کتاب برای کودکان، پنگوئن
کتاب پنگوئن از آن دسته کتاب‌هایی است که، راحت و آسان، بچه‌ها را جذب می‌کند.
پنگوئن
نویسنده: پلی دان‌بار
مترجم: معصومه انصاریان
تعداد صفحه: ۲۴
(چاپ سال 91)
ناشر: ماهک(منظومه خرد)
مناسب برای کودک(3 تا 6 سال)
نویسنده: پلی دان‌بار
مترجم: معصومه انصاریان
تعداد صفحه: ۲۴
(چاپ سال 91)
ناشر: ماهک(منظومه خرد)
مناسب برای کودک(3 تا 6 سال)
درباره کتاب
در پشت‌نویس کتاب «پنگوئن» آمده است: «بن پنگوئن را قلقلک می‌دهد، برایش شکلک درمی‌آورد و آواز می‌خواند. اما پنگوئن خیال حرف زدن ندارد. بن گریه می‌کند، عصبانی می‌شود، قهر می‌کند ولی...فکر می‌کنی بن بالاخره می‌تواند با پنگوئن دوست شود و او را به حرف بیاورد؟»در «پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان» درباره کتاب «پنگوئن» نوشته شده است: دوستی اتفاق مهمی در دنیای آدم‌هاست. هر کسی دلش می‌خواهد زبان مشترکی با بغل دستی‌اش داشته باشد. بچه‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند؛ تنها تفاوت میان بچه‌ها و آدم بزرگ‌ها گم شدن کلمه‌هاست. ممکن است کلمه‌ها جایی پنهان شوند و دست‌نیافتنی باشند. آدم بزرگ‌ها به روی خودشان نمی‌آورند که کلمه‌ها را گم کرده‌اند، ولی بچه‌ها از همان اول به دنبال دوست می‌گردند؛ برای‌شان هم فرقی نمی‌کند که کلمه‌ها مثل دکمه لباسی سبز کنده شده باشند و مثلاً توی چشم‌های پنگوئنی ساکت قایم شده باشند.
پنگوئن قصه گم شدن کلمه‌هاست. بن کوچولو با هدیه‌ای عجیب و زیبا روبه‌رو می‌شود: یک پنگوئن سیاه و سفید که با چشم‌های گردش به او خیره شده است. بن به دنبال شنیدن کلمه‌ای کوتاه از زبان دوست جدیدش است. پسر کوچولو دلش می‌خواهد با پنگوئن دوست شود؛ پس هر کاری که از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد. کتاب پنگوئن یک کتاب مصور است. این که بن چه‌طور زمین و زمان را به هم می‌دوزد تا پنگوئن حرف بزند هم دیدنی است و هم شنیدنی. بن، با ستاره‌های سفید روی لباس سبزش، حس‌های جورواجور به ما منتقل می‌کند، اما انگار پنگوئن هیچ‌کدام را نه می‌بیند و نه می‌شنود. ساکت ساکت است و بن کوچولو کم‌کم عصبانی می‌شود و اخم‌هایش همین‌طور بیشتر درهم می‌رود. لابد بن کاری می‌کند، لابد اتفاق مهمی می‌افتد، لابد پنگوئن هم کاری می‌کند، و مثل همه‌ی قصه‌ها، توی این دنیای بزرگ، در آخر قصه، راز سکوت پنگوئن آشکار می‌شود.
کتاب پنگوئن از آن دسته کتاب‌هایی است که، راحت و آسان، بچه‌ها را جذب می‌کند. نه به خاطر متن کوتاه و تصویرهای رنگی‌اش؛ شاید به این دلیل که مثل خیلی از کتاب‌هایی که برای بچه‌ها نوشته می‌شوند، صاف و پوست‌کنده، پیام قصه را لو نمی‌دهد. باید، با لبخندی بزرگ، زود زود، کتاب را ورق زد تا به صفحه‌ی آخر رسید. اگر در کتاب‌فروشی‌ها کتابی دیدید که روی جلدش تصویر یک پسر کوچولو با لباس سبز رنگ است که پنگوئن بامزه‌ای را بغل کرده، مطمئن باشید اسم کتاب پنگوئن و پسر کوچولو هم همان بن خودمان است.
در پشت‌نویس کتاب «پنگوئن» آمده است: «بن پنگوئن را قلقلک می‌دهد، برایش شکلک درمی‌آورد و آواز می‌خواند. اما پنگوئن خیال حرف زدن ندارد. بن گریه می‌کند، عصبانی می‌شود، قهر می‌کند ولی...فکر می‌کنی بن بالاخره می‌تواند با پنگوئن دوست شود و او را به حرف بیاورد؟»در «پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان» درباره کتاب «پنگوئن» نوشته شده است: دوستی اتفاق مهمی در دنیای آدم‌هاست. هر کسی دلش می‌خواهد زبان مشترکی با بغل دستی‌اش داشته باشد. بچه‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند؛ تنها تفاوت میان بچه‌ها و آدم بزرگ‌ها گم شدن کلمه‌هاست. ممکن است کلمه‌ها جایی پنهان شوند و دست‌نیافتنی باشند. آدم بزرگ‌ها به روی خودشان نمی‌آورند که کلمه‌ها را گم کرده‌اند، ولی بچه‌ها از همان اول به دنبال دوست می‌گردند؛ برای‌شان هم فرقی نمی‌کند که کلمه‌ها مثل دکمه لباسی سبز کنده شده باشند و مثلاً توی چشم‌های پنگوئنی ساکت قایم شده باشند.
پنگوئن قصه گم شدن کلمه‌هاست. بن کوچولو با هدیه‌ای عجیب و زیبا روبه‌رو می‌شود: یک پنگوئن سیاه و سفید که با چشم‌های گردش به او خیره شده است. بن به دنبال شنیدن کلمه‌ای کوتاه از زبان دوست جدیدش است. پسر کوچولو دلش می‌خواهد با پنگوئن دوست شود؛ پس هر کاری که از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد. کتاب پنگوئن یک کتاب مصور است. این که بن چه‌طور زمین و زمان را به هم می‌دوزد تا پنگوئن حرف بزند هم دیدنی است و هم شنیدنی. بن، با ستاره‌های سفید روی لباس سبزش، حس‌های جورواجور به ما منتقل می‌کند، اما انگار پنگوئن هیچ‌کدام را نه می‌بیند و نه می‌شنود. ساکت ساکت است و بن کوچولو کم‌کم عصبانی می‌شود و اخم‌هایش همین‌طور بیشتر درهم می‌رود. لابد بن کاری می‌کند، لابد اتفاق مهمی می‌افتد، لابد پنگوئن هم کاری می‌کند، و مثل همه‌ی قصه‌ها، توی این دنیای بزرگ، در آخر قصه، راز سکوت پنگوئن آشکار می‌شود.
کتاب پنگوئن از آن دسته کتاب‌هایی است که، راحت و آسان، بچه‌ها را جذب می‌کند. نه به خاطر متن کوتاه و تصویرهای رنگی‌اش؛ شاید به این دلیل که مثل خیلی از کتاب‌هایی که برای بچه‌ها نوشته می‌شوند، صاف و پوست‌کنده، پیام قصه را لو نمی‌دهد. باید، با لبخندی بزرگ، زود زود، کتاب را ورق زد تا به صفحه‌ی آخر رسید. اگر در کتاب‌فروشی‌ها کتابی دیدید که روی جلدش تصویر یک پسر کوچولو با لباس سبز رنگ است که پنگوئن بامزه‌ای را بغل کرده، مطمئن باشید اسم کتاب پنگوئن و پسر کوچولو هم همان بن خودمان است.