ازار دادن کودک، باورهای درست و نادرست
کودک آزاری بیشتر از کبودی و شکستگی استخوان ها است. گرچه سوء استفاده فیزیکی آشکارتر است،با دانستن اینکه شما در این باره چه کاری می‌توانید بکنید، می‌توانید زندگی یک کودک را تغییر دهید.
خانه امن : کودک آزاری بیشتر از کبودی و شکستگی استخوان ها است. گرچه سوء استفاده فیزیکی آشکارتر است، ولی دیگر انواع سوء استفاده، مثل غفلت و سوء استفاده روانی نیز عواقب منفی و پایداری به جای می‌گذارند. هر چه زودتر کودکان تحت سوء استفاده حمایت شوند، شانس آنها برای بهبودی و شکستن چرخه سوء استفاده (به جای تکرار آن) بیشتر خواهد بود. با دانستن علائم سوء استفاده و اینکه شما در این باره چه کاری می‌توانید بکنید، می‌توانید زندگی یک کودک را تغییر دهید.
غفلت و سوء استفاده از کودکان چیست؟
سوء استفاده از کودکان بیشتر از کبودی و شکستگی استخوان ها است. گرچه سوء استفاده فیزیکی به علت جای زخم هایی که به جای می‌گذارد تکان‌دهنده است ولی همه انواع سوء استفاده قابل مشاهده نیست. دیگر انواع سوء استفاده از کودکان شامل موارد زیر می‌شود: نادیده گرفتن نیازهای کودکان، تنها گذاشتن آنها بدون نظارت بزرگسالان یا در شرایط خطرناک و یا ایجاد احساس بی‌ارزشی یا حماقت در کودکان. سوء استفاده از هر نوعی که باشد موجب مضرات روانی جدی در کودکان می‌شود.
باورهای درست و نادرست دربارهغفلت و کودک آزاری
باور نادرست اول: سوء استفاده یعنی اعمال خشونت.
واقعیت: سوء استفاده فیزیکی تنها یکی از انواع کودک آزاری است. غفلت و سوء استفاده روانی می‌تواند به همان اندازه زیان بار باشد و از آنجایی که تشخیص آن سخت‌تر است، احتمال مداخله دیگران کمتر است.
باور نادرست دوم: تنها انسان های بد کودکانشان را آزار می‌دهند.
واقعیت: گرچه آسان است که بگوییم تنها انسان های بد از کودکانشان سوء استفاده می‌کنند، مسئله همیشه به این آسانی نیست. همه سوء استفاده کنندگان عمداً به کودکانشان ضرر نمی‌رسانند. خیلی‌ها خودشان قربانی سوء استفاده بوده‌اند و راه دیگری برای بزرگ کردن کودکانشان بلد نیستند. برخی‌ها ممکن است دچار اختلالات روانی و یا معتاد باشند.
باور نادرست سوم: در خانواده‌های خوب از کودکان سوء استفاده نمی‌شود.
واقعیت:سوء استفاده از کودکان مختص خانواده‌های فقیر یا نواحی بد شهر نیست بلکه در تمام اقشار اقتصادی، فرهنگی و قومیتی وجود دارد. گاهی خانواده‌هایی که به نظر می‌آید از هر نظر مرفه هستند، مشکلات خود را پشت درهای بسته پنهان کرده‌اند.
باور نادرست چهارم: سوء استفاده کنندگان از کودکان معمولاً غریبه‌ها هستند.
واقعیت: گرچه کودک آزاری توسط غریبه‌ها نیز اتفاق می‌افتد، در بیشتر مواقع اعضای خانواده هستند که از کودکان سوء استفاده می‌کنند.
باور نادرست پنجم: کودکان تحت سوء استفاده همیشه در بزرگسالی به کودک آزاری دست می‌زنند.
واقعیت: درست است که احتمال ادامه چرخه کودک آزاری در کودکان تحت سوء استفاده بیشتر است، چرا که آنها آنچه که در کودکی تجربه کرده‌اند دوباره در بزرگسالی تکرار می‌کنند. ولی بسیاری از بزرگسالان که در کودکی تحت سوء استفاده قرار داشته‌اند، انگیزه زیادی برای حفاظت از فرزندانشان علیه سوء استفاده دارند و مبدل به والدین ممتازی می‌شوند.
تاثیرات غفلت و سوء استفاده از کودکان
تمام انواع غفلت و سوء استفاده از کودکان موجب مضرات پایداری در کودکان می‌شوند. بعضی از این زیان ها ممکن است زخم فیزیکی باشد ولی آسیب‌های روانی ماندنی هم وجود دارد که به نظرات کودک درباره خودشان، توانایی داشتن روابط سالم و توانایی عملکرد در خانه، در محل کار و مدرسه ضرر می‌رساند. چنین آسیب ها شامل موارد زیر است:
عدم اعتماد و مشکلات در روابط با دیگران: اگر نتوانید به والدین خود اعتماد کنید، به چه کسی می‌شود اعتماد کرد؟ کودک آزاری توسط والدین یا پدر و مادر خوانده، اساسی‌ترین رابطه کودک را مختل می‌کند. مسئولیت والدین این است که نیازهای جسمی و روانی کودکان را برطرف کنند. بدون این بنیاد، مشکل است بتوانید به دیگران اعتماد کنید یا اینکه بدانید به چه کسی می‌توان اعتماد کرد. این امر ممکن است باعث شود که به علت ترس از قرار گرفتن تحت کنترل یا سوء استفاده دیگری، نتوانید روابط پایداری داشته باشید. همچنین ممکن است این مسئله در روابط شخصی مشکل ساز باشد چرا که رابطه خوب و سالمی را تجربه نکرده‌اید و نمی‌دانید معنای آن چیست.احساس بی‌ارزشی و آسیب دیدگی. اگر در کودکی بارها به شما گفته شده که «بچه بدی» و یا «نادانی» هستید بسیار مشکل خواهد بود که بر این احساسات غلبه کنید. ممکن است که اینها را باور کرده باشید و به عنوان واقعیت پذیرفته باشید. بزرگسالان ممکن است که به دنبال کار یا تحصیلات بیشتر نباشند چرا که فکر نمی‌کنند که می‌توانند از عهده آن برآیند یا اینکه سزاوارش هستند. قربانیان سوء استفاده جنسی معمولاً احساس آسیب دیدگی دارند برای اینکه این نوع سوء استفاده با احساس شرم و ننگ همراه است.ناتوانایی ابراز و کنترل احساسات: کودکان تحت سوء استفاده نمی‌توانند با خیال راحت احساسات خود را بیان کنند. در نتیجه، احساسات در دلشان می‌ماند و به شکل های غیر منتظره‌ای فوران می‌کند. بزرگسالانی که در کودکی تحت سوء استفاده قرار داشته‌اند ممکن است به شکل غیر قابل توجیهی احساس اضطراب، افسردگی و یا عصبانیت کنند. آنها ممکن است برای فرار از چنین احساسات دردناکی به الکل یا مواد مخدر پناه ببرند.
انواع کودک آزاری
انواع مختلف سوء استفاده از کودکان وجود دارد که ویژگی اصلی همه آنها تاثیراتی است که بر روی روان کودک می‌گذارند. کودکان احتیاج به توانایی پیش بینی حوادث، ساختار و خط قرمزهای مشخص دارند. باید اطمینان داشته باشند که والدینشان امنیت آنها را فراهم خواهند کرد. کودکان تحت سوء استفاده نمی‌توانند پیش بینی کنند والدینشان چگونه واکنش نشان خواهند داد. دنیای آنها ترسناک و غیر قابل پیش بینی و بدون نظم و مقررات است. سوء استفاده هر شکلی که بگیرد (از سیلی گرفته تا دشنام یا حرف تند، سکوت سخت یا نداستن اینکه آیا امشب شام روی میز خواهد بود یا نه) تاثیر یکسانی بر کودکان دارد: احساس ناامنی، تنهایی و عدم مراقبت توسط والدین.
سوء استفاده روانی از کودکان
در انگلیسی این ضرب المثل وجود دارد که «چوب و سنگ ممکن است استخوان هایم را بشکنند ولی حرف های کسی نمی‌تواند آزاری به من برساند.» ولی این گفته درست نیست. بالعکس، سوء استفاده روانی می‌تواند به شدت به سلامت روانی کودک آسیب برساند و پیشرفت اجتماعی وی را مختل کند و موجب مضرات پایدار روانی شود. نمونه‌های چنین کودک آزاری شامل موارد زیر است:
دشنام دادن و مقایسه دائم با دیگران
گفتن اینکه «بچه بدی» است، «به هیچ دردی نمی‌خورد»، «بچه می‌خواستم که عصای دستم باشه، نه بار دوشم»، یا اینکه «کاشکی بچه نداشتم»
تماس بدنی بسیار کم: در آغوش نگرفتن یا نبوسیدن کودکان و نشان ندادن دیگر علائم محبت
کودک را در معرض خشونت یا آزار دیگران قرار دادن: توسط والدین، خواهر یا برادر یا حتی حیوانات خانگی
غفلت از کودکان
غفلت که یکی از متداول‌ترین اشکال کودک آزاری است یعنی فراهم نکردن نیازهای اساسی کودک: غذا، لباس، بهداشت و یا نظارت بزرگسالان. غفلت از کودکان به آسانی قابل تشخیص نیست. بزرگسالان ممکن است به دلیل مشکلات فیزیکی یا روانی نتوانند از فرزندانشان مراقبت کنند (مثلاً به علت آسیب دیدگی در تصادف، افسردگی معالجه نشده، یا اضطراب). گاهی ممکن است که استفاده از الکل یا مواد مخدر قضاوت پدر یا مار را مختل کند به شکلی که نتواند کودکان را در محیط امن نگه دارد.نوجوانان ممکن است علائم غفلت را نشان ندهند برای اینکه عادت کرده‌اند مشکلات خود را از دنیای خارج پنهان کنند یا اینکه نقش والدین را بازی کنند. ولی در هر صورت، نیازهای جسمی و روانی کودکانِ تحت غفلت برطرف نمی‌شود.
