درمان لکنت زبان در کودکان، تاثیر حوصله

در واقع لکنت عبارت است از تکرار، کشش و یا قفل شدن غیر ارادی کلمه یا بخشی از کلمه که کودک قصد بیان آن را دارد.

نشانه‌ها:
تأخیر مشخص در صحبت کردن (دیر زبان باز کردن)

لکنت زبان یا گرفتگی زبان به طور مداوم

مراقبت خانگی
۱. با کودک خود حرف بزنید و به حرف‌هایش گوش کنید تا کودک به حرف زدن تشویق شود.

۲. به آرامی، سخنان کودک را تصحیح کنید. جملات کودک خود را تمام کنید و قبل از این‌که حرف‌های او تمام نشده است، به او جواب ندهید. هیچ‌گاه کودک را به خاطر گفتار ناصحیح تنبیه نکنید و او را مورد بی‌توجهی قرار ندهید. هرگز کودک را وادار به تمرین صحبت کردن نکنید.

۳. اگر کودک زبانش می‌گیرد، عصبانی نشوید و اجازه ندهید که کودکان دیگر به این دلیل، سر به سر کودک شما بگذارند یا او را مسخره کنند.

۴. توجه کودک را به لکنت خودش جلب نکنید.

۵. وقتی که با بچه صحبت می‌کنید، با او مانند بچه‌ها سخن نگوئید. (یعنی مثلاً اگر کودک لغتی را اشتباه می‌گوید، شما در هنگام صحبت کردن همان لغت اشتباه را به‌کار نبرید.)

موارد احتیاط
۱. اگر الگوی صحبت کردن کودک شما بر مبنای جدول زمانی طبیعی پیشرفت نمی‌کند، با پزشک مشورت کنید.

۲. کودکان با تقلید از بزرگترها سخن گفتن را می‌آموزند. با کودک خود سخن بگوئید و برایش آواز و کتاب بخوانید.

۳. اگر کودک به وضوح صحبت نمی‌کند، نباید او را مجبور به حرف زدن کنید. کودک را نباید مسخره کرد و در ضمن، نباید توجه دیگران نسبت به طرز صحبت کردن او بر انگیخته شود.

۴. اگر کودک شما به صورت تک آوائی صحبت می‌کند (مثل آدم آهنی!) و یا بیشتر از بینی صحبت می‌کند با پزشک خود مشورت کنید.

۵. اگر واژه‌هائی که کودک شما استفاده می‌کند روزبه‌روز محدود می‌شوند. یا این‌که این لغات به‌جای پیشرفت به سمت لغات مشکل، پس رفت می‌کند به پزشک مراجعه کنید.

۶. لکنت بین سنین دو تا پنج سالگی مشکلی نیست. مگر این‌که برای چندین ماه باقی بماند.

۷. لکنت زبان شدید، طولانی و ثابت، نیازمند درمان تخصصی است.

از آن‌جا که کودکان با تقلید از بزرگ‌ترها حرف زدن را می‌آموزند، سعی کنید با آنها حرف بزنید، برایشان آواز بخوانید یا این‌که برای آنها با صدای بلند کتاب بخوانید.