در محبت به کودکان خسیس نباشید

کودکان همواره به محبت والدین خود نیاز دارند و این نیاز در هفت سال اول زندگی و به‌خصوص در چهار سال اول، به مراتب بیشتر از بقیه عمر آن‌هاست. نیاز به محبت آن قدر جدی است که می‌توان گفت نه تنها بزرگ‌ترین نیاز کودک محسوب می‌شود که حتی سایر نیازهای زیستی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

کودک در سال‌های اولیه زندگی تلاش می‌کند تا بداند کدام رفتارش موجب جلب توجه والدین می‌شود. والدینی که در لبخند زدن، بغل کردن و تحسین کردن خسیس هستند، از تاثیرات نیرومند محبت والدین به فرزندان غافل هستند و نمی‌دانند پاداش دادن مکرر به رفتار مطلوب کودک خود، چه اثراتی دارد. محبت نیاز اساسی و طبیعی کودک است و اساس رشد و سعادت او به آن بستگی دارد.

اگر کودکی از نظر بعد عاطفی به اندازه کافی تأمین شده باشد، حس کنجکاوی و سایر فعالیت‌های ذهنی او نیز به خوبی به‌کار می‌افتند و زمینه رشد روانی کودک به طور کامل فراهم می‌شود، از این رو فرزندانی که در خانواده‌های پر مهر و محبت رشد می‌کنند، انرژی روانی و جسمی بیشتری خواهند داشت و آینده بهتری نیز در انتظار آن‌ها خواهد بود.

برعکس کودکانی که در خانه آن‌ها از موهبت محبت اثری نیست، دارای تزلزل شخصیت و شکست‌های پی‌درپی روحی می‌شوند، که در تمام ابعاد جسمانی و روانی آن‌ها تأثیرگذار است. این کودکان غالباً روزشان را با گریه‌های ناشی از پریشانی شروع می‌کنند و در تمام مدت حالات اضطراب، ترس، خشم، افسردگی و گوشه‌گیری در آن‌ها قابل مشاهده است.

این کودکان مضطرب و پریشان نه میلی به غذا دارند و نه علاقه‌ای به گفت‌وگو و فعالیت‌های اجتماعی، از این رو تمام تخیل و کنجکاوی آن‌ها و کلیه روابط اجتماعی‌شان تحت تأثیر عدم محبت و مهربانی خانواده تعطیل می‌شود و ناگفته پیداست چه سرنوشتی در انتظار چنین کودکانی خواهد بود.

کوتاهی در محبت به کودکان و محبت نکردن به فرزند اثرات جبران ناپذیری بر روی کودک دارد. کودک تشنه محبت و توجه پدر و مادرش است و به دنبال و جستجوی مرکز محبت است و از این راه می‌کوشد خود را تسکین بخشد. طفلی که محبت نبیند هرگز رشد نخواهد کرد.

چنان‌چه فرزند شما اتاق خود را مرتب می.کند و یا با انجام کارهای کوچک به شما کمک می‌کند، شما باید به او بگویید که قدردان او هستید. اگر شما این کار را انجام ندهید، احتمال کمتری وجود دارد که او در آینده در انجام کارها به شما کمک کند.