سوء استفاده جسمی از کودکان
سوء استفاده جسمی یعنی آسیب یا صدمه فیزیکی زدن به کودک. ممکن است که این رفتار نتیجه تلاش عمدی برای آزار دادن کودک باشد. ولی ممکن است که نتیجه تنبیه شدید بدنی هم باشد، مثلا استفاده از کمربند برای زدن کودک یا تنبیه بدنی که برای سن و شرایط جسمی کودک مناسب نیست.بسیاری از والدین کودک آزار اصرار دارند که رفتارشان تنها برای تنبیه کودکان بوده است برای اینکه به کودکان درس دهند که چگونه باید رفتار کنند. ولی بین تنبیه بدنی و سوء استفاده فیزیکی فرق زیادی وجود دارد. هدف تنبیه بدنی یاد دادن تشخیص درست و غلط است نه اجبار کودکان به اینکه همیشه در ترس زندگی کنند.
سوء استفاده فیزیکی یا تنبیه بدنی
سوء استفاده فیزیکی، بر خلاف تنبیه بدنی، ویژگی‌های زیر را دارد:
غیرقابل پیش بینی: کودک نمی‌داند که چه چیزی ممکن است باعث عصبانیت پدر یا مادر شود. مقررات و خط قرمزهای تعریف شده‌ای وجود ندارد. کودک همیشه در ترس است و مطمئن نیست چه رفتاری ممکن است موجت حمله فیزیکی شود.
فوران خشم و عصبانیت: والدین کودک آزار از روی خشم و آرزوی کنترل کردن دیگران عمل می‌کنند نه اینکه با مهر و محبت رفتار مناسب را به کودکان آموزش دهند. هرچه پدر یا مادر عصبانی‌تر باشد، سوء استفاده شدیدتر می‌شود.
استفاده از ترس برای کنترل رفتار: والدین کودک آزار ممکن است باور داشته باشند که باید کودکان از آنها بترسند که رفتار مناسبی داشته باشند. برای همین به آزاری جسمی روی می‌آورند که کودکان درست رفتار کنند. ولی آنچه کودکان می‌آموزند این است که چه کار کنند که کتک نخورند، نه اینکه چطور رفتار مناسب از خود نشان دهند.
سوء استفاده جنسی از کودکان: یک نوع کودک آزاری پنهان
سوء استفاده جنسی از کودکان به طور بخصوصی مشکل ساز است چرا که موجب ایجاد لایه‌های متعدد شرم و گناه می‌شود. مهم است گفته شود که سوء استفاده جنسی مستلزم تماس فیزیکی نیست. کودک را در معرض مواقع یا عکسها و مقالات جنسی قرار دادن هم سوء استفاده جنسی است، حتی اگر تماس بدنی در کار نباشد.گرچه اخبار در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان ترس برانگیز است، بدتر از آن این است که سوء استفاده جنسی معمولاً توسط کسانی انجام می‌شود که کودک آنها را می‌شناسند و می‌بایست بتوان به آنها اعتماد کرد، یعنی معمولاً خویشاوندان نزدیک. بر خلاف باورهای بسیاری از مردم، سوء استفاده جنسی مختص دختران نیست. دختران و پسران هر دو تحت سوء استفاده جنسی واقع می‌شوند. ممکن است که سوء استفاده جنسی از پسران به علت احساس شرم و ننگ اجتماعی، کمتر از آنچه هست گزارش شود.
مشکل احساس شرم و ننگ در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان
به علاوه آسیب بدنی که سوء استفاده جنسی از کودکان ممکن است موجب شود، عوامل روانی پایدار و شدیدی هم به وجود خواهد آمد. کودکان تحت آزار جنسی، با احساس شرم و گناه دست و پنجه می‌زنند. ممکن است احساس کنند که مسئول سوء استفاده هستند و به نحوی تقصیر خودشان است. این ممکن است در آینده مبدل به حس نفرت از خویشتن و یا مشکلات جنسی شود: یا بی قید و بندی در امور جنسی یا عدم توانایی ایجاد روابط صمیمی با شریک زندگی.احساس شرم در کودکان تحت آزار جنسی باعث می‌شود که ابراز این امر برای آنها بسیار مشکل باشد. ممکن است فکر کنند کسی حرفشان را باور نخواهد کرد، یا اینکه از دستشان عصبانی خواهد شد یا اینکه خانواده‌شان از هم پاشیده خواهد شد. به علت این مشکلات، اتهامات دروغی آزار جنسی متداول نیست. پس اگر کودکی به شما اینقدر اعتماد کرد که چنین امری را با شما در میان بگذارد، آن را نادیده نگیرید. حرفش را جدی بگیرید.
علائم اخطار غفلت و سوء استفاده از کودکان
هر چه کودک آزاری زودتر تشخیص داده شود، احتمال بهبودی و درمان کودک بیشتر می‌شود. کودک آزاری همیشه آشکار نیست. دانستن علائم اخطار دهنده غفلت و سوء استفاده از کودکان موجب می‌شود شما بتوانید که مشکل را هر چه زودتر شناسایی کنید و برای کودک و حتی فرد آزاردهنده، کمک مورد نیاز را فراهم کنید.البته واضح است که تنها مشاهده این علائم حتماً به این معنا نیست که واقعاً کودکی تحت سوء استفاده قرار دارد. مهم است که اگر فکر کردید که احتمالاً مشکلی وجود دارد بیشتر توجه کنید و روند تکرار علائم اخطار دهنده و رفتارهای کودک آزاری را تشخیص دهید.
علائم اخطار دهنده سوء استفاده روانی از کودکان
انزوا طلبی، ترس یا اضطراب شدید از اینکه کودک کار نادرستی انجام داده است.
رفتارهای افراطی (نق زدن بیش از حد، مطالبه بیش از حد، کناره گیری یا پرخاشگری بیش از حد)
عدم دلبستگی به والدین رفتار نامناسب برای گروه سنی (یا رفتار بزرگسالان مثل مراقبت از دیگر کودکان، یا رفتار بچه‌گانه به نسبت سن مثل نیاز داشتن به بغل کردن، مکیدن انگشت شست یا بدخلقی بچه‌گانه)
علائم اخطار دهنده سوء استفاده فیزیکی از کودکان
صدمات دائم یا توجیه نشدنی مثل جای زخم، تورم و جای بریدگی
همیشه مراقب بودن انگار که هر لحظه ممکن است اتفاق بدی بیفتد
اثر دست یا کمر بند یا آسیب های مشابه
فرار از تماس جسمی، ترس از حرکت‌های ناگهانی و یا ترس از بازگشتن به خانه
پوشیدن لباس نامناسب برای پوشاندن اثر زخم مثل پوشیدن لباس آستین بلند در روزهای بسیار گرم
علائم اخطار دهنده غفلت از کودکان
پوشیدن لباس نامناسب برای آب و هوا، کثیف یا بسیار گشاد یا تنگ
عدم رعایت بهداشت: حمام نکردن، موی نشسته یا بوی عرق
صدمه جسمی یا بیماری که تحت معالجه نیست
دائماً تنها ماندن بدون نظارت بزرگسالان یا اجازه داشتن که در محیط ناامن بازی کند
دائماً در مدرسه دیر کردن و یا غایب شدن
علائم اخطار دهنده سوء استفاده جنسی از کودکان
به سختی نشستن یا راه رفتن
دانستن یا علاقه نشان دادن به رفتار جنسی نامناسب برای گروه سنی یا حتی رفتار اغوا کننده
تلاش بسیار برای دوری از یک فرد مشخص بدون دلیل واضح
تلاش برای لباس عوض نکردن در حضور دیگران یا عدم علاقه به فعالیت های ورزشی و فیزیکی
بیماری جنسی یا بارداری به خصوص قبل از سن ١۴ سالگی
فرار از خانه.
کودک آزاری و عدم دلبستگی کودک به والدین
سوء استفاده شدید در سنین پایین ممکن است به عدم دلبستگی کودک به والدین (reactive attachment disorder) بیانجامد. چنین کودکانی در ایجاد روابط معمولی دچار مشکلات بسیاری هستند و نمی‌توانند به مراحل مناسب رشد دست یابند. آنها نیازمند درمان و حمایت بخصوص هستند.
عوامل خطرساز برای کودک آزاری و غفلت
گرچه کودک آزاری و غفلت در همه نوع خانواده‌ای وجود دارد حتی آنهایی که از خارج به نظر خوشحال می‌آیند، ولی کودکان در شرایط بخصوصی در خطر بیشتری هستند.
خشونت خانگی: مشاهده خشونت خانگی برای کودکان می‌تواند بسیار ترسناک باشد. این می‌تواند سوء استفاده روانی از کودکان باشد. حتی اگر مادر تلاش کند که از کودکان محافظت کند به طوری که در معرض خشونت فیزیکی قرار نگیرند، به هر حال این موقعیت بسیار زیانبار است. اگر شما یا یکی از خویشانتان درگیر روابط خشونت آمیزی هستید، خروج از آن بهترین راه حل برای محافظت از فرزندتان می‌باشد.
سوء استفاده از الکل و یا مواد مخدر: زندگی با معتادان برای کودکان بسیار دشوار است و می‌تواند به آسانی موجب کودک آزاری و غفلت شود. والدینی که مست یا نشئه هستند، نمی‌توانند از کودکان مراقبت کنند، تصمیمات درستی بگیرند یا اینکه افکار خطرناک خود را مهار کنند. سوء استفاده از مواد مخدر معمولاً به آسانی به سوء استفاده جسمی تبدیل می‌شود.
