کتک زدن کودک، چگونه دلتان می‌آید؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: سلام. من پسری دارم ۳ ساله که خیلی باهوش است و شیطان مشکلم این است که بلد نیستم و نمی فهمم پسرم چی می خواهد او لجباز و من از او بدتر من راننده کامیون شهری هستم همیشه خانه نیستم و داغونم می آیم خانه و بخاطر پسرم دوست ندارم خانه بیایم (زیاده گویی) چون اذیتم می کند بعدش من با پدری آشفته و معتاد بزرگ شدم و بلد نیستم با پسر خودم کنار بیایم هنوز نفهمیدم که من پدر هستم گاهی وقت ها می زنمش بچه ام را بعدش خیلی ناراحت می شوم شما بگویید چیکار کنم.

پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد و مدرس دانشگاه:
با توضیحاتی که شما داده اید می توان این نتیجه را گرفت که الگوی ارتباطی والدین و فرزند معیوب و غلط است. همچنین به نظر می رسد آستانه تحمل شما پدر گرامی خیلی پایین است که با کوچکترین شیطنت یا لجبازی کودک، رفتاری پرخاشگرانه با او دارید. عکس العمل نامناسب در برابر لجبازی کودک می تواند باعث تشدید این رفتار در او شود. با وجود این شرایط و آستانه تحمل و تاب آوری کم شما پیشنهاد می شود که حتما به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید تا الگوهای ارتباطی سالم بین والدین و فرزند به شما ارائه شود و همچنین از نظر بیش فعالی نیز کودک تان معاینه و بررسی شود. تقریبا در 3 سالگی تا حدودی می توان تشخیص نشانگان بیش فعالی را داد. از طرف دیگر با توجه به تجربه ای که از دوران کودکی داشته اید و حمایت های لازم از جانب پدر دریافت نکرده اید، هر حمایتی را که از کودک خود داشته باشید، به او محبت کنید و... به چشم تان می آید و از اینکه او نمی فهمد و متوجه این مساله نمی شود، ممکن است برخورد خوبی نداشته باشید. این آستانه تحمل پایین شما می تواند ناشی از سبک زندگی که در دوران کودکی داشته اید، باشد. در ضمن توصیه می شود به هیچ وجه کودک را کتک نزنید. تنبیه بدنی صددرصد قدغن است چون آثار روانی منفی را بر سلامت روان کودک به جا می گذارد. برای تنبیه کودک می توانید نیازهای او را شناسایی کنید و برای مدت محدود اجازه مثلا بازی کردن، بیرون رفتن یا تماشای تلویزیون را به او ندهید و کودک را از نیازش (برای مدت محدود مثلا نیم تا یک ساعت) محروم کنید.