علت جلب توجه در کودکان، چیست؟

پرسش: پسر دو ساله ای دارم بعضی ویژگی هاشو براتون می‌گم لطف کنید در تربیتش و نوع رفتاری که باید باهاش داشته باشم راهنماییم کنید. وقتی تو خونه هستم دائما صدام می‌کنه و می‎گه بیا. منو می‌بره تو اتاقش و می‌گه فلان اسباب بازی رو بهم بده یا واسم کتاب بخون در کل دوست داره همش باهاش بازی کنم و بهش توجه نشون بدم در مواقع دیگه هم دوست داره یه طوری توجه منو پدرش رو به خودش جلب کنه مثلا یکی یکی وسایل محیطی که توش هستیم رو نشون می‌ده و اسمشو می‌گه در کل انگار ذهنش همش در حال فعالیته یک دقیقه از لحاظ ذهنی آروم و قرار نداره از لحاظ فیزیکی هم نه خیلی شیطونه نه خیلی بی تحرکه خیلی کم خودش تنها بازی می‌کنه تو جمع غریبه اولش یکم خجالت می‌کشه و پشتم قایم می‌شه تا کم کم اعتماد کنه و روش باز بشه.

نمی‌دونم مواردی که می‌گم نشون دهنده هوش بالای اونه یا نه همه تو این سن این توانایی رو دارن اینکه کارتهایی با شکلهای مختلف که اسمش زیرش نوشته شده براش خریدم و از نوزادی بهش نشون می‌دادم الان همه کارتهاش رو می‌تونه بخونه تا ۱۵ می شماره همه اشکال و رنگ ها رو بلده و هر جا ببینه می‌گه شعرهایی که براش می‌خونم رو ادامه می‌ده. توجهش به اشیا خیلی زیاده و شباهت شکلی بین اشیا رو به هم ربط می ده مثلا هر چیزی می بینه که هلال باشه می گه شبیه ماه یا گرد باشه می گه خورشید خودش با مداد مثلث می سازه. یه چیزی که می خواد بیشتر وقتها روش پافشاری می کنه و جدیدا هم گریه و قهر که هر چی محلش ندم بدتر می کنه حتی تا دو ساعت هم باشه ادامه می ده و ساکت نمی شه.می خواستم بدونم که آیا باید بهش در هر شرایطی بدم یا نه و اینکه تا چه حد می شه بچه رو از خواسته هاش منع کرد؟وقتی خرابکاری کرد مثلا چیزی شکوند یا وسیله ای رو پاره یا خراب کرد باید چه رفتاری داشته باشم؟

پاسخ: این مورد که فرزندتان دائم از شما توجه می خواهد طبیعی است. او عاشق شما و پدرش است پس تجاربش را با شما در میان می‌گذارد. راجع به اینکه مواردی که مطرح کردید علامت هوش بالا است یا احتمال وجود مشکلی هست، نمی‌شود به این صورت قضاوت کرد و حتماً باید کودک توسط روان‌شناس کودکی ویزیت می‌شود. دوست عزیز ، بچه‌ها نیاز به مقررات دارند. کودک شما به محیط ساختار یافته نیاز دارد. برای کمک به فرزند خود لازم است، قوانین روشن، منصفانه، متناسب با سن و مشخصی را در خانه اعمال کنید. قوانین منصفانه باعث احساس امنیت در کودک و بزرگسال می‌شود، در حالی که عدم وجود قوانین به هم ریختگی و آشفتگی می‌آفریند.

در مورد فرزندان زیر 5 سال ، شما نمی‌توانید قوانین را توضیح بدهید، اگر سعی به توضیح دادن کنید، تنها وقت خود را هدر دادید. تنها باید دستورات ساده و روشن را اعمال کنید. اگر خودتان موقع اجرای دستورات به کودک بلاتکلیف باشید، بچه ها به سرعت این حالت را در شما تشخیص داده و گریه می‌کنند تا قوانین شما را بیازمایند. مثلاً کودکی که می‌خواهید در صندلی مخصوص اتومبیل قرار دهید، با تردید به او نگویید عزیزم حالا می‌خواهی در صندلی ات بنشینی یا نه؟ بلکه با حالت مصمم، او را در صندلی‌اش بگذارید.

کودک شما در آستانه سن "نه" گفتن است و با این رفتار می‌خواهد استقلال کسب کند. در مواردی که اهمیت ندارد به او گیر ندهید، ولی مواردی که برایتان اهمیت دارد و فکر می‌کنید منطقی است را اعمال کنید. مادر محترم، کودک شما هنوز رشد مغزی کاملی ندارد، بهترین کار این است که وسایل مهم را در دسترس او نگذارید. او قصد خراب‌کاری ندارد فقط چیزها و محیطش را آزمایش می‌کند. در این سن بچه ها بازیگوش می‌شوند و مرتب در حال دست‌کاری محیط هستند. شما محیط امنی برای او فراهم کنید تا به راحتی در آن کشف و کاوش کند.