بیماری روانی معالجه نشده: والدینی که دچار افسردگی، اضطراب، اختلال دو قطبی (bipolar disorder) و یا دیگر بیماری های روانی هستند نمی‌توانند به آسانی از خود مراقبت کنند چه برسد به فرزندانشان. والدینی که از بیماری یا تروما روانی رنج می‌برند ممکن است از کودکانشان دوری جویند یا اینکه بدون دلیل عصبانی شوند. درمان والدین یعنی مراقبت بهتر از کودکان.
نداشتن مهارت های لازم برای بزرگ کردن کودکان: بیشتر والدین هرگز مهارت های لازم برای آموزش و پرورش کودکان را یاد نمی‌گیرند. مثلاً والدینی که خود نوجوان هستند ممکن است انتظارات غیرواقعی از کودکان داشته باشند یا اینکه ندانند بچه‌های کوچک تا چه حد نیازمند مراقبت هستند. والدینی که خود در گذشته قربانی کودک آزاری بوده‌اند، تنها همین راه را برای بزرگ کردن کودکان بلد هستند. در چنین مواقعی، کلاس ها، درمان ها و گروه‌های حمایت (support groups) برای والدین، منابع مفیدی برای یادگیری مهارت های لازم پرورش کودکان به شمار می‌روند.
استرس و عدم حمایت: پرورش کودکان می‌تواند کار بسیار وقت گیر و دشواری باشد مخصوصاً اگر بدون حمایت دوستان و خویشان این کار را انجام دهید یا اینکه در روابط با شریک زندگی یا مسائل مالی دچار مشکل باشید. مراقبت از کودکی که دچار ناتوانانی جسمی یا روانی است یا مشکلات رفتاری دارد، نیز دشوار است. مهم است که به حمایت لازم دسترسی داشته باشید که توانایی جسمی و روانی این را داشته باشید که از فرزندانتان مراقبت کنید.
شناسایی رفتار آزاردهنده در خودتان
آیا در مواقع فوق مواردی مشاهده کردید که موقعیت خود شما را توصیف کند؟ گرچه این امر ممکن است دردناک باشد، ولی آیا شما احساس خشم یا ناامیدی می‌کنید و فکر می‌کنید چاره‌ای ندارید؟ پرورش کودکان می‌تواند یکی از چالش های زندگی باشد و ممکن است در خونسردترین افراد عصبانیت و ناامیدی ایجاد کند. اگر در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که داد و فریاد زدن معمولی بوده است، ممکن است ندانید چطور باید کودکانتان را بزرگ کنید.
دانستن اینکه شما مشکلی دارید، بزرگ ترین قدم برای درخواست کمک می‌باشد. اگر شما در محیط آزاردهنده‌ای بزرگ شده‌اید، تشخیص مشکل می‌تواند بسیار دشوار باشد. کودکان دنیایی را که در زندگی می‌کنند به عنوان دنیای معمولی می‌شناسند. ممکن است در خانواده شما معمولی بوده باشد که بی دلیل سیلی بخورید یا اینکه هل بخورید یا اینکه مادرتان آنقدر مست بوده که نتواند شام درست کند. شاید معمولی بوده است که والدین شما را احمق، «دست و پا چلفتی» و یا بی‌ارزش بخوانند. شاید برایتان معمولی بوده است که مشاهده کنید که پدرتان مادرتان را می‌زند.
ما به عنوان بزرگسال، می‌توانیم به گذشته بیاندیشیم و ببینیم که چه رفتاری طبیعی و چه رفتاری آزاردهنده بوده است. قسمت فوق این مقاله را مطالعه کنید که با انواع کودک آزاری و علائم اخطار آشنا شوید. آیا هیچ کدام از آنها برایتان آشناست؟ آیا در کودکی آن را تجربه کرده‌اید؟ موارد زیر علائم آن است که احتمالاً رفتار شما از خط قرمز عبور کرده است.
از کجا بدانم که از خط قرمز عبور کرده‌ام؟
نمی‌توانید خشم خود را کنترل کنید. شروع کردید آرام به باسن کودک بزنید ولی کم کم ضربه‌ها محکم‌تر و محکم‌تر شده‌اند. شروع کردید کودک را تکان دهید ولی در نهایت پرتش کردید. اگر می‌یینید که بلندتر و بلندتر داد می‌زنید و نمی‌توانید جلوی خود را بگیرید.احساس می‌کنید که از نظر روانی از کودک خود فاصله گرفته‌اید. شاید آنقدر احساس ضعف و خستگی کنید که نخواهید با فرزندتان کاری داشته باشید. با وجود گذشت زمان، فقط می‌خواهید تنها باشید و کودکتان ساکت باشد.فراهم کردن نیازهای روزانه کودکتان غیر ممکن به نظر می‌رسد. گرچه همه والدین برای انجام کارهای مختلف کودکان تقلا می‌کنند، از لباس تنشان کردن تا غذا دادن و مدرسه فرستادن، ولی اگر شما دائماً احساس می‌کنید که از عهده‌اش برنمی‌آیید، نشانه این است که احتمالاً مشکلی در کار هست.
دیگران ابراز نگرانی کرده‌اند. آسان است که به کسانی که ابراز نگرانی می‌کنند اعتراض کنید. اما به دقت ملاحظه کنید که دلایلتان چیست. آیا آن شخص کسی است که برایش احترام قائل هستید و به او اعتماد می‌کنید؟ به یاد داشته باشید که انکار، واکنش غیرمعمولی نیست.
شکستن چرخه کودک آزاری
اگر در گذشته کودک آزاری را تجربه کرده‌اید، بزرگ کردن فرزندان خودتان ممکن است احساسات و خاطرات فرونشانده شده شما را تحریک کند. این ممکن است در زمان تولد کودک و یا رسیدن او به سنی باشد که شما در آن سوء استفاده را تجربه کرده‌اید. ممکن است شوکه شوید و یا دچار عصبانیت شدید شوید. ممکن است احساس کنید که نمی‌توانید آن را کنترل کنید. ولی شما می‌توانید راه‌هایی برای مدیریت احساسات خود و شکستن چرخه رفتار گذشته بیاموزید.به خاطر داشته باشید که شما برای کودکتان مهم ترین فرد هستید. ارزش این را دارد که رفتار خود را تغییر دهید و بدانید که در این امر تنها نیستید. کمک و حمایت در دسترس شماست.
راهنمایی برای تغییر واکنش شما
یاد بگیرید که چه کاری برای چه گروه سنی مناسب است و چه کاری نیست. داشتن انتظارات واقع بینانه از اینکه کودکان در چه سنی از چه کاری برمی‌آیند به شما کمک می‌کند که از رفتار طبیعی کودکان ناامید و عصبانی نشوید. مثلاً کودکان تازه متولد شده در طول شب بیدار می‌شوند و کودکان تازه براه افتاده نمی‌توانند برای مدتی طولانی ساکت در جایی بنشینند.برای پرورش کودکان مهارتهای تازه‌ای بیاموزید. درحالی که یاد گرفتن کنترل کردن احساساتتان بسیار مهم است، شما همچنین نیاز دارید یاد بگیرید چه چطور باید برخورد کنید. یاد بگیرید که برای تنبیه کودک خود باید چکار کنید و چگونه خط قرمز رفتار آنها را می‌توانید به آنها آموزش دهید. برای کسب چنین اطلاعاتی می‌توانید از کلاسها، کتابها و سمینارهای والدین استفاده کنید. به علاوه می‌توانید از دیگر والدین کمک و راهنمایی بخواهید.
مراقب خودتان باشید. اگر شما به اندازه کافی استراحت نمی‌کنید و حمایت نمی‌شوید یا اینکه احساس می‌کنید نمی‌توانید از پس مشکلات برآیید، آسان‌تر خشمگین می‌شوید. کم خوابی (که در والدین کودکان کم سال متداول است) به بدخلقی و زودرنجی می‌افزاید و این دقیقاً همان چیزی است که شما سعی دارید از آن دوری کنید.از روانشناسان کمک بگیرید. شکستن چرخه آزار ممکن است بسیار دشوار باشد مخصوصا اگر روند سوء استفاده عمیقاً شکل گرفته است. اگر می‌بینید که هرچه تلاش می‌کنید موفق نمی‌شوید وقت آن است که از دیگران کمک بگیرید چه جلسه گفتگو با روانشناس باشد، چه کلاس های برای والدین و چه مداخله‌های دیگر. کودکانتان در آینده از شما تشکر خواهند کرد.
یاد بگیرید که احساسات خود را کنترل کنید. اولین قدم برای کنترل احساسات این است که بدانید این احساسات وجود دارند. اگر در کودکی تحت سوء استفاده قرار گرفته‌اید ممکن است فهم طیف وسیعی از احساسات برایتان مشکل باشد. احتمال دارد در کودکی مجبور بوده‌اید احساسات خود را انکار کنید یا فرو بنشانید. اکنون ممکن است آنها بدون کنترل شما فوران کنند.
کمک به کودک تحت سوء استفاده یا غفلت
اگر فکر می‌کنید که کودکی تحت سوء استفاده یا غفلت است چه کار باید بکنید؟ چطور باید سر صحبت را با او باز کنید؟ اگر کودکی با این مشکل نزد شما آمد چطور؟ طبیعی است که گیج شوید و ندانید چطور برخورد کنید. کودک آزاری مسئله دشواری است و صحبت کردن در مورد آن مشکل می‌باشد.به یاد داشته باشید که شما توانایی آن را دارید که موجب تغییرات بسیاری در زندگی کودک تحت آزار شوید مخصوصاً اگر سوء استفاده را به زودی متوقف کنید. در زمان صحبت با کودک تحت آزار، بهترین کار دلداری آرام و حمایت بی قید و شرط است. اگر نمی‌دانید چه بگویید بگذارید که رفتارتان گوینده باشد. به یاد داشته باشید که حرف زدن در مورد سوء استفاده ممکن است برای کودک بسیار دشوار باشد. مسئولیت شماست که او را دلداری دهید و هر کمکی از دستتان بر می‌آید دریغ نکنید.
