کودکان والدین شاغل، چه ضربه‌هایی می‌خورند؟

پرسش: من شاغل و در محل کارم مدیرم. شوهرم هم شغلش شهر دیگری هست و پسرم را مادرم که ٥٦ ساله هست نگهداری می کند، البته پدرم نیز ٨٠ ساله است. ما کمتر بیش فرزندمان هستیم. (پدرش هفته ای ۲ روز منم فقط عصر تا شب )خلاصه اینکه پسرم رفتارهای عصبی دارد وقتی در منزل خودمان و کنار من و پدرش است خوب هست ولی همین از منزل بیرون برویم به منزل کسی مهمانی یا منزل مادربزرگش آنقدر شیطنت می کند که همه را به ستوه می آورد و متاسفانه چند کلمه زشت یاد گرفته که هرچه می کنم تهدید یا تشویق ترک نمی کند. مثلا توی ۲.۳ ساعتی که جایی هستیم اصلا نمی نشیند.

پاسخ: فرزند شما به حضور شما نیاز دارد و این رفتارها ، به قولی اعتراض به این تنها ماندن و عدم حضور شما هست. اگر یک زن ومرد در سن بالا توانمندی نگهداری از یک کودک را داشتند، خداوند قدرت بچه دار شدن را از آن ها می گرفت.حتما حکمتی هست.

بهتر هست زمان بگذارید و برای فرزندتان مادر و پدری کنید. قبل از هر میهمانی او را به پارک و محیط باز ببرید، تا او فعالیت خودش را داشته باشد و انرژیش را تخلیه کند. قاعدتا پذیرش محدودیت های میهمانی بزرگسالان برای کودکان راحت نیست. در خصوص کلمات زشت، بهتر هست نادیده بگیرید. قاعدتا انتظار می رود با بی توجهی حذف شود.