رفتارهای پرخطر کودکان، ناشی از چیست؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام خدمت دکتر محترم. پسر ۷ ساله ای دارم که امسال به امید خدا پا به دبستان و پایه اول ابتدایی می گذارد. پسرم کارهای خطرناک خیلی انجام می دهد و من واقعا از آینده اش میترسم. هم تنبیه بدنی میکنم و هم تنبیه محرومیت از خواسته هایش ولی یک ببخشید می گوید و دیگر تکرار نمی شود را می گوید. باز دوباره روز از نو روزی از نو. واقعا نمی دانم باید چه رفتاری بکنم. لطفا زودتر راهنماییم کنید. ممنون.

پاسخ علی بدیع چراغی، روانشناس:
شرایطی که ایشان توضیح داده اند یک مقدار ابهام دارد. هیچ کودکی رفتاری که از خود نشان می دهد بدون علت نیست. در چنین مواردی باید رفتار پدر و مادر را مورد بررسی قرار داد چرا که با توجه به رفتارهایی که این بچه از خود نشان می دهد باید گفت که این بچه محصول رفتار پدر و مادرش است. این که این بچه کارهای خطرناکی انجام می دهد نشان می دهد که یک اشکال بزرگ در کا ر وجود دارد و هر چند مخاطب اشاره نکرده اند چه منظورشان از این که فرزندشان رفتارهای خطرناک انجام می دهد چیست؟ چه نوع رفتارهای خطرناکی می کند تا بتوانیم دقیق تر اظهار نظر کنیم. در این خصوص باید شرایط زندگی بچه ، نحوه برخورد پدر و مادرش با یکدیگر را بررسی کرد. فضایی که کودک در آن قرار دارد اصلا چه نوع فضایی است؟ در صورتی که فضای پر خطری باشد طبعا بچه نیز رفتارهای پر خطر از خودش نشان می دهد. فضا خشن باشد، بچه هم خشن بار می آید، مشکل عاطفی در فضای خانه باشد بچه هم با تاسی از فضای حاکم بر خانه دچار مشکلات رفتاری می شود. به نظر من در وضعیت کنونی بچه ابهام وجود دارد. اما این که فرزند شان را کتک می زنند این بدترین حالتی است که برای این بچه اتفاق می افتد و تنبیه بدنی نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه وضعیت را از آن چیزی که هست به مراتب بدتر می کند. مشخص نشده که وقتی بچه خواسته ای دارد مادر چه نوع محرومیت هایی را برایش در نظر می گیرد؟ اما ممکن است در پیش گرفتن این رفتارها توسط مادر گرایش بچه به سمت انجام رفتارهایی که ایشان به آن می گویند خطرناک بیشتر کند. به هر حال یک بچه یک ساله یک رفتار سالم را از رفتار خطرناک تشخیص می دهد . اما این که به سمت انجام رفتارهای خطرناک می رود می تواند علتش برخورد پدر و مادرش با یکدیگر باشد. به نظر من بهتر است والدین رفتارهای مثبت این بچه را بیشتر ببینند و یا آرام است و اذیت نمی کند یا رفتر پر خطری نمی کند یا این که کم خطر است به او بیشتر توجه کنند و تشویقش کنند. به طور مثال اگر رفتار خوبی انجام داد به او بگویند آفرین پسرم که سه - چهار ساعت پسر خوبی بودی و کار خطرناک نکردی به او توجه کنند. به نظر من بهتر است این بچه نه بلکه والدین او به متخصص روانشناس مراجعه کرده و شرایط ر ابرای او توضیح بدهند با این شرایط روانشناس رفتار را تحلیل کرده و توصیه های لازم را به آن ها می کند.