راهنمایی برای صحبت با کودک تحت آزار
انکار نکنید و آرامش خود را حفظ کنید. واکنش متداول شنیدن خبر تکان دهنده‌ای مثل کودک آزاری معمولاً انکار است. ولی اگر این امر را انکار کنید و یا شوکه شوید و دل زدگی خود را ابراز کنید، احتمال دارد کودک را از ادامه حرف بازدارید. اگر چه ممکن است مشکل باشد ولی آرامش خود را حفظ کنید و دلداریش دهید.سئوال و جواب نکنید. بگذارید که کودک با کلمات خود موضوع را شرح دهد. بازجویی‌اش نکنید و سئوال هایی نپرسید که او را هدایت کند که جواب بخصوصی بدهند. سئوال ها ممکن است کودک را گیج کند و ادامه حرفش را مشکل‌تر کند.به کودک اطمینان دهید که تقصیر او نیست. آشکار کردن اینکه کودک تحت آزار قرار دارد برای او بسیار مشکل است. به او اطمینان دهید که شما مسئله را جدی می‌گیرید و اینکه کودک مقصر نیست.امنیت از همه چیز مهم‌تر است. ممکن است فکر کنید که اگر مداخله کنید، امنیت شما و یا کودک در خطر خواهد بود. پس این کار را به عهده کسانی بگذارید که در این امر تجربه حرفه‌ای دارند. شاید بتوانید پس از مداخله اولیۀ حرفه‌ای‌ها، حمایت بیشتر فراهم کنید.
گزارش کودک آزاری به عنوان شخص گمنام
اگر فکر می‌کنید که کودکی تحت سوء استفاده قرار دارد، مهم است که برایش تقاضای کمک کنید. گزارش کودک آزاری شاید بسیار رسمی به نظر بیاید. بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند در زندگی دیگر خانواده‌ها مداخله نکنند.فهم باورهای نادرست در مورد گزارش کودک آزاری شاید کمک کند که در صورت لزوم از اینکار دوری نجوئید.نمی‌خواهم در زندگی خانوادگی دیگران مداخله کنم. کودک آزاری ممکن است در طول زندگی وی اثرات پایداری داشته باشد، بر روی روابط و اعتماد به نفس اثر منفی بگذارد و بدتر از همه؛ کودکان بیشتری را در معرض خطر قرار دهد. پس کمک کنید که این چرخه سوء استفاده شکسته شود.نمی‌خواهم زندگی کسی را از هم بپاشم. اولیت اداره خدمات کودکان این است که کودک نزد خانواده بماند. گزارش کودک آزاری خود بخود به این معنا نیست که کودک از خانواده جدا خواهد شد، مگر اینکه کودک واقعاً تحت خطر باشد. ممکن است در مرحله اول منابعی از قبیل حمایت از خانواده از جمله کلاس ها برای والدین، جدا خواهد شد.. گزارش قرار دهد. ی کمک کنید. گزارش ادامه حرف گ طبیعی است که گیج شوید و ندایادگیری مدیریت عصبانیت به آنها ارائه شود.می‌فهمند که من کودک آزاری را گزارش کردم. گزارش به عنوان شخص گمنام انجام می‌گیرد. در بیشتر شهرها، برای گزارش کودک آزاری نیازی نیست نام خود را اعلام کنید. فرد کودک آزار نخواهد فهمید که چه کسی آن را گزارش کرده است.گزارش من چیزی را عوض نمی‌کند.اگر احساس می‌کنید که مشکلی در کار است، بهتر است کاری بکنید. به این ضرب المثل انگلیسی فکر کنید که «بهتر است امن باشید تا متاسف». حتی اگر تصویر کلی برایتان واضح نیست، دیگران هم ممکن است متوجه چیزهایی شده باشند و مقامات خواهند توانست روند کودک آزاری را تشخیص دهند. در غیر این صورت از کودک آزاری جلوگیری نخواهد شد.
در زمان گزارش کودک آزاری
گزارش کودک آزاری ممکن است باعث ایجاد تردید و یا دیگر احساسات منفی شود. شاید از خود بپرسید که آیا کار درستی را انجام می‌دهید یا شک کنید که مقامات برای آن اهمیتی قائل شوند. این چند راهنمایی را در مورد ایجاد ارتباط موثر مد نظر گیرید: تا جایی که می‌توانید جزئیات را گزارش کنید. مثلاً به جای اینکه بگویید: «والدین لباس مناسب تن کودک نمی‌کنند»، بگویید: «من در هفته گذشته سه بار دیدم که گرچه درجه هوا زیر صفر بود، بدون ژاکت و کلاه بیرون می‌دوید. دیدم که می‌لرزید و ناراحت بود. به نظر می‌رسید که می‌خواست برود داخل.» در عین حال به یاد داشته باشید که وظیفه شما نیست که ثابت کنید کودک تحت سوء استفاده یا غفلت قرار دارد. اگر تنها مظنون هستید، آن را هم گزارش کنید.بدانید که شاید نتیجه کار برایتان آشکار نباشد. به علت قوانین حفاظت از حریم شخصی در آمریکا، اگر شما بارپرس رسمی نباشید، اداره خدمات کودکان شما را از نتیجه تحقیق باخبر نمی‌کند. خانواده هم ممکن است اعلام نکند که به آن دستور داده شده از خدمات اجتماعی استفاده کند. این به آن معنا نیست که هیچ کاری انجام نشده است.اگر در آینده دوباره حوادثی را مشاده کردید، دوباره آن را گزارش کنید. هر گزارش کودک آزاری تصویری است از آنچه در خانه آنها انجام می‌گیرد. هر چه اطلاعات بیشتر باشد، احتمال مراقبت بهتر از کودک بالا می‌رود.
گزارش کودک آزاری در خانه خودتان یا در زمان محاکمه برای تعیین سرپرستی کودکان
گزارش کودک آزاری در خانه شما و یا مظنون بودن به کودک آزاری در زمان محاکمه برای تعیین سرپرستی از آنها، چالش ها و مشکلات خود را به دنبال دارد. شاید بترسید که اگر چیزی بگویید، شخص آزار دهنده ممکن است با شما و کودکانتان هم همانطور رفتار کند که با کودک تحت آزار. شاید بترسید که شخص آزار دهنده بتواند شواهد را پنهان کند و یا شما را عامل کودک آزاری معرفی کند. شاید از نظر فرهنگی نتوانید از او جدا شوید. این احساس شرم و انزوا را در شما تشدید می‌کند. شاید بترسید که کودکان از شما گرفته شوند.
تنها این کار را نکنید
خشونت خانگی تنها به معنای چشم های کبود شده نیست. سوء استفاده روانی و تهدید شما و فرزندانتان هم نوعی سوء استفاده است که شخص آزار دهنده برای تحکیم قدرت و کنترل خود اعمال می‌کند. ترس از دست دادن حق سرپرستی کودکان، برای زنان و مردان تحت خشونت بسیار دشوار است. اتهامات کودک آزاری در جریان طلاق و یا در طی محاکمه برای تعیین سرپرستی کودکان، به دقت بررسی می‌شود که اطمینان حاصل شود انگیزه آن انتقام جویی نیست. ولی اگر شخص آزار دهنده برای دنیای خارج، فرد قابل احترام، خوش لباس و خوش صحبت به نظر می‌آید، ممکن است احساس کنید که کسی حرف شما را جدی نمی‌گیرد. از همه بدتر اگر اتهامات شما ثابت نشود، شاید سرپرستی کودکان به فرد آزار دهنده داده شود. بنابراین، اگر قصد جدایی دارید یا اینکه جدا شده‌اید و در مبارزه برای گرفتن حق سرپرستی کودکان هستید، ضروری است که درخواست حمایت و مشاوره حقوقی کنید. سازمان های خشونت خانگی به شما کمک می‌کنند با منابع قانونی در ناحیه خود آشنا شوید و ممکن است بتوانند برای شما وکیل بگیرند که در جلسات دادگاه حاضر شود و به شما کمک کند. سازمان های خشونت خانگی می‌توانند به شما کمک کنند برای ایمنی خود را برای خود و فرزندانتان برنامه ریزی کنید. در آمریکا همچنین می‌توانند کمک کنند که در صورت لزوم با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید.
راهنمایی برای گزارش کودک آزاری در خانواده خودتان یا در موارد مربوط به سرپرستی کودکان
١- آرامش خود را حفظ کنید. نگذارید احساسات طرز برخوردتان را دیکته کنند. با افرادی که برای بررسی مورد شما تعیین شده‌اند (مثل کارکنان اداره خدمات کودکان، پلیس یا غیره) درد دل نکنید.
٢- همه چیز را مستند کنید. از این به بعد، همه چیز را مستند کنید از جمله تاریخ، زمان و مکان. کلیه اسناد همه افرادی را که در مورد کودک آزاری نظری دارند، نگه دارید. این شامل روانشناس، روانپزشک و دیگر پزشکان ، افسران پلیس و معلمان می‌شود. اگر کسی در مقام حرفه‌ای اظهار داشت که به کودک آزاری مظنون است، از وی بخواهید که ظن خود را کتباً مستند کند، تا جای ممکن در یک شهادتنامه رسمی. کپی اسناد کلیه افراد حرفه‌ای را در مورد سوء استفاده از فرزندتان نگه دارید.
٣- از پزشک و روانپزشک بخواهید که کودکتان را معاینه کنند. اگر میسر است به مرکز ارزیابی کودکان مراجعه کنید.
۴- پرونده بازرسی را باز کنید. با افسران پلیس در مورد آغاز تحقیق درباره سوء استفاده از کودکتان صحبت کنید. هر باور معقول در مورد سوء استفاده و غفلت را به پلیس گزارش کنید. اگر در گذشته از ترس، اتهامات خود را گزارش نکرده‌اید، این را با پلیس نیز در میان بگذارید. اگر در گذشته کودک آزاری را گزارش کرده‌اید، به پلیس بگویید که سعی دارید از سوء استفاده مجدد جلوگیری کنید.
