کودک کمرو برای صحبت کردن با بزرگتر ها کمک کنیم؟
با حالت دوستانه. اگر با خوشامد گویی و احوال پرسی با افراد دیگر توجه او را جلب کنید ممکن است کودک تان این کار را از شما تقلید کند. حداقل مفهوم صحبت کردن و لبخند زدن در میان مردم احتمالا برای او کمتر دلهره آور به نظر خواهد رسید.
متن آماده کنید. اگر می توانید قبل از اینکه نوعی تعامل اجتماعی برقرار کنید، پیش بینی کنید که آیا شما و کودک دلبندتان آماده این کار هستید یا نه؛ برای این کار با او صحبت کنید و او را آماده کنید. برای مثال، "عزیزم ما می خواهیم به فروشگاه برویم. فردی که در قسمت پذیرش است به شما سلام خواهد کرد و من و شما هم جواب سلام او را خواهیم داد. "اگر کودک نوپای خجالتی بتواند از پس کاری که از او می خواهید انجام دهد بر بیایید، پس بعد از اتمام کار از او تعریف کنید. اگر سرش را پایین گرفت و ساکت شد، به راحتی دفعه دیگر این کار را امتحان کنید. ممکن است این کار چندین بار طول بکشد تا این مشکل برطرف شود.
او را با افرادی که در محله شما هستند آشنا کنید. اگر کتابخانه عمومی محل توقف مرتب شما است با بچهای کتابخانه با اسم های آنها سلام و احوال پرسی کنید و آنها را به کودک خود معرفی کنید. قبل از ساعت "داستان گفت" بعدی درباره دوستان جدید کتابخانه ای با او صحبت کنید و با هم سلام و احوال پرسی کردن را تکرار کنید (برای مثال، "ابیگل،خانوم گونزالز را به خاطر می آوری؟"). اگر این گفتگو به اندازه کافی برای کودک خجالتی شما آشنا شود ممکن است او به حد کافی احساس راحتی کند و به مکالمه ملحق شود.
به محدودیت های کودکتان احترام بگذارید. اگر کودک نوپا شما به طرز ناراحت کننده ای خجالتی است، حتی ممکن است بیان یک کلمه کوچک و ساده "سلام" هم برای او پیشرفت بزرگی باشد. پس به محدودیت های او احترام بگذارید و او را مجبور نکنید کاری که بیش از حد توان او است را انجام بدهد. در نهایت، ممکن است کودکی که برای سلام و احوال پرسی کردن خجالتی بود، به یک کودک با اعتماد به نفس تبدیل شود؛ اما این کار زمان می برد.

چطور به کودک خجالتی برای صحبت کردن با کودکان کمک کنیم؟
متن آماده کنید. همان طور که به کودک خجالتی خود برای صحبت کردن با فروشنده فروشگاه کمک می کنید، می توانید او را احتمالا برای حرف هایی که می خواهد به کودکان دیگر برای مثال در کلاس موسیقی بگوید هم آماده کنید. احتمالا می توانید بگویید، "ما می خواهیم به کلاس موسیقی برویم تا با سازها بازی کنی". اگر می خواهی سازهای خود را با دوستانت هم بدهی می توانی به دوستت بگویی "دوست داری از درام من استفاده کنی؟". اگر این کار خیلی سخت است می توانید به سادگی به کودک خود نحوه سلام کردن به کودکی که در کنار او نشسته است را آموزش بدهید.
خود را با بازی کردن با بچه های دیگر مشغول کنید. اگر شما با کودک خجالتی خود در یک قرار برنامه ریزی شده بازی با بچهای دیگر هستید، از کودک دیگری سوالی بپرسید. بنابراین کودک شما می تواند ببیند که شروع کردن به صحبت با کسی خیلی کار ترسناکی نیست. شما می توانید بگویید، "الا، من کفش های صورتی تو را دوست دارم. آیا این چیزهایی که روی انگشت های پای تو هستند، خرگوش است؟" ممکن است کودک شما برای ملحق شدن به این مکالمه به اندازه کافی علاقه مند شود؛ و اگر این طور نشد حداقل او می تواند ببنید که چقدر شروع به صحبت کردن آسان است.
اجازه دهید کودک نوپا شما با شیوه خودش پیش برود. ممکن است نگران این موضوع باشید که کودک نوپا شما همیشه یک کودک آرام و تنها باقی خواهد ماند؛ اما باید بدانید که کودکان در این سن تعامل اجتماعی را با روشی که بزرگسالان انجام می دهند تجربه نمی کنند و ممکن است کودک شما فقط چیزهای دیگری را جستجو کند. اگر بعد از اینکه به آرامی برای صحبت کردن با دیگران سقلمه ای به او زدید اما او هنوز ترجیح می دهد تا کنار شما بماند، اجازه دهید هر طور که خوشایند او است عمل کند. مخفی شدن او پشت سر شما به این معنی نیست که او احساس تنهایی می کند (یا اینکه بچه های دیگر عمدا از او دوری می کنند). در این سن بیشتر بچه ها هنوز درگیر بازی موازی هستند. اگر چه این طور به نظر می رسد که کودک شما کاملا هم بازی هایش را نادیده می گیرد اما می توانید شرط ببندید که او آنها را کنترل می کند و چیزهایی که او می بیند را ثبت کنید. احتمالا او یک روز به آنها ملحق می شود، طوری که انگار همیشه به آنها تعلق داشته که بر خلاف ظواهر، او توانایی انجام این کار را دارد. به گفته آکادمی اطفال امریکا، به طور کلی باید از به کار بردن جملاتی مانند "او کمی خجالتی است" خودداری کنید، چون ممکن است این کار کودک تان را مجبور کند که در آینده فردی خجالتی باقی بماند.

علائم اختلال شنوایی یا بیماری اوتیسم در کودکان خجالتی و کمرو
هشدار: اگر متوجه شدید که کودکتان واقعا برای تعامل با دیگران بی علاقه به نظر می رسد یا دائما تمایلی به برقراری تماس چشمی با دیگران ندارد، با متخصص اطفال خود صحبت کنید. این موارد می تواند یا علائم اختلال شنوایی یا بیماری اوتیسم باشد.