اجازه گرفتن کودکان، روش آموزش
اگر فرزند شما اسباب بازی دوستش را بی آنکه به او بگوید بردارد، آیا در آینده دست کج یا دزد خواهد شد؟
روزنامه سلامت: اگر فرزند شما اسباب بازی دوستش را بی آنکه به او بگوید بردارد، آیا در آینده دست کج یا دزد خواهد شد؟
والدین به طور معمول هنگامی که می فهمند فرزندشان چیزی را که به او تعلق ندارد، از جایی برداشته خیلی عصبی و وحشت زده می شوند و اصلا برایشان مهم نیست که این کار چقدر اهمیت دارد و شاید در ذهن شان صحنه ای را تصور کنند که فرزندشان در آینده پشت میله های زندان خواهد بود. بهترین برخورد با چنین مشکلی، برداشتن گام هایی حساب شده برای آموزش صداقت و درست کاری و تصحیح این رفتار ناشایست است.
شما نباید در برابر این مشکل، بیش از حد لازم واکنش نشان دهید، همان طور که نباید از کنار آن به سادگی بگذرید. نباید کار او را با کلماتی مثل و توجیه کنید، این کار به همان اندازه بد است که به نوجوان خود، لقب بدهید.
نوجوانان، خودخواه و قلمروگرا هستند. هنگامی که فردی جرات می کند به یکی از اموال نوجوان دست درازی کند، به شدت اعتراض می کنند. اغلب، قلمرو حکومت آنها گسترده تر از دارایی شان می شود و به آنچه می خواهند هم می رسند.
بسیاری از نوجوانان بارها با برداشتن یک شکلات از کنار صندوق فروشگاه یا اسباب بازی دوست شان، موجب شرمندگی والدین خود شده اند. به همین دلیل این وظیفه والدین است که مفهوم مالکیت را به آنان آموزش دهند. با نوجوان طوری بازی کنید که به او کمک کند تا چیزهایی را که مال اوست، از چیزهایی که به او تعلق ندارد، تشخیص دهد. به او بگویید در خانه بگردد و هر چیزی را که به او تعلق دارد، اعلام کند.
روی وسایلی که امکان نوشتن وجود دارد، نام او را بنویسید و بگویید که افراد دیگر هم در خانه، هر یک وسایلی دارند که نباید بی اجازه به آنها دست زد. قرض دادن و قرض گرفتن و پس دادن قرض را به نوجوان آموزش دهید و سعی کنید به صورت عملی این مسایل را تمرین کنید.
آموزش معنای خرید
به نوجوان آموزش دهید برای همه چیزهایی که در خانه دارید، پول پرداخته اید. برای او توضیح دهید هدیه چیست. هنگامی که به فروشگاه می روید، به نوجوان نشان دهید که چگونه برای چیزهایی که برداشته اید، پول پرداخت می کنید. برای نوجوانان بزرگ تر که پول تو جیبی می گیرند، درباره ارزش چیزها توضیح دهید و استقلال مالی را به آنها بفهمانید. به فرزندتان اجازه دهید تا با پول خودش چیزی برای خود بخرد و برای خریدن هدیه، پول پس انداز کند.
بحث درباره اعمال نوجوان
اگر فرزندتان چیزی را که مال او نیست، برداشت، با او صحبت کنید و به او بگویید: از او بخواهید چیزی را که برداشته، به صاحبش برگرداند ولی از آنجا که عذرخواهی برای نوجوانان کار مشکلی است، او را مجبور نکنید بار اول عذرخواهی کند ولی به او بگویید: به او آموزش دهید وقتی شیء را می بیند و می خواهد آن را داشته باشد، اول از شما یا هر کس دیگر سوال کند که آیا می تواند آن را بردارد یا نه؟
آموزش عذرخواهی
عذرخواهی به طور معمول برای بچه های کوچک و بسیاری از بزرگ ترها کار بسیار سختی است. این کار را با نوجوان خود تمرین کنید. به طور مثال به نوجوان نشان دهید که شما نیز هر جا لازم باشد، از دیگران عذرخواهی می کنید. برای تمرین، با خود نوجوان نمایش کوتاهی اجرا کنید و در آن از او عذرخواهی استفاده کنید. اگر نوجوان به برداشتن اشیایی که به او تعلق ندارد ادامه داد، او را مجبور کنید آن شی را به صاحبش برگرداند و حتما از او عذرخواهی کند.