۵- با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید. اگر کودک آزاری امر جنایی نیست، با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید که تحقیق در مورد اتهامات کودک آزاری را آغاز کنند.
۶- وکیل بگیرید. وکیل بگیرید و محاکمه را برای دریافت حق سرپرستی کامل از کودکان شروع کنید که حق سرپرستی همسر آزار دهنده شما از او گرفته شود.
غفلت و سوء استفاده از کودکان چیست؟
سوء استفاده از کودکان بیشتر از کبودی و شکستگی استخوان ها است. گرچه سوء استفاده فیزیکی به علت جای زخم هایی که به جای می‌گذارد تکان‌دهنده است ولی همه انواع سوء استفاده قابل مشاهده نیست. دیگر انواع سوء استفاده از کودکان شامل موارد زیر می‌شود: نادیده گرفتن نیازهای کودکان، تنها گذاشتن آنها بدون نظارت بزرگسالان یا در شرایط خطرناک و یا ایجاد احساس بی‌ارزشی یا حماقت در کودکان. سوء استفاده از هر نوعی که باشد موجب مضرات روانی جدی در کودکان می‌شود.
باورهای درست و نادرست دربارهغفلت و کودک آزاری
باور نادرست اول: سوء استفاده یعنی اعمال خشونت.
واقعیت: سوء استفاده فیزیکی تنها یکی از انواع کودک آزاری است. غفلت و سوء استفاده روانی می‌تواند به همان اندازه زیان بار باشد و از آنجایی که تشخیص آن سخت‌تر است، احتمال مداخله دیگران کمتر است.
باور نادرست دوم: تنها انسان های بد کودکانشان را آزار می‌دهند.
واقعیت: گرچه آسان است که بگوییم تنها انسان های بد از کودکانشان سوء استفاده می‌کنند، مسئله همیشه به این آسانی نیست. همه سوء استفاده کنندگان عمداً به کودکانشان ضرر نمی‌رسانند. خیلی‌ها خودشان قربانی سوء استفاده بوده‌اند و راه دیگری برای بزرگ کردن کودکانشان بلد نیستند. برخی‌ها ممکن است دچار اختلالات روانی و یا معتاد باشند.
باور نادرست سوم: در خانواده‌های خوب از کودکان سوء استفاده نمی‌شود.
واقعیت:سوء استفاده از کودکان مختص خانواده‌های فقیر یا نواحی بد شهر نیست بلکه در تمام اقشار اقتصادی، فرهنگی و قومیتی وجود دارد. گاهی خانواده‌هایی که به نظر می‌آید از هر نظر مرفه هستند، مشکلات خود را پشت درهای بسته پنهان کرده‌اند.
باور نادرست چهارم: سوء استفاده کنندگان از کودکان معمولاً غریبه‌ها هستند.
واقعیت: گرچه کودک آزاری توسط غریبه‌ها نیز اتفاق می‌افتد، در بیشتر مواقع اعضای خانواده هستند که از کودکان سوء استفاده می‌کنند.
باور نادرست پنجم: کودکان تحت سوء استفاده همیشه در بزرگسالی به کودک آزاری دست می‌زنند.
واقعیت: درست است که احتمال ادامه چرخه کودک آزاری در کودکان تحت سوء استفاده بیشتر است، چرا که آنها آنچه که در کودکی تجربه کرده‌اند دوباره در بزرگسالی تکرار می‌کنند. ولی بسیاری از بزرگسالان که در کودکی تحت سوء استفاده قرار داشته‌اند، انگیزه زیادی برای حفاظت از فرزندانشان علیه سوء استفاده دارند و مبدل به والدین ممتازی می‌شوند.
تاثیرات غفلت و سوء استفاده از کودکان
تمام انواع غفلت و سوء استفاده از کودکان موجب مضرات پایداری در کودکان می‌شوند. بعضی از این زیان ها ممکن است زخم فیزیکی باشد ولی آسیب‌های روانی ماندنی هم وجود دارد که به نظرات کودک درباره خودشان، توانایی داشتن روابط سالم و توانایی عملکرد در خانه، در محل کار و مدرسه ضرر می‌رساند. چنین آسیب ها شامل موارد زیر است:
عدم اعتماد و مشکلات در روابط با دیگران: اگر نتوانید به والدین خود اعتماد کنید، به چه کسی می‌شود اعتماد کرد؟ کودک آزاری توسط والدین یا پدر و مادر خوانده، اساسی‌ترین رابطه کودک را مختل می‌کند. مسئولیت والدین این است که نیازهای جسمی و روانی کودکان را برطرف کنند. بدون این بنیاد، مشکل است بتوانید به دیگران اعتماد کنید یا اینکه بدانید به چه کسی می‌توان اعتماد کرد. این امر ممکن است باعث شود که به علت ترس از قرار گرفتن تحت کنترل یا سوء استفاده دیگری، نتوانید روابط پایداری داشته باشید. همچنین ممکن است این مسئله در روابط شخصی مشکل ساز باشد چرا که رابطه خوب و سالمی را تجربه نکرده‌اید و نمی‌دانید معنای آن چیست.احساس بی‌ارزشی و آسیب دیدگی. اگر در کودکی بارها به شما گفته شده که «بچه بدی» و یا «نادانی» هستید بسیار مشکل خواهد بود که بر این احساسات غلبه کنید. ممکن است که اینها را باور کرده باشید و به عنوان واقعیت پذیرفته باشید. بزرگسالان ممکن است که به دنبال کار یا تحصیلات بیشتر نباشند چرا که فکر نمی‌کنند که می‌توانند از عهده آن برآیند یا اینکه سزاوارش هستند. قربانیان سوء استفاده جنسی معمولاً احساس آسیب دیدگی دارند برای اینکه این نوع سوء استفاده با احساس شرم و ننگ همراه است.ناتوانایی ابراز و کنترل احساسات: کودکان تحت سوء استفاده نمی‌توانند با خیال راحت احساسات خود را بیان کنند. در نتیجه، احساسات در دلشان می‌ماند و به شکل های غیر منتظره‌ای فوران می‌کند. بزرگسالانی که در کودکی تحت سوء استفاده قرار داشته‌اند ممکن است به شکل غیر قابل توجیهی احساس اضطراب، افسردگی و یا عصبانیت کنند. آنها ممکن است برای فرار از چنین احساسات دردناکی به الکل یا مواد مخدر پناه ببرند.
انواع کودک آزاری
انواع مختلف سوء استفاده از کودکان وجود دارد که ویژگی اصلی همه آنها تاثیراتی است که بر روی روان کودک می‌گذارند. کودکان احتیاج به توانایی پیش بینی حوادث، ساختار و خط قرمزهای مشخص دارند. باید اطمینان داشته باشند که والدینشان امنیت آنها را فراهم خواهند کرد. کودکان تحت سوء استفاده نمی‌توانند پیش بینی کنند والدینشان چگونه واکنش نشان خواهند داد. دنیای آنها ترسناک و غیر قابل پیش بینی و بدون نظم و مقررات است. سوء استفاده هر شکلی که بگیرد (از سیلی گرفته تا دشنام یا حرف تند، سکوت سخت یا نداستن اینکه آیا امشب شام روی میز خواهد بود یا نه) تاثیر یکسانی بر کودکان دارد: احساس ناامنی، تنهایی و عدم مراقبت توسط والدین.
سوء استفاده روانی از کودکان
در انگلیسی این ضرب المثل وجود دارد که «چوب و سنگ ممکن است استخوان هایم را بشکنند ولی حرف های کسی نمی‌تواند آزاری به من برساند.» ولی این گفته درست نیست. بالعکس، سوء استفاده روانی می‌تواند به شدت به سلامت روانی کودک آسیب برساند و پیشرفت اجتماعی وی را مختل کند و موجب مضرات پایدار روانی شود. نمونه‌های چنین کودک آزاری شامل موارد زیر است:
دشنام دادن و مقایسه دائم با دیگران
گفتن اینکه «بچه بدی» است، «به هیچ دردی نمی‌خورد»، «بچه می‌خواستم که عصای دستم باشه، نه بار دوشم»، یا اینکه «کاشکی بچه نداشتم»
تماس بدنی بسیار کم: در آغوش نگرفتن یا نبوسیدن کودکان و نشان ندادن دیگر علائم محبت
کودک را در معرض خشونت یا آزار دیگران قرار دادن: توسط والدین، خواهر یا برادر یا حتی حیوانات خانگی
غفلت از کودکان
غفلت که یکی از متداول‌ترین اشکال کودک آزاری است یعنی فراهم نکردن نیازهای اساسی کودک: غذا، لباس، بهداشت و یا نظارت بزرگسالان. غفلت از کودکان به آسانی قابل تشخیص نیست. بزرگسالان ممکن است به دلیل مشکلات فیزیکی یا روانی نتوانند از فرزندانشان مراقبت کنند (مثلاً به علت آسیب دیدگی در تصادف، افسردگی معالجه نشده، یا اضطراب). گاهی ممکن است که استفاده از الکل یا مواد مخدر قضاوت پدر یا مار را مختل کند به شکلی که نتواند کودکان را در محیط امن نگه دارد.نوجوانان ممکن است علائم غفلت را نشان ندهند برای اینکه عادت کرده‌اند مشکلات خود را از دنیای خارج پنهان کنند یا اینکه نقش والدین را بازی کنند. ولی در هر صورت، نیازهای جسمی و روانی کودکانِ تحت غفلت برطرف نمی‌شود.
