طرز رفتار با کودکان، چقدر بکن نکن بگم؟

پرسش: پسرم درکارها شخصی و درس سستی می کند البته خودم هم مقصر هستم مثلا برای درس باید مرتب بگویم درست را بخوان. چرا اول کارت را تمام نمی کنی بعد بروی بازی یا یکی یکی باید بگویم تحقیقت را انجام دادی مشقت را نوشتی یا فلان درس راخوندی در واقع هم خودم خسته شدم هم اونو عصبی کردم بارها شده که سعی کردم کاری بهش نداشته باشم ولی کار هاش را یا درست انجام نداده یا گذاشته آخر شب که خود باعث شده هم کشش نداشته هم باعث خستگی در روز بعد شده البته تا حالا درسش خوب بوده و بیشتر یاد گیریش در مدرسه بوده و درمقایسه با بچه های دیگر که ساعات خیلی بیشتر برای درس صرف می کنند بهتر است در مجموع ساعت صرف وقت برای کلیه دروس در یک روز با پیگیری من یک ساعت است.

پاسخ: در واقع شما به جای این که مدیریت وظایف وکارهای پسرتون رو به خودش بدید مدام برای او مدیریت می کنید.

هر فردی اگر بدونه که کسی هست تا برای تکالیفش دلشوره داشته باشه خونسرد تر شده و با خیال راحت تری به فعالیت های متفرقه می پردازه. در واقع شما مسئولیت را از او به خودتون منتقل کرده اید.

از این به بعد باید سعی کنید برای مدتی بون هر گونه نگرانی او را به حال خود رها کنید. البته یک بار یادآوری خوبه اما تذکر های مدوام را باید حذف کنید. تا او با مسئولیت تکالیفش روبرو بشه، مورد توبیخ قرار بگیره، با تکالیف انجام نشده مواجه بشهف خستگی روز بعد را داشته باشه و... تا برای خودش برنامه ریزی کنه.

لازمه تغییر اینه که مدتی او را به حال خودش واگذارید. اگر از پس تکالیف به هر نحوی بر امد و دچار افت نشد که هیچ اما اگر دیدید در برنامه ریزی ناتوانه و هنوز نمی تونه روال زندگیش رو تصحیح کنه و در معرض افت عملکرد قرار داره با روش هایی او را تشویق کنید تا با کمک شما یا مشاور مدرسه برنامه ای منظم بچینه.

به جای امرو نهی باید زمینه را برای تفکر و مدیریت و برنامه ریزی فرزندانمان فراهم کنیم. تا کی می خواهید به او در مورد وظایفش تذکر بدین. این طوری بخش کودک شخصیت پر رنگ می مونه و بالغ او رشد نمی کنه. بد نیست مدرسه را هم در جریان این تغییر رویه قرار بدین تا با شما همکاری بیشتری داشته باشند و به او کمک کنند تا زودتر به خود آید.