تربیت نادرست فرزندان، راهنمایی کنید

پرسش: دختری ۳ ساله دارم که لجبازی می کند و زمانی که پدرش در خانه باشد بد تر می شود چون پدرش از او حمایت می کند هرکاری بخواهد انجام می دهد و پدرش می گوید بچه است اشکالی ندارد من چه کنم؟

پاسخ: اولین اصل در فرزندپروری همسو بودن روش‌های تربیتی است. پس اگر شما و پدرش در روش‌های تربیتی همسو نیستید و با هم مخالفت می‌کنید، عطای تربیت فرزند را به لقایش ببخشید که فقط خودتان را خسته کرده اید. اصل مهم بعدی ثبات قدم و خون‌سردی است. یعنی در برابر یک رفتار فرزند نباید واکنش‌های متفاوتی انجام داد. این که پدرش می‌گوید «بچه است، اشکالی ندارد»، بسیار حرف نادرست و مشکل داری است.

در سنین کودکی است که می‌شود مرزها را برای کودک ترسیم کرد، اگر این کار را نکنید چطور می‌خواهید این کار را در نوجوانی که فرزندتان خیره سر می‌شود و لجبازتر از دوران کودکی است، انجام دهید. این پدر محترم حتماً می‌خواهند بدون اینکه آموزشی به فرزندشان در کودکی بدهند، به صورت ناگهانی در بزرگ‌سالی او را به خاطر اشتباهات مؤاخذه نمایند. بچه‌ها مثل خمیرهای بازی هستند که ما به آن‌ها شکل می‌دهیم، مگر می‌شود فرزند را بدون شکل دادن و تربیت کردن بزرگ کرد.

و اما در مورد خودتان، اگر می‌خواهید فرزندتان از شما اطاعت کند و ارزش‌های اخلاقی شما را بپذیرد اول باید بتوانید با او به خوبی ارتباط برقرار کنید. اگر شما بداخلاق و انتقادگر باشید، او تا زمانی از شما اطاعت می‌کند که شما بترسد و وقتی پدرش امده دیگر از شما حسادت نمی‌ورزد و آیا بانک عاطفی دخترتان پر است؟ به اندازة کافی با او بازی می‌کنید؟ هر دو والد باید دست کم روزی یک ساعت با فرزندش به صورت جداگانه زمان باکیفیت بگذراند یعنی با او بازی کند. در این زمان گفتن نکات تربیتی ممنوع است. فقط با کودک شادی کنید تا بانک عاطفی اش پر شود.

آیا انتظارات شما از کودکتان منطقی و متناسب با سن او است؟ اگر این‌طور باشد کودکان معمولاً همکاری می‌کند. البته این را هم بدانید که سن دخترتان ( سه سالگی ) سن استقلال‌طلبی است. یعنی بچه‌ها از دو سالگی تا پنج سالگی به دنبال استقلال بیشتر هستند و «نه» گفتن آن‌ها بخشی از فرایند رشدشان است. بنابراین به رفتارهای منفی آن‌ها توجه زیادی نکنید و قوانین ساده و روشنی برای آن‌ها در نظر بگیرید و قبل از هر چیز با همسرتان بر سر تربیت فرزند به توافق برسید.