مقاومت در برابر وسوسه ها
همه نوجوانان باید بیاموزند وقتی وسوسه می شوند تا چیزهایی را که می خواهند داشته باشند یا آن را بردارند، بتوانند خود را کنترل کنند. هنگامی که به صندوق یک فروشگاه می رسید، اجناس اطراف آن محل را به نوجوان نشان دهید و بگویید اینها به او تعلق ندارد و نباید به آنها دست بزند.
اگر درست عمل کرد و به چیزی دست نزد، او را تحسین کنید و به دلیل آن که در برابر خواسته اش مقاومت کرده است، به او پاداش بدهید. برای نمونه می توانید به او به این صورت اجازه بدهید که چیز کوچکی را انتخاب کند و شما آن را برایش بخرید.
هنگامی که نوجوان چیزی را که به او تعلق ندارد از جایی برمی دارد، به سرعت واکنش نشان دهید. یعنی به محض این که توانستید، در یک موقعیت مناسب با او صحبت کنید. به نوجوان بگویید که باید آن شیء را به صاحبش برگرداند.
باید به بچه بزرگ تری که می تواند تفاوت بین خریدن را با برداشتن شیئی که مال او نیست، تشخیص دهد، بگویید که این کار دزدی است. از او نپرسید که آیا چیزی را که در جیبش پیدا کرده اید، او برداشته است یا نه.
از او نپرسید چرا؟ ولی با لحن جدی و خونسرد به او بگویید: توجه کنید که این حرف با جمله تفاوت دارد و این حرف را به محض آن که از قضیه آگاه شدید، بگویید.
سعی کنید لحن شما خصمانه نباشد و نوجوان را تحت فشار قرار ندهید، در این موقعیت حساس باید خونسرد و آرام صحبت کنید و به نوجوان نگویید که باید به نوجوان فهمانده شود که کارش ناپسند بوده است.
استفاده از پیامد منفی
جیغ و داد کردن، متهم و محاکمه کردن و پند و اندرز طولانی برای این رفتار، برخورد صحیحی نیست. برای نوجوانان پیامدهای واقعی لازم است تا یاد بگیرند دزدی، خلافی بسیار جدی است.
این کار باید به نوعی جبران شود. به همین دلیل از کودکانی که کمی بزرگسال تر هستند، سوال کنید که فکر می کنند برای جبران این کار چه باید بکنند؟ شما هم پیشنهادهایی ارایه کنید و با هم به توافق برسید.
پس با هم به صحنه ارتکاب اشتباه برگردید. دست کم، نوجوان باید با کسی که آن شیء به او تعلق دارد، روبه رو شود حتی اگر هیچ حرفی نزند ولی در صورت امکان بهتر است نوجوان از آن فرد عذرخواهی کند.
برای اینکه در ذهن نوجوان تاثیر ماندگارتری بر جای بماند، پیامدهای طبیعی نیز باید مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال، نوجوانان بزرگ تر باید پول توجیبی شان را جمع کنند تا پول جنس دزدیده شده را بپردازند، حتی اگر آن را به صاحبش برگردانده باشند.
کودکی که مثلا یک شکلات را از فروشگاهی برداشته است باید برای مدت معینی از خوردن هرگونه شکلات و خوراکی های مورد علاقه اش محروم شود. اگر نوجوان اسباب بازی خواهر، برادر یا دوستش را بدون اطلاع او برداشته است باید یا با پول خود یکی مثل همان را برای او بخرد و یا یکی از اسباب بازی هایش را علاوه بر برگرداندن آن اسباب بازی، به صاحبش بدهد.