سوء استفاده جسمی از کودکان
سوء استفاده جسمی یعنی آسیب یا صدمه فیزیکی زدن به کودک. ممکن است که این رفتار نتیجه تلاش عمدی برای آزار دادن کودک باشد. ولی ممکن است که نتیجه تنبیه شدید بدنی هم باشد، مثلا استفاده از کمربند برای زدن کودک یا تنبیه بدنی که برای سن و شرایط جسمی کودک مناسب نیست.بسیاری از والدین کودک آزار اصرار دارند که رفتارشان تنها برای تنبیه کودکان بوده است برای اینکه به کودکان درس دهند که چگونه باید رفتار کنند. ولی بین تنبیه بدنی و سوء استفاده فیزیکی فرق زیادی وجود دارد. هدف تنبیه بدنی یاد دادن تشخیص درست و غلط است نه اجبار کودکان به اینکه همیشه در ترس زندگی کنند.
سوء استفاده فیزیکی یا تنبیه بدنی
سوء استفاده فیزیکی، بر خلاف تنبیه بدنی، ویژگی‌های زیر را دارد:
غیرقابل پیش بینی: کودک نمی‌داند که چه چیزی ممکن است باعث عصبانیت پدر یا مادر شود. مقررات و خط قرمزهای تعریف شده‌ای وجود ندارد. کودک همیشه در ترس است و مطمئن نیست چه رفتاری ممکن است موجت حمله فیزیکی شود.
فوران خشم و عصبانیت: والدین کودک آزار از روی خشم و آرزوی کنترل کردن دیگران عمل می‌کنند نه اینکه با مهر و محبت رفتار مناسب را به کودکان آموزش دهند. هرچه پدر یا مادر عصبانی‌تر باشد، سوء استفاده شدیدتر می‌شود.
استفاده از ترس برای کنترل رفتار: والدین کودک آزار ممکن است باور داشته باشند که باید کودکان از آنها بترسند که رفتار مناسبی داشته باشند. برای همین به آزاری جسمی روی می‌آورند که کودکان درست رفتار کنند. ولی آنچه کودکان می‌آموزند این است که چه کار کنند که کتک نخورند، نه اینکه چطور رفتار مناسب از خود نشان دهند.
سوء استفاده جنسی از کودکان: یک نوع کودک آزاری پنهان
سوء استفاده جنسی از کودکان به طور بخصوصی مشکل ساز است چرا که موجب ایجاد لایه‌های متعدد شرم و گناه می‌شود. مهم است گفته شود که سوء استفاده جنسی مستلزم تماس فیزیکی نیست. کودک را در معرض مواقع یا عکسها و مقالات جنسی قرار دادن هم سوء استفاده جنسی است، حتی اگر تماس بدنی در کار نباشد.گرچه اخبار در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان ترس برانگیز است، بدتر از آن این است که سوء استفاده جنسی معمولاً توسط کسانی انجام می‌شود که کودک آنها را می‌شناسند و می‌بایست بتوان به آنها اعتماد کرد، یعنی معمولاً خویشاوندان نزدیک. بر خلاف باورهای بسیاری از مردم، سوء استفاده جنسی مختص دختران نیست. دختران و پسران هر دو تحت سوء استفاده جنسی واقع می‌شوند. ممکن است که سوء استفاده جنسی از پسران به علت احساس شرم و ننگ اجتماعی، کمتر از آنچه هست گزارش شود.
مشکل احساس شرم و ننگ در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان
به علاوه آسیب بدنی که سوء استفاده جنسی از کودکان ممکن است موجب شود، عوامل روانی پایدار و شدیدی هم به وجود خواهد آمد. کودکان تحت آزار جنسی، با احساس شرم و گناه دست و پنجه می‌زنند. ممکن است احساس کنند که مسئول سوء استفاده هستند و به نحوی تقصیر خودشان است. این ممکن است در آینده مبدل به حس نفرت از خویشتن و یا مشکلات جنسی شود: یا بی قید و بندی در امور جنسی یا عدم توانایی ایجاد روابط صمیمی با شریک زندگی.احساس شرم در کودکان تحت آزار جنسی باعث می‌شود که ابراز این امر برای آنها بسیار مشکل باشد. ممکن است فکر کنند کسی حرفشان را باور نخواهد کرد، یا اینکه از دستشان عصبانی خواهد شد یا اینکه خانواده‌شان از هم پاشیده خواهد شد. به علت این مشکلات، اتهامات دروغی آزار جنسی متداول نیست. پس اگر کودکی به شما اینقدر اعتماد کرد که چنین امری را با شما در میان بگذارد، آن را نادیده نگیرید. حرفش را جدی بگیرید.
علائم اخطار غفلت و سوء استفاده از کودکان
هر چه کودک آزاری زودتر تشخیص داده شود، احتمال بهبودی و درمان کودک بیشتر می‌شود. کودک آزاری همیشه آشکار نیست. دانستن علائم اخطار دهنده غفلت و سوء استفاده از کودکان موجب می‌شود شما بتوانید که مشکل را هر چه زودتر شناسایی کنید و برای کودک و حتی فرد آزاردهنده، کمک مورد نیاز را فراهم کنید.البته واضح است که تنها مشاهده این علائم حتماً به این معنا نیست که واقعاً کودکی تحت سوء استفاده قرار دارد. مهم است که اگر فکر کردید که احتمالاً مشکلی وجود دارد بیشتر توجه کنید و روند تکرار علائم اخطار دهنده و رفتارهای کودک آزاری را تشخیص دهید.
علائم اخطار دهنده سوء استفاده روانی از کودکان
انزوا طلبی، ترس یا اضطراب شدید از اینکه کودک کار نادرستی انجام داده است.
رفتارهای افراطی (نق زدن بیش از حد، مطالبه بیش از حد، کناره گیری یا پرخاشگری بیش از حد)
عدم دلبستگی به والدین رفتار نامناسب برای گروه سنی (یا رفتار بزرگسالان مثل مراقبت از دیگر کودکان، یا رفتار بچه‌گانه به نسبت سن مثل نیاز داشتن به بغل کردن، مکیدن انگشت شست یا بدخلقی بچه‌گانه)
علائم اخطار دهنده سوء استفاده فیزیکی از کودکان
صدمات دائم یا توجیه نشدنی مثل جای زخم، تورم و جای بریدگی
همیشه مراقب بودن انگار که هر لحظه ممکن است اتفاق بدی بیفتد
اثر دست یا کمر بند یا آسیب های مشابه
فرار از تماس جسمی، ترس از حرکت‌های ناگهانی و یا ترس از بازگشتن به خانه
پوشیدن لباس نامناسب برای پوشاندن اثر زخم مثل پوشیدن لباس آستین بلند در روزهای بسیار گرم
علائم اخطار دهنده غفلت از کودکان
پوشیدن لباس نامناسب برای آب و هوا، کثیف یا بسیار گشاد یا تنگ
عدم رعایت بهداشت: حمام نکردن، موی نشسته یا بوی عرق
صدمه جسمی یا بیماری که تحت معالجه نیست
دائماً تنها ماندن بدون نظارت بزرگسالان یا اجازه داشتن که در محیط ناامن بازی کند
دائماً در مدرسه دیر کردن و یا غایب شدن
علائم اخطار دهنده سوء استفاده جنسی از کودکان
به سختی نشستن یا راه رفتن
دانستن یا علاقه نشان دادن به رفتار جنسی نامناسب برای گروه سنی یا حتی رفتار اغوا کننده
تلاش بسیار برای دوری از یک فرد مشخص بدون دلیل واضح
تلاش برای لباس عوض نکردن در حضور دیگران یا عدم علاقه به فعالیت های ورزشی و فیزیکی
بیماری جنسی یا بارداری به خصوص قبل از سن ١۴ سالگی
فرار از خانه.
کودک آزاری و عدم دلبستگی کودک به والدین
سوء استفاده شدید در سنین پایین ممکن است به عدم دلبستگی کودک به والدین (reactive attachment disorder) بیانجامد. چنین کودکانی در ایجاد روابط معمولی دچار مشکلات بسیاری هستند و نمی‌توانند به مراحل مناسب رشد دست یابند. آنها نیازمند درمان و حمایت بخصوص هستند.
عوامل خطرساز برای کودک آزاری و غفلت
گرچه کودک آزاری و غفلت در همه نوع خانواده‌ای وجود دارد حتی آنهایی که از خارج به نظر خوشحال می‌آیند، ولی کودکان در شرایط بخصوصی در خطر بیشتری هستند.
خشونت خانگی: مشاهده خشونت خانگی برای کودکان می‌تواند بسیار ترسناک باشد. این می‌تواند سوء استفاده روانی از کودکان باشد. حتی اگر مادر تلاش کند که از کودکان محافظت کند به طوری که در معرض خشونت فیزیکی قرار نگیرند، به هر حال این موقعیت بسیار زیانبار است. اگر شما یا یکی از خویشانتان درگیر روابط خشونت آمیزی هستید، خروج از آن بهترین راه حل برای محافظت از فرزندتان می‌باشد.
سوء استفاده از الکل و یا مواد مخدر: زندگی با معتادان برای کودکان بسیار دشوار است و می‌تواند به آسانی موجب کودک آزاری و غفلت شود. والدینی که مست یا نشئه هستند، نمی‌توانند از کودکان مراقبت کنند، تصمیمات درستی بگیرند یا اینکه افکار خطرناک خود را مهار کنند. سوء استفاده از مواد مخدر معمولاً به آسانی به سوء استفاده جسمی تبدیل می‌شود.
بیماری روانی معالجه نشده: والدینی که دچار افسردگی، اضطراب، اختلال دو قطبی (bipolar disorder) و یا دیگر بیماری های روانی هستند نمی‌توانند به آسانی از خود مراقبت کنند چه برسد به فرزندانشان. والدینی که از بیماری یا تروما روانی رنج می‌برند ممکن است از کودکانشان دوری جویند یا اینکه بدون دلیل عصبانی شوند. درمان والدین یعنی مراقبت بهتر از کودکان.
