راههای حرف شنوی کودکان، گوش نمی‌کند
امروزه بسیاری افراد با سطح سوادهای متفاوت متوجه شده اند که تنبیه هیچ مشکلی را حل نمی کند و بلکه اوضاع را به مراتب وخیم تر می کند.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام پسری 6 ساله دارم که امسال وارد دبستان می شود. اصلا در هیچ حالتی حرف شنوی نداره من خیلی سعی می کنم قاطعانه برخورد کنم ولی موفق نمی شوم. از پدرش می ترسد ولی خب اگذ کار اشتباهی انجام بدهد و پدرش تنبیه بکند فقط یک ببخشید می گوید ولی چند ساعت بعد یادش می رود و دوباره همان کار را تکرار می کند.کارهای خطرناک و بزرگتر از سنش هم خیلی انجام می دهد. مثلا به کبریت دست می زند یا روی پشت بام می رود و یا با دوچرخه جاهای دور می رود. من واقعا کلافه شدم و نمی دانم چه رفتاری بکنم که حرف شنوی داشته باشه و اینقدر از جانب ما تنبیه نشود.
پاسخ نسیم کمونه، روانشناس:
خواهر گرامی امروزه بسیاری افراد با سطح سوادهای متفاوت متوجه شده اند که تنبیه هیچ مشکلی را حل نمی کند و بلکه اوضاع را به مراتب وخیم تر می کند. تنبیه اثر زود گذر و موقتی دارد و احتمال این که رفتار نادرست با شدت بیشتری تکرار شود وجود دارد و زیاد است. زیرا اکثر کودکان و نوجوانان برای ابراز خشم خود از رفتارهای غیر مستقیم استفاده می کنند تا پدر و مادرشان را عصبانی کنند. روش تربیتی تنبیهی و خشن که وجه مشخص آن پرخاشگری کلامی و جسمانی شدید است، با بروز رفتار پرخاشگرانه در کودک ارتباط مستقیمی دارد. پس از الان سعی کنید تنبیه و داد و فریاد را کنار بگذارید و پسر خود را مورد محبت و پذیرش قرار دهید. به او توجه کنید که آرامش شرط اول فرزند پذیری است. مطالعات نشان داده کودکانی که کارهای خطرناک دارند پنج سال اول زندگی شان محبت و توجه کافی از خانواده و به خصوص مادر دریافت نکرده اند. در محیط خانه و خانواده همین طور که گفتید حرف شنوی ندارد و رفتارهای بزرگتر از سن خود و خطرناک انجام می دهد. در تعریف کودکان دشوار باید گفت همه کارهای این کودکان به واقع نوعی درد سر است و به عبارتی حتی غذا خوردن و خوابیدن این کودکان با دشواری
هایی همراه است و این کودکان حساسیت بیش از انداز به دما به نور، وهمچنین افراد غریبه دارند. والدین حتی از ماه اول تولد از بی قراری، بد خوابی و ویژگی هایی از این قبیل درکودکان خود گلایه دارند. این دسته از بچه ها ناسازگار هستند و به سختی با دیگران ارتباط برقرار می کنند. مطالب ذکر شده در مورد کودکان دشوار به این معنی نیست که نمی توان چنین کودکانی را به خوبی تربیت کرد. واقعیت این است که اگر کودکی جزء کودکان آسان باشد، تربیت، نگهداری و کنار آمدن با او آسان است. اما کودکی که جز ء کودکان دشوار است، والدین را بیشتر به زحمت می اندازد و در صورتی که اگر همین والدین پشتکار و صبوری بیشتری برای تربیت فرزند خود به خرج بدهند، خواهند دید که کودک شان مراحل رشد و تکامل را مثل کودکان عادی طی می کند. در مقابل اگر والدین کم طاقت باشند، تربیت یک چنین کودکی به یک چالش بزرگ تبدیل می شود و تعارضاتی را به وجود می آورد. از طرف دیگر نباید فراموش کرد از آن جا که بیشتر این کودکان قدرت سازگاری و انطباق کمی دارند و به سرعت تحت تاثیر محرک های محیطی قرار می گیرند ممکن است بیش از سایر کودکان دچار تنش شوند. سازگاری با چنین کودکانی اغلب
دشوار است و آن ها مستعد ابتلای به یک سری از اختلالات اضطرابی و همچنین اختلالات وسواسی هستند و مشکلات رفتاری در بعضی از این کودکان که والدین پرخاشگر و کم طاقت دارند به مراتب بیشتر مشاهده می شود. زیرا لازمه تربیت کودکان دشوار، صبوری و شکیبایی است. همان طورکه قبلا اشاره کردم قدم اول حفظ آرامش خودتان است و قدم دوم توجه به رشد جسمانی و عاطفی و ذهنی کودک و شناخت انگیزه های درونی و انگیزه های بد رفتاری. از طرف دیگر یک روانشناس می تواند به شما و کود ک تان کمک کند تا او متوجه شود آدم مفیدی است و می تواند بسیار کارآمد باشد. این کودکان مثل بقیه بچه ها نیازمند تشویق و مشوق های مثبت برای تکرار کارهای خوب نیاز دارند و بنابراین حتما باید آن ها را به هنگام انجام کار مناسب تشویق کرد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