فلج مغزی در کودکان، علائم آن

فلج مغزی کودکان اختلال مزمنی است که توانایی فرد برای کنترل حرکت و وضعیت بدن را مختل می سازد. این اختلال از آسیب به مناطق حرکتی مغز ایجاد می شود. فلج مغزی در دو تا شش نوزاد از هر ۱۰۰۰ تولد دیده می شود و رایج ترین ناتوانی در میان کودکان در ایالات متحده است.
فلج مغزی ممکن است در رحم یا بعد از تولد رخ دهد، مشکل همیشه در طول سال اول زندگی کودک قابل تشخیص نیست.
در طی بررسی که بر روی ۴۵۰۰۰ کودک صورت گرفت نشان داد که بسیاری از کودکان مبتلا به فلج مغزی ، زایمانهای مشکل داری نداشته اند و در ۸۰ درصد از موارد ، عوامل قبل از تولد در تکامل غیر طبیعی مغز نقش داشتند .

علایم کودکان مبتلا به فلج مغزی کدامند؟
کودکان مبتلا به فلج مغزی خفیف ممکن است تنها لنگش خفیف و یا ناهماهنگی در راه رفتن داشته باشند، در حالی که بیماران با موارد شدید ، در طول زندگی خود مراقبت و نظارت نیاز دارند. بسیاری از نوزادان متولد شده مبتلا به فلج مغزی درجاتی از عقب ماندگی ذهنی و یا تشنج را نیز تجربه می کنند.
بیماران مبتلا به فلج مغزی می توانند انواع علائم را داشته باشند. این علائم معمولا در طول زمان بدتر نمی شوند و عبارتند از:
مشکل با مهارت های حرکتی ظریف، مانند نوشتن و استفاده از قیچی
مشکل حفظ تعادل و راه رفتن
مشکلات یادگیری
نقص بینایی ، مانند انحراف چشم
مشکل گفتار
مشکلات مکیدن و بلعیدن
فلج مغزی کودکان

فلج مغزی کدام اندامها را بیشتر مبتلا می نماید؟
فلج مغزی کودکان ممکن است در یک بازو یا پا ، بازو و پا در یک طرف، تنها پاها، چهار دست و پا، و یا هر ترکیبی از بازوها و پاها را درگیر نماید . ماهیچه هایی که فرد را قادر به خم کردن بازوها و پاهایشان می کنند عضلات فلکسور نامیده می شوند. عضلات اکستانسور متضاد با فلکسورها هستند و فرد را قادر به بازگرداندن این اندام به حالت مستقیم خارجی می نمایند . ناتوانی برای کنترل این عضلات شایع ترین علامت فلج مغزی کودکان می باشد .

منظور از فلج مغزی کودکان اسپاستیک چیست؟
فلج مغزی اسپاستیک رایج ترین شکل فلج مغزی کودکان بوده و در ۷۵ تا ۸۰ درصد از موارد دیده می باشد . بیماران مبتلا به این فرم قادر نیستند عضلات خود را شل کنند و اگر بیمار یا شخص دیگری تلاش کند تا آنها را بکشد بیشتر سفت می شوند. این سفتی روی عملکرد عضلات، به خصوص عضلات فلکسور تاثیر می گذارد.

اسپاسم در اندام فوقانی به چه صورتی تظاهر می کند؟
هنگامی که اسپاسم ( سفتی ) رخ می دهد، عضلات فلکسور سفت می شوند، و آرنج را به سمت بدن و دست و مچ دست را به سمت چانه می کشند و دست ها مشت محکم را تشکیل می دهند. این حالت ثابت محکم ممکن است به نوبه خود موجب تضعیف عضلات اکستانسور، و کشش آنها به نقطه ای که برخی از قابلیت هایشان را از دست می دهند شود.

اسپاسم در اندام تحتانی به چه صورتی تظاهر می کند؟
هنگامی که اسپاسم در پاها رخ می دهد، عضلات فلکسور در ماهیچه های ساق پا متاثر می شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، پاشنه ها بالا می آیند، انگشتان پا را رو به پائین هل میدهند و اغلب باعث این می شود که یک کودک بر روی انگشتان پای خود راه برود.
اسپاسم در پاها نیز روی عضلات نزدیک کننده ( عضلات داخلی ران) تاثیر می گذارد. عضلات نزدیک کننده اندام یک طرف را به خط وسط بدن می کشد، مانند آنهایی که دستها را به سمت پهلو یا نزدیک پاهای فرد می کشند. در بیماران مبتلا به فلج مغزی کودکان ، کشش به سمت داخل عضلات نزدیک کننده بسیار قوی است بطوریکه پاها از روی یکدیگر به صورت قیچی عبور می کنند. این حرکت پاها را در باسن به سمت داخل به دور از حفره های مفصل ران می چرخاند ، که این امر می تواند به در رفتگی لگن منجر شود.

اختلالات همراه در فلج مغزی اسپاستیک کدامند؟
سایر اختلالات همراه با فلج مغزی اسپاستیک عبارتند از : پاسخ شدید به محرک ناگهانی، درجاتی از اختلال روانی ، و تنفس ضعیف . در برخی از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپساستیک انحنای ستون فقرات افزایش می یابد.