مادر خوب کیست؟

گروه ترجمه نی‌نی‌بان: وقتی دوستم از دختر پنج ساله من تعریف و تمجید کرد، احساس غرور و البته کمی خجالت کردم. ما در مسیری طولانی در داخل ماشین بودیم که به دلیل جیغ زدن های پسر ۲ ساله ام، یکی از خروجی ها را اشتباه رفتم و کنترلم را از دست دادم و سر همه داد و فریاد کشیدم. دختر من در واکنش به این رفتار من گفت: «نگران نباش، مامان. من حواسم به او هست. تو فقط روی رانندگی ات تمرکز کن» بله دختر من به شکلی قابل توجه می فهمد و به من کمک می کند. ولی مادرش هنوز باید در مورد یک سری از رفتارهایش تجدید نظر کند. دوست دارم رفتارهای بد را کنار بگذارم و بیشتر به مادری که می خواهم برای فرزندانم باشم، نزدیک شوم. برای رسیدن به این منظور، می خواهم این چهار کار را انجام دهم.

۱.کمتر داد و فریاد زدن و بیشتر خونسرد بودن

بله، ممکن است دخترم برای سومین بار لیوانش را پر کرده و روی میز ریخته باشد و پسرم برای اینکه برایش آب نبات نخریده ام، روی زمین سوپرمارکت به خودش بپیچد و غلط بخورد. اما داد و فریاد کردن تنها نشان می دهد که مادر آنها به اندازه خود بچه ها دیوانه است. حتی شاید بدتر... برای اینکه روزی بچه ها بزرگ می شوند و مادرآنها هنوز یک دیوانه پرحرف خواهد بود. به جای این کار، قصد دارم وقتی شرایط سخت می شود، یک نفس عمیق بکشم و خودم را عقب بکشم. شاید نتوانم شرایط را تغییر دهم ولی می توانم خودم را کنترل کنم.

۲. بشقاب غذایم را زیر نظر داشته باشم

من همیشه شیرینی دوست داشتم.اگرچه اخیرا متوجه شدم که پسرم هرچه من می خورم و هر خوراکی ناسالمی که در بشقابم می گذارم را تماشا می کند. ظاهرا اگر بخواهم که او به سبزیجات علاقه مند شود، گذاشتن کمی بروکلی در بشقاب کافی نیست. باید عادت های غذاخوری خودم را بهتر کنم و هر روز در مورد اینکه در بشقاب خودم چه چیزهایی می گذارم، فکر کنم. دیگر خبری از مافین شکلات برای صبحانه نخواهد بود. آن دوره تمام شد.

۳. اعتیاد به تلفن همراهم را کنار بگذارم

زمانی واقعا عادت های بد کمی داشتم. سیگار نمی کشیدم و مشروب نمی خوردم. اما از وقتی که آیفون خریدم، به آن اعتیاد پیدا کردم. حالا اگر برای مدتی طولانی ایمیل و فیسبوک و حتی واتس اپ را چک نکنم، کاملا حالم بد می شود. درحالیکه سعی می کنم تلفنم را زمانیکه با خانواده هستم چک نکنم، به طور مداوم احساس می کنم که تلفنم با صفحه نمایش اچ دی و دوربین هشت مگاپیکسلی اش به من چشمک می زند. ولی دیگر نمی خواهم به آن اعتیاد داشته باشم. درسال جدید باید این عادت را کنار بگذارم.

۴. از خانه بیرون رفتن

پسر دو ساله من تبحرخاصی در خراب کردن هرچیزی دارد. من به جایی رسیده ام که برایم خانه ماندن راحت تر از هزینه کردن برای جبران خسارت ها و خراب کاری های اوست. درحالی که من برنامه ریزی کرده بودم که برای پانزده سال آتی در خانه بشینم و جایی نروم، به این فکر می کنم که بچه ها به انگیزه های بیشتری نیاز دارند. حالا چه موزه یا آکواریوم یا هرجای دیگری باشد، ما قصد داریم دوباره وارد دنیا شویم. حتی اگر پسر من مجبور باشد بعضی از این جاها را فقط از کالسکه اش تماشا کند. این یک شروع است.

من انتظار ندارم بهترین مادر دنیا باشم ولی می دانم که انجام یک سری تغییرات ممکن است. می خواهم کاری کنم که درسال جدید به خودم افتخار کنم. شاید هم کارت عضویت باشگاه ورزشی ام را دوباره پیدا کردم. شاید هم نه. چون بهرحال باید برای سال بعد پس انداز خوبی داشته باشم.