ممکن است از نوجوان خواسته شود که در عوض کار ناشایست خود، کار اضافی انجام دهد. برای نمونه، نوجوان هفت ساله ای که از میز معلم، مداد برداشته است باید بعد از ساعت درس تخته سیاه را تمیز کند، تخته پاک کن را بشوید و زیر میزها را تمیز کند.
پاداش فرزند
این که به طور مداوم درست کاری را در نوجوان تقویت کنید، همان قدر مهم است که تنبیه برای رفتار خلاف او اهمیت دارد. کودکی را که به راحتی از کنار شکلات های بدون حفاظ می گذرد تحسین کنید.
به این ترتیب، نوجوانی را که وقتی چیزی پیدا می کند، به دنبال صاحبش می گردد تا آن را به او برگرداند، حمایت کنید. اگر نوجوان تان سابقه برداشتن پول از جیب یکی از اعضای خانواده را دارد، به هیچ وجه پول یا چیزهای باارزش دیگرتان را از او پنهان نکنید. بسیار طبیعی رفتار کنید و در صورتی که از خود درست کاری نشان داد، او را تشویق کنید.
نظارت والدین
دزدی های نوجوانان به طور معمول وقتی اتفاق می افتد که نظارتی بر اعمال نوجوان وجود نداشته باشد و او تحت تاثیر هم سن و سالان خود قرار گرفته باشد. راه حل این است که همیشه به اعمال و رفتار نوجوان توجه کنید.
این مسوولیت را با پدر و مادرهای دیگر تقسیم کنید. با والدین دوستان نوجوان تان هماهنگ باشید و اطمینان یابید که نوجوان تان تنها رها نمی شود. برای مثال، اگر شما قبل از نوجوان تان سر کار می روید، از نوجوان تان بخواهید قبل از رفتن به مدرسه، در منزل همسایه تان بماند و تنها در منزل نماند.
ممکن است طوری برنامه ریزی کنید که به طور نوبتی مثلا یکی از همسایه ها صبح قبل از مدرسه، بچه های همسایه را نگه دارد و همسایه دیگر، این کار را بعد از مدرسه و قبل از آمدن پدر و مادرها انجام دهد.
اگر کش رفتن اشیا کار گروهی و با هم دستی یک دیگر بوده است، با پدر و مادرهای نوجوانان دیگری که در این کار هم دست بوده اند، صحبت کنید. برای نمونه، یک راه حل شاید این باشد که همه والدین مربوطه، نوجوانان شان را از بیرون رفتن از خانه منع کنند و پس از یک هفته در بعضی روزها به طور آزمایشی دوباره اجازه دهند بچه ها با هم بازی کنند.
اگر دیگر مشکلی ایجاد نشد، دوباره اجازه دهید که همه با هم باشند و از منزل بیرون بروند، با این شرط که بدانند اگر دفعه دیگر هر یک از بچه ها این عمل را تکرار کرد، همه آنها برای مدتی طولانی از بازی کردن در بیرون از خانه محروم خواهند شد.
فرزندتان را در کلاس های فوق برنامه نام نویسی کنید. با این روش، هم اوقات فراغت نوجوان پر خواهد شد و هم نوجوان مهارت های جدیدی را خواهد آموخت و در ضمن از وقت خود لذت خواهد بود.
کودکی را که زودتر از شما به خانه می رسد، زیر نظر داشته باشید. اگر فرزند شما قبل از این که شما از سر کار برگردید، به خانه می آید خیلی زود در زمانی که به طور معمول باید به خانه برسد، به او تلفن کنید و پس از آن هم هر از گاهی تماس بگیرید.
به او بفهمانید که برایتان ارزشمند است و شما او را کنترل می کنید چون یک پدر یا مادر مسوول هستید. شماره تلفن خودتان و شماره های اضطراری دیگر را در اختیار نوجوان قرار دهید.
قبل از این که خانه را ترک کنید، درباره نوع گذراندن وقتش در خانه در مدتی که در خانه نیستید، با او صحبت کنید. منظور و انتظار خود را به روشنی به او بگویید و مراقب باشید که انتظارات تان منطقی و معقول باشد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