ضریب هوشی بچه ها، نحوه سنجش

هوش بچه ‌ها را با تست هوش مشخص می‌سازند که به IQ تعریف می‌شود. در این تست‌ها و سنجش‌ها ، واژه‌ها و جملاتی را برای بچه‌ها شرح می‌دهند و فهم و بینش آنان را از مفاهیم آن‌ها و تطبیق واژه‌ها و جملات با هم و به علاوه کلیات ریاضی و مهارت بچه‌ها در درست کردن و جواب یابی و تحلیل بازی‌هایی که به شکل چیستان و مسئله می‌باشند مورد آزمون و بررسی لحاظ می‌گردد و به مقیاس‌های مهارت و هوش کودک در هر کدام از حالات گوناگون امتیاز و عددی داده می‌شود.
مجموع امتیازها و عددهای داده‌ شده عبارت است از میزان میانگین مهارت و توانایی بچه‌ها از لحاظ بهره هوشی. آنگاه مجموع این نمرات را بر سن واقعی بچه‌ها بخش می‌کنند تا هوش بهر و IQ بچه‌ها حاصل گردد. میانگین بهره هوشی نمره صد در نظر گرفته شده است. در صورتی که نمره بهره هوش کودک زیادتر از نمره صد گردد ، می‌شود بیان نمود که ضریب هوشی بچه‌ها زیادتر از میزان میانگین معمول می‌باشد و بالعکس.
در عصر حاضر با ارتقا و توسعه‌ی دانش دیگر نمی‌شود تنها از یک نوع هوش صحبت کرد ، لیکن می‌بایست به مدل‌های گوناگون هوش توجه داشت. اشخاص پیروز در آزمون‌ها و فضای شغلی و … ضرورتاً اشخاصی با ضریب هوشی زیاد نمی‌باشند لیکن آنان اشخاصی با هوش میانگین می‌باشند که قادر بوده‌اند هوش عاطفی که از آن به EQ تعبیر می‌شود را پرورش دهند و از مهارت‌ها و محرکات محیط خویش به درستی آگاهی و استفاده نمایند. به علاوه این اشخاص قادرند عواطف و هیجانات خویش را مهار و کنترل نمایند. به منظور این که قادر باشید کامیابی‌های سال‌های آتی کودکان خویش را ضمانت نمایید ضروری می‌باشد که IQ و EQ فرزندان خود را همراه با هم و در امتداد یکدیگر پرورش و و تقویت نمایید. این موضوع باعث تقویت هوش کودک می شود.
تمام کودکان از ضریب هوشی خوبی برخوردار هستند. تفاوت هوش کودک در شناسایی و اطلاع از مدل هوشی آنان است. کودکی که مهارت عالی در صحبت کردن دارد ، کودکی که قادر است با سایر اشخاص رابطه خوبی ایجاد نمایید یا کودکی که از تحلیل فضایی و ریاضی عالی بهره‌مند است ، از مدلی از هوش برخوردارند که دیگر کودکان از این مدل هوش به میزان زیاد برخوردار نیستند. در صورتی که شما به عنوان والدین کودک میزان آگاهی و داده‌های خویش را در این خصوص افزایش دهید قادر خواهید بود فضا و جویی را به منظور خبرگی ، آزمایش و کوشش و ابتکار و اندیشه‌های مبتکرانه کودک مهیا سازید.
فضا و جو پیرامون کودک با هوش او رابطه مستقیمی دارد. هوش یک نمود مبهم می‌باشد که نتیجه همکنشی جو وفضای پیرامون و وراثت و ژنتیک می‌باشد. اشخاص با بهره هوشی معینی متولد می‌شوند و هر اندازه فضا و جو پیرامونی در رشد و پیشرفت هوش کودک سرشار از عناصر مفید و توانگر باشد ، ضریب هوشی آنان افزایش می‌یابد. مقصود از این نوع محیط‌ها ، جو و فضایی می‌باشد که برانگیزاننده‌های ضروری را به منظور آموزش و رشد کودکان در آنان تجهیز و مهیا گردد. به تعبیری ، اسباب بازی‌های کودکان می‌بایست به صورتی باشد که استعداد و نبوغ آنان را رشد دهد. همچنین جو و فضای پیرامون نبایست به صورتی باشد که مشاهده و لمس کردن و کاوش تمام تجهیزات و ابزارهای موجود قدغن باشد و بچه‌ها دائماً با جواب نه مواجهه گردند. ایجاد رابطه خوب و کارآمد ، سرگرمی وبازی و گفت وگو با آنان در شکوفایی هوش کودکان اثربخشی دارد.
نحوه گفتار و گفت و گو در هوش کودک نقش دارد. توانایی گفتاری یکی از بااهمیت‌ترین و ژرف‌ترین پایه‌های اساسی رشد بچه‌ها و سنجش ضریب هوشی آنان می‌باشد. بچه‌ها می‌بایست در زمان ۱۲ ماهگی قادر باشند لغاتی را بیان کنند و در زمان ۱۸ ماهگی می‌بایست قادر باشند عبارات راحت و کوتاه و مختصر را بگویند. غالباً کودکانی که سریع‌تر شروع به صحبت کردن می‌کنند و محدوده واژه‌ها و کلمه‌های زیادتری در فکر آنان ثبت و نقش می‌بندد باهوش به شمار می آیند.
چانچه والدین و اعضای خانواده علاقمند به خواندن کتاب باشند ، به سادگی قادر خواهند بود اندیشه و آرمان ترغیب و تحریک فرزندان خود به خواندن کتاب را در جهت رشد و ارتقای میزان هوش آنان اجرا نمایند. مطالعه کردن یاخته‌های مغزی را را متحرک و پویا می‌سازد. فراموش نکنید تست IQ بدین معناست که افراد به منظور فعال نمودن و قوی ساختن یاخته‌های مغزی کوشش نمایند.
در محیط‌های خانگی که والدین در آن تعصبات خاص و زیاده از حد دارند و مقررات خشکی در آن حاکم است و ایرادگیر هستند ، به هوش کودکان و شهامت آنان به منظور اظهار و بروز مهارت‌ها و توانمندی‌ها و خلاقیت‌های کودک آسیب و لطمه خواهند زند. برخلاف این ، در محیط‌های خانوادگی که فضای موجود همراه با صمیمیت و والدین در سروکار و ارتباط مثبت و سازنده با کودکان خود هستند بچه‌ها قادرند به رشد مهارت‌ها و استعدادهای خود دست یابند.