تاثیر تلویزیون بر کودکان، مثبت است یا منفی؟

روزنامه ایران: اکثر کودکان جهان قبل از ورود به مدرسه زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند. ۷۰درصد مهدکودک ها در روزهای خاصی از تلویزیون استفاده می کنند. در سال به طور متوسط کودکان حدود ۹۰۰ ساعت را در مدرسه و تقریباً حدود ۱۰۲۳ ساعت را در جلوی صفحه نمایش تلویزیون می گذرانند.

مطابق آمار ارائه شده در آمریکا، کودکان روزانه حدود ۴ساعت تلویزیون تماشا می کنند در حالی که کارشناسان معتقدند کودکان بزرگتر از ۲ سال نباید در روز بیش از یک یا دو ساعت برنامه های مفید و آموزشی تلویزیون را تماشا کنند و کودکان زیر ۲ سال به هیچ وجه نباید زمانی را صرف تماشای تلویزیون، ویدئو، کامپیوتر یا بازی های ویدئویی کنند.

۲ سال اول حیاتی ترین زمان برای تحولات و رشد مغز می باشد و تلویزیون می تواند زمان مفید کودک برای بودن با والدین و بازی با آن که می تواند به رشد مهارت هایی که برای پرورش شناخت، رشد احساسات و حرکات فیزیکی و بدنی لازم است را از آن ها بگیرد.

البته تلویزیون زیاد هم بد نیست. کودکان پیش دبستانی می توانند از طریق تماشای تلویزیون الفبا را بیاموزند. در سنین بالاتر می توانند با تماشای برنامه حیات وحش و تصاویر طبیعت راجع به دنیای خود اطلاعات کسب کنند و حتی با تماشای اخبار معلومات خود را گسترش دهند و البته تلویزیون می تواند بهترین معلم و مربی برای آنها باشد.

اما علیرغم تمام این مزایا، تماشای تلویزیون مضر است. محققین معتقدند کودکانی که روزانه بیش از ۴ ساعت وقت صرف تماشای تلویزیون می کنند نسبت به دیگر کودکان چاق تر هستند و دچار اضافه وزن هستند و کودکانی که برنامه های خشن مثل قتل و آدم ربایی را از تلویزیون تماشا می کنند دائماً تصور می کنند که هر لحظه ممکن است اتفاق بد و ناخوشایندی برایشان رخ دهد و جهان را خیلی خطرناک تصور می کنند. بنابراین استرس زیادی به آنها وارد می شود.

بنابراین این وظیفه والدین است که زمان تماشای تلویزیون را برای کودک خود محدود کند و برنامه های خاصی را نیز اجازه دهد تا کودک ببیند و به او آموزش دهد که زمانی را نیز باید صرف بازی با دوستانش، ورزش و مطالعه کند. تصاویر تلویزیونی می تواند باعث آسیب پذیری بیشتر در کودکان شود و کودکان ۲ تا ۷ سال با دیدن تصاویر غول ها و فیلم های وحشتناک دچار وحشت شدیدی می شوند.

بنابراین باید با آن ها صبحت کنید و به آنها بگویید، که این مطالب حقیقت ندارند، زیرا آنها هنوز نمی توانند بین واقعیت و داستان و افسانه تفاوتی قائل شوند. کودکان سنین بین ۸ تا ۱۲ سال از دیدن مصیبت های طبیعی، قربانی شدن کودکان، دچار ترس و وحشت می شوند، بنابراین باید سعی کنید با صحبت کردن و دادن اطلاعات درست ترس را از آنها دور کنید.