ارام بودن کودک، قابل آموزش است؟

یادگیری آرام یکجا نشستن یکی از سخت ترین درس هایی است که کودکان خردسال باید بیاموزند. حتی چند دقیقه انتظار به نظر کودک ابدی می آید. کودک باید بداند منظور والدین از (آرام نشستن) چیست و بسیار مهم است که والدین در مورد انتظاراتشان واقع بین باشند. ولی حتی به یک کودک خردسال نیز میتوان نشستن طولانی تر در سر میز شام در مراسم و یا موقعیت های اجتماعی را آموزش داد.

راه حل هایی که در زیر می آید بدین منظور طراحی شده اند که چطور کودک آرام بنشیند و در عین حال نسبت به همکاریش احساس خوبی داشته باشد. این روش ها بدین ترتیب هستند که از راه بازی کردن وارد می شوید و راه حل های اول برای کودکان خردسال تر و راه حل هایی که در آخر آورده شده اند برای کودکان بزرگتر مناسب ترند. راه حل هایی را که با سن ، مهارت ها و شخصیت کودکتان سازگارتر هستند انتخاب کنید.


از زمان سنج استفاده کنید:
هنگامی که کودک نوپای شما توانست به مدت شصت ثانیه در بازی (بشمار و کف بزن) دوام بیاورد بازی را عوض کنید. با یک زمان سنج آشپزخانه دقایق را بشمارید. کودک در صندلیش می نشیند و به زمان سنج گوش می دهد تا زنگ آن به صدا در آید. در این بین شما به تدریج و در عرض چند هفته مدت زمان آن را زیاد می کنید.

در مورد کودکان بزرگتر با یک جلسه ی آموزشی آغاز کنید (می خوایم ببینیم چقدر می تونی آروم بشینی) زمان را اندازه بگیرید و نتیجه ی کارش را به او بازگردانید: (حالا بیا ببینیم میتونی رکوردت رو بشکنی یا نه!).

مجسمه بازی کنید:
کودک را رو به روی خودتان روی صندلی بنشانید و از او بخواهید که دستهایش را روی زانوهایش بگذارد. البته کودک نفس خواهد کشید! ولی باید سعی کند مانند مجسمه بی حرکت بماند و حتی دست ها یا بینی اش را تکان ندهد.

با تمرین او میتواند یک دقیقه بی حرکت بنشیند و بعضی از کودکان میتوانند پنج دقیقه یا بیشتر بی حرکت بمانند. هر چند روز یک بار بازی را تکرار کنید تا آگاهی او را نسبت به کنترلش روی حرکات بالا ببرید. فراموش نکنید که او را به خاطر پیشرفت هر چقدر اندک شدیدا تحسین کنید.

بشمارید و کف بزنید:
کودک نوپای خودتان را روی صندلی بنشانید به او بگویید که می خواهید ببینید میتواند تا هنگامی که شما اعداد را می شمارید روی صندلی آرام بنشیند یا نه. در حالی که با انگشتانتان اعداد را نشان می دهید از یک تا پنج بشمارید. او را تحسین کنید در آغوش بگیرید و به او اجازه دهید که قبل از شروع مجدد چند دقیقه در اطراف پرسه بزند.

این بار او را بنشانید و بگویید : (حاضر برای نشستن رفتیم!) و تا ده یا هر شماره ی دیگری که او برای آن آمادگی دارد بشمارید. مجددا موفقیت او را تحسین کنید و برایش کف بزنید او را در آغوش بکشید و اجازه دهید که مدتی دور و بر گردش کند. به تدریج مدت زمانی را که او میتواند روی صندلی بنشیند افزایش دهید و در ضمن با شمردن همراه با شادی و هیجان آشکار در او یک حس موفقیت ایجاد کنید.

نگاه کنید تا زمان بگذرد:
یک راه حل واقعی برای طولانی کردن زمان ایجاد کردن موقعیتی است که نیازمند آرام نشستن است. به تدریج به او بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کند. یک مداد و یک ورق کاغذ بردارید. برای هر زمانی که او باید آرام بنشیند یک شکل مثلا ستاره ، دایره یا یک صورت خندان بکشید.

مثلا ده دقیقه آرام نشستن نیازمند کشیدن ده ستاره است. با گذشتن هر دقیقه او باید یکی از شکل ها را رنگ کند یا هاشور بزند. هنگامی که تمام ستاره ها یا شکل ها هاشور خوردند زمان تمام شده و او بازی را برده است.

فرود موفقیت آمیز:
این یک راه حل سرگرم کننده است که با آن می توانید به صورت تصویری به کودک خود نشان دهید که از او چه انتظاری دارید. کودک را وادارید که وانمود کند در حال نشستن روی صندلی هواپیماست و کمربندش را هم بسته است. به او بگویید که شما خلبان هستید و اعلام می کنید که علامت روی کمربند ایمنی (روشن)است.

این بدان معناست که او باید همانجا بنشیند. سپس چراغ کمربند را (خاموش) کنید تا بدین ترتیب کودک بتواند بلند شود و بایستد. با تکرار این بازی به تدریج زمان نشستن را افزایش دهید.

کودک را به صندلی بچسبانید:
وانمود کنید که صندلی را قبل از اینکه کودک بنشیند به چسب آغشته کرده اید - یا اینکه بگذارید خودش این تصور را بکند. وقتی او را به صندلیش (چسباندید) از او بخواهید که به دیگر اشیاء یا افرادی که همانطور به صندلیشان چسبیده اند و بسیار آرام نشسته اند توجه کند.

زمان را برگردانید:
در مورد کودکانی که در آرام نشستن مشکل دارند انتظارات خود را دقیقا معلوم کنید. سپس به او بگویید که برای هر دقیقه ای که آرام بنشیند به او زمان را برخواهید گرداند.

در ازای هر دقیقه خوب نشستن اجازه دهید یکی دو دقیقه کاری را که دوست دارد انجام دهد. زمان را ثبت کنید.

به کودک تفهیم کنید که در ازای دقایقی که آرام نمی نشیند باید کار منزل بیشتری را انجام دهد، تلویزیون تماشا نکند و ... حتما از این زمان نیز یادداشت بردارید.

کودک را به خاطر بردباریش عمیقا تحسین کنید.