نداشتن مهارت های لازم برای بزرگ کردن کودکان: بیشتر والدین هرگز مهارت های لازم برای آموزش و پرورش کودکان را یاد نمی‌گیرند. مثلاً والدینی که خود نوجوان هستند ممکن است انتظارات غیرواقعی از کودکان داشته باشند یا اینکه ندانند بچه‌های کوچک تا چه حد نیازمند مراقبت هستند. والدینی که خود در گذشته قربانی کودک آزاری بوده‌اند، تنها همین راه را برای بزرگ کردن کودکان بلد هستند. در چنین مواقعی، کلاس ها، درمان ها و گروه‌های حمایت (support groups) برای والدین، منابع مفیدی برای یادگیری مهارت های لازم پرورش کودکان به شمار می‌روند.
استرس و عدم حمایت: پرورش کودکان می‌تواند کار بسیار وقت گیر و دشواری باشد مخصوصاً اگر بدون حمایت دوستان و خویشان این کار را انجام دهید یا اینکه در روابط با شریک زندگی یا مسائل مالی دچار مشکل باشید. مراقبت از کودکی که دچار ناتوانانی جسمی یا روانی است یا مشکلات رفتاری دارد، نیز دشوار است. مهم است که به حمایت لازم دسترسی داشته باشید که توانایی جسمی و روانی این را داشته باشید که از فرزندانتان مراقبت کنید.
شناسایی رفتار آزاردهنده در خودتان
آیا در مواقع فوق مواردی مشاهده کردید که موقعیت خود شما را توصیف کند؟ گرچه این امر ممکن است دردناک باشد، ولی آیا شما احساس خشم یا ناامیدی می‌کنید و فکر می‌کنید چاره‌ای ندارید؟ پرورش کودکان می‌تواند یکی از چالش های زندگی باشد و ممکن است در خونسردترین افراد عصبانیت و ناامیدی ایجاد کند. اگر در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که داد و فریاد زدن معمولی بوده است، ممکن است ندانید چطور باید کودکانتان را بزرگ کنید.
دانستن اینکه شما مشکلی دارید، بزرگ ترین قدم برای درخواست کمک می‌باشد. اگر شما در محیط آزاردهنده‌ای بزرگ شده‌اید، تشخیص مشکل می‌تواند بسیار دشوار باشد. کودکان دنیایی را که در زندگی می‌کنند به عنوان دنیای معمولی می‌شناسند. ممکن است در خانواده شما معمولی بوده باشد که بی دلیل سیلی بخورید یا اینکه هل بخورید یا اینکه مادرتان آنقدر مست بوده که نتواند شام درست کند. شاید معمولی بوده است که والدین شما را احمق، «دست و پا چلفتی» و یا بی‌ارزش بخوانند. شاید برایتان معمولی بوده است که مشاهده کنید که پدرتان مادرتان را می‌زند.
ما به عنوان بزرگسال، می‌توانیم به گذشته بیاندیشیم و ببینیم که چه رفتاری طبیعی و چه رفتاری آزاردهنده بوده است. قسمت فوق این مقاله را مطالعه کنید که با انواع کودک آزاری و علائم اخطار آشنا شوید. آیا هیچ کدام از آنها برایتان آشناست؟ آیا در کودکی آن را تجربه کرده‌اید؟ موارد زیر علائم آن است که احتمالاً رفتار شما از خط قرمز عبور کرده است.
از کجا بدانم که از خط قرمز عبور کرده‌ام؟
نمی‌توانید خشم خود را کنترل کنید. شروع کردید آرام به باسن کودک بزنید ولی کم کم ضربه‌ها محکم‌تر و محکم‌تر شده‌اند. شروع کردید کودک را تکان دهید ولی در نهایت پرتش کردید. اگر می‌یینید که بلندتر و بلندتر داد می‌زنید و نمی‌توانید جلوی خود را بگیرید.احساس می‌کنید که از نظر روانی از کودک خود فاصله گرفته‌اید. شاید آنقدر احساس ضعف و خستگی کنید که نخواهید با فرزندتان کاری داشته باشید. با وجود گذشت زمان، فقط می‌خواهید تنها باشید و کودکتان ساکت باشد.فراهم کردن نیازهای روزانه کودکتان غیر ممکن به نظر می‌رسد. گرچه همه والدین برای انجام کارهای مختلف کودکان تقلا می‌کنند، از لباس تنشان کردن تا غذا دادن و مدرسه فرستادن، ولی اگر شما دائماً احساس می‌کنید که از عهده‌اش برنمی‌آیید، نشانه این است که احتمالاً مشکلی در کار هست.
دیگران ابراز نگرانی کرده‌اند. آسان است که به کسانی که ابراز نگرانی می‌کنند اعتراض کنید. اما به دقت ملاحظه کنید که دلایلتان چیست. آیا آن شخص کسی است که برایش احترام قائل هستید و به او اعتماد می‌کنید؟ به یاد داشته باشید که انکار، واکنش غیرمعمولی نیست.
شکستن چرخه کودک آزاری
اگر در گذشته کودک آزاری را تجربه کرده‌اید، بزرگ کردن فرزندان خودتان ممکن است احساسات و خاطرات فرونشانده شده شما را تحریک کند. این ممکن است در زمان تولد کودک و یا رسیدن او به سنی باشد که شما در آن سوء استفاده را تجربه کرده‌اید. ممکن است شوکه شوید و یا دچار عصبانیت شدید شوید. ممکن است احساس کنید که نمی‌توانید آن را کنترل کنید. ولی شما می‌توانید راه‌هایی برای مدیریت احساسات خود و شکستن چرخه رفتار گذشته بیاموزید.به خاطر داشته باشید که شما برای کودکتان مهم ترین فرد هستید. ارزش این را دارد که رفتار خود را تغییر دهید و بدانید که در این امر تنها نیستید. کمک و حمایت در دسترس شماست.
راهنمایی برای تغییر واکنش شما
یاد بگیرید که چه کاری برای چه گروه سنی مناسب است و چه کاری نیست. داشتن انتظارات واقع بینانه از اینکه کودکان در چه سنی از چه کاری برمی‌آیند به شما کمک می‌کند که از رفتار طبیعی کودکان ناامید و عصبانی نشوید. مثلاً کودکان تازه متولد شده در طول شب بیدار می‌شوند و کودکان تازه براه افتاده نمی‌توانند برای مدتی طولانی ساکت در جایی بنشینند.برای پرورش کودکان مهارتهای تازه‌ای بیاموزید. درحالی که یاد گرفتن کنترل کردن احساساتتان بسیار مهم است، شما همچنین نیاز دارید یاد بگیرید چه چطور باید برخورد کنید. یاد بگیرید که برای تنبیه کودک خود باید چکار کنید و چگونه خط قرمز رفتار آنها را می‌توانید به آنها آموزش دهید. برای کسب چنین اطلاعاتی می‌توانید از کلاسها، کتابها و سمینارهای والدین استفاده کنید. به علاوه می‌توانید از دیگر والدین کمک و راهنمایی بخواهید.
مراقب خودتان باشید. اگر شما به اندازه کافی استراحت نمی‌کنید و حمایت نمی‌شوید یا اینکه احساس می‌کنید نمی‌توانید از پس مشکلات برآیید، آسان‌تر خشمگین می‌شوید. کم خوابی (که در والدین کودکان کم سال متداول است) به بدخلقی و زودرنجی می‌افزاید و این دقیقاً همان چیزی است که شما سعی دارید از آن دوری کنید.از روانشناسان کمک بگیرید. شکستن چرخه آزار ممکن است بسیار دشوار باشد مخصوصا اگر روند سوء استفاده عمیقاً شکل گرفته است. اگر می‌بینید که هرچه تلاش می‌کنید موفق نمی‌شوید وقت آن است که از دیگران کمک بگیرید چه جلسه گفتگو با روانشناس باشد، چه کلاس های برای والدین و چه مداخله‌های دیگر. کودکانتان در آینده از شما تشکر خواهند کرد.
یاد بگیرید که احساسات خود را کنترل کنید. اولین قدم برای کنترل احساسات این است که بدانید این احساسات وجود دارند. اگر در کودکی تحت سوء استفاده قرار گرفته‌اید ممکن است فهم طیف وسیعی از احساسات برایتان مشکل باشد. احتمال دارد در کودکی مجبور بوده‌اید احساسات خود را انکار کنید یا فرو بنشانید. اکنون ممکن است آنها بدون کنترل شما فوران کنند.
کمک به کودک تحت سوء استفاده یا غفلت
اگر فکر می‌کنید که کودکی تحت سوء استفاده یا غفلت است چه کار باید بکنید؟ چطور باید سر صحبت را با او باز کنید؟ اگر کودکی با این مشکل نزد شما آمد چطور؟ طبیعی است که گیج شوید و ندانید چطور برخورد کنید. کودک آزاری مسئله دشواری است و صحبت کردن در مورد آن مشکل می‌باشد.به یاد داشته باشید که شما توانایی آن را دارید که موجب تغییرات بسیاری در زندگی کودک تحت آزار شوید مخصوصاً اگر سوء استفاده را به زودی متوقف کنید. در زمان صحبت با کودک تحت آزار، بهترین کار دلداری آرام و حمایت بی قید و شرط است. اگر نمی‌دانید چه بگویید بگذارید که رفتارتان گوینده باشد. به یاد داشته باشید که حرف زدن در مورد سوء استفاده ممکن است برای کودک بسیار دشوار باشد. مسئولیت شماست که او را دلداری دهید و هر کمکی از دستتان بر می‌آید دریغ نکنید.
راهنمایی برای صحبت با کودک تحت آزار
انکار نکنید و آرامش خود را حفظ کنید. واکنش متداول شنیدن خبر تکان دهنده‌ای مثل کودک آزاری معمولاً انکار است. ولی اگر این امر را انکار کنید و یا شوکه شوید و دل زدگی خود را ابراز کنید، احتمال دارد کودک را از ادامه حرف بازدارید. اگر چه ممکن است مشکل باشد ولی آرامش خود را حفظ کنید و دلداریش دهید.سئوال و جواب نکنید. بگذارید که کودک با کلمات خود موضوع را شرح دهد. بازجویی‌اش نکنید و سئوال هایی نپرسید که او را هدایت کند که جواب بخصوصی بدهند. سئوال ها ممکن است کودک را گیج کند و ادامه حرفش را مشکل‌تر کند.به کودک اطمینان دهید که تقصیر او نیست. آشکار کردن اینکه کودک تحت آزار قرار دارد برای او بسیار مشکل است. به او اطمینان دهید که شما مسئله را جدی می‌گیرید و اینکه کودک مقصر نیست.امنیت از همه چیز مهم‌تر است. ممکن است فکر کنید که اگر مداخله کنید، امنیت شما و یا کودک در خطر خواهد بود. پس این کار را به عهده کسانی بگذارید که در این امر تجربه حرفه‌ای دارند. شاید بتوانید پس از مداخله اولیۀ حرفه‌ای‌ها، حمایت بیشتر فراهم کنید.
گزارش کودک آزاری به عنوان شخص گمنام
اگر فکر می‌کنید که کودکی تحت سوء استفاده قرار دارد، مهم است که برایش تقاضای کمک کنید. گزارش کودک آزاری شاید بسیار رسمی به نظر بیاید. بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند در زندگی دیگر خانواده‌ها مداخله نکنند.فهم باورهای نادرست در مورد گزارش کودک آزاری شاید کمک کند که در صورت لزوم از اینکار دوری نجوئید.نمی‌خواهم در زندگی خانوادگی دیگران مداخله کنم. کودک آزاری ممکن است در طول زندگی وی اثرات پایداری داشته باشد، بر روی روابط و اعتماد به نفس اثر منفی بگذارد و بدتر از همه؛ کودکان بیشتری را در معرض خطر قرار دهد. پس کمک کنید که این چرخه سوء استفاده شکسته شود.نمی‌خواهم زندگی کسی را از هم بپاشم. اولیت اداره خدمات کودکان این است که کودک نزد خانواده بماند. گزارش کودک آزاری خود بخود به این معنا نیست که کودک از خانواده جدا خواهد شد، مگر اینکه کودک واقعاً تحت خطر باشد. ممکن است در مرحله اول منابعی از قبیل حمایت از خانواده از جمله کلاس ها برای والدین، جدا خواهد شد.. گزارش قرار دهد. ی کمک کنید. گزارش ادامه حرف گ طبیعی است که گیج شوید و ندایادگیری مدیریت عصبانیت به آنها ارائه شود.می‌فهمند که من کودک آزاری را گزارش کردم. گزارش به عنوان شخص گمنام انجام می‌گیرد. در بیشتر شهرها، برای گزارش کودک آزاری نیازی نیست نام خود را اعلام کنید. فرد کودک آزار نخواهد فهمید که چه کسی آن را گزارش کرده است.گزارش من چیزی را عوض نمی‌کند.اگر احساس می‌کنید که مشکلی در کار است، بهتر است کاری بکنید. به این ضرب المثل انگلیسی فکر کنید که «بهتر است امن باشید تا متاسف». حتی اگر تصویر کلی برایتان واضح نیست، دیگران هم ممکن است متوجه چیزهایی شده باشند و مقامات خواهند توانست روند کودک آزاری را تشخیص دهند. در غیر این صورت از کودک آزاری جلوگیری نخواهد شد.
در زمان گزارش کودک آزاری
گزارش کودک آزاری ممکن است باعث ایجاد تردید و یا دیگر احساسات منفی شود. شاید از خود بپرسید که آیا کار درستی را انجام می‌دهید یا شک کنید که مقامات برای آن اهمیتی قائل شوند. این چند راهنمایی را در مورد ایجاد ارتباط موثر مد نظر گیرید: تا جایی که می‌توانید جزئیات را گزارش کنید. مثلاً به جای اینکه بگویید: «والدین لباس مناسب تن کودک نمی‌کنند»، بگویید: «من در هفته گذشته سه بار دیدم که گرچه درجه هوا زیر صفر بود، بدون ژاکت و کلاه بیرون می‌دوید. دیدم که می‌لرزید و ناراحت بود. به نظر می‌رسید که می‌خواست برود داخل.» در عین حال به یاد داشته باشید که وظیفه شما نیست که ثابت کنید کودک تحت سوء استفاده یا غفلت قرار دارد. اگر تنها مظنون هستید، آن را هم گزارش کنید.بدانید که شاید نتیجه کار برایتان آشکار نباشد. به علت قوانین حفاظت از حریم شخصی در آمریکا، اگر شما بارپرس رسمی نباشید، اداره خدمات کودکان شما را از نتیجه تحقیق باخبر نمی‌کند. خانواده هم ممکن است اعلام نکند که به آن دستور داده شده از خدمات اجتماعی استفاده کند. این به آن معنا نیست که هیچ کاری انجام نشده است.اگر در آینده دوباره حوادثی را مشاده کردید، دوباره آن را گزارش کنید. هر گزارش کودک آزاری تصویری است از آنچه در خانه آنها انجام می‌گیرد. هر چه اطلاعات بیشتر باشد، احتمال مراقبت بهتر از کودک بالا می‌رود.
گزارش کودک آزاری در خانه خودتان یا در زمان محاکمه برای تعیین سرپرستی کودکان
گزارش کودک آزاری در خانه شما و یا مظنون بودن به کودک آزاری در زمان محاکمه برای تعیین سرپرستی از آنها، چالش ها و مشکلات خود را به دنبال دارد. شاید بترسید که اگر چیزی بگویید، شخص آزار دهنده ممکن است با شما و کودکانتان هم همانطور رفتار کند که با کودک تحت آزار. شاید بترسید که شخص آزار دهنده بتواند شواهد را پنهان کند و یا شما را عامل کودک آزاری معرفی کند. شاید از نظر فرهنگی نتوانید از او جدا شوید. این احساس شرم و انزوا را در شما تشدید می‌کند. شاید بترسید که کودکان از شما گرفته شوند.
تنها این کار را نکنید
خشونت خانگی تنها به معنای چشم های کبود شده نیست. سوء استفاده روانی و تهدید شما و فرزندانتان هم نوعی سوء استفاده است که شخص آزار دهنده برای تحکیم قدرت و کنترل خود اعمال می‌کند. ترس از دست دادن حق سرپرستی کودکان، برای زنان و مردان تحت خشونت بسیار دشوار است. اتهامات کودک آزاری در جریان طلاق و یا در طی محاکمه برای تعیین سرپرستی کودکان، به دقت بررسی می‌شود که اطمینان حاصل شود انگیزه آن انتقام جویی نیست. ولی اگر شخص آزار دهنده برای دنیای خارج، فرد قابل احترام، خوش لباس و خوش صحبت به نظر می‌آید، ممکن است احساس کنید که کسی حرف شما را جدی نمی‌گیرد. از همه بدتر اگر اتهامات شما ثابت نشود، شاید سرپرستی کودکان به فرد آزار دهنده داده شود. بنابراین، اگر قصد جدایی دارید یا اینکه جدا شده‌اید و در مبارزه برای گرفتن حق سرپرستی کودکان هستید، ضروری است که درخواست حمایت و مشاوره حقوقی کنید. سازمان های خشونت خانگی به شما کمک می‌کنند با منابع قانونی در ناحیه خود آشنا شوید و ممکن است بتوانند برای شما وکیل بگیرند که در جلسات دادگاه حاضر شود و به شما کمک کند. سازمان های خشونت خانگی می‌توانند به شما کمک کنند برای ایمنی خود را برای خود و فرزندانتان برنامه ریزی کنید. در آمریکا همچنین می‌توانند کمک کنند که در صورت لزوم با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید.
راهنمایی برای گزارش کودک آزاری در خانواده خودتان یا در موارد مربوط به سرپرستی کودکان
١- آرامش خود را حفظ کنید. نگذارید احساسات طرز برخوردتان را دیکته کنند. با افرادی که برای بررسی مورد شما تعیین شده‌اند (مثل کارکنان اداره خدمات کودکان، پلیس یا غیره) درد دل نکنید.
٢- همه چیز را مستند کنید. از این به بعد، همه چیز را مستند کنید از جمله تاریخ، زمان و مکان. کلیه اسناد همه افرادی را که در مورد کودک آزاری نظری دارند، نگه دارید. این شامل روانشناس، روانپزشک و دیگر پزشکان ، افسران پلیس و معلمان می‌شود. اگر کسی در مقام حرفه‌ای اظهار داشت که به کودک آزاری مظنون است، از وی بخواهید که ظن خود را کتباً مستند کند، تا جای ممکن در یک شهادتنامه رسمی. کپی اسناد کلیه افراد حرفه‌ای را در مورد سوء استفاده از فرزندتان نگه دارید.
٣- از پزشک و روانپزشک بخواهید که کودکتان را معاینه کنند. اگر میسر است به مرکز ارزیابی کودکان مراجعه کنید.
۴- پرونده بازرسی را باز کنید. با افسران پلیس در مورد آغاز تحقیق درباره سوء استفاده از کودکتان صحبت کنید. هر باور معقول در مورد سوء استفاده و غفلت را به پلیس گزارش کنید. اگر در گذشته از ترس، اتهامات خود را گزارش نکرده‌اید، این را با پلیس نیز در میان بگذارید. اگر در گذشته کودک آزاری را گزارش کرده‌اید، به پلیس بگویید که سعی دارید از سوء استفاده مجدد جلوگیری کنید.
۵- با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید. اگر کودک آزاری امر جنایی نیست، با اداره خدمات کودکان تماس بگیرید که تحقیق در مورد اتهامات کودک آزاری را آغاز کنند.
۶- وکیل بگیرید. وکیل بگیرید و محاکمه را برای دریافت حق سرپرستی کامل از کودکان شروع کنید که حق سرپرستی همسر آزار دهنده شما از او گرفته شود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