اشتباهات رایج والدین، مطب را ترسناک نکنید

نی نی بان، گروه ترجمه : به عنوان یک پزشک از یک سری کارهای والدین در مطب، ناراحت می شوم. منظورم تاخیر مردم یا ناراحت شدن آن ها به دلیل معطلی در مطب نیست. حتی از اینکه بعضی از والدین وقتی که بچه آنها را معاینه می کنم هم آنها را در آغوش می گیرند ناراحت نمی شوم. این ها بخشی از حرفه ما هستند. منظورم چیزهایی است که باعث می شود نتوانم آن طور که باید کارم را انجام دهم. در این جا به چهار اشتباهی که والدین مرتکب می شوند و امیدوارم که این اشتباهات را نمی کردند، اشاره می کنم:

1. والدین آماده به مطب نمی آیند

من از اینکه والدین با فهرست کارهایی که می خواهند در مورد آن انجام دهند برای ویزیت می آیند یا وقتی که بچه های بیمار خود را به مطب می آورند ولی می دانند چه داروهایی به آنها داده اند، چند بار حال بچه بد شده یا چه زمانی سردرد آنها شروع شده، خوشم می آید. نمی دانید چه اندازه چنین چیزی می تواند به یک پزشک در درمان بچه شما کمک کند. اغلب اوقات والدین با بچه خود به مطب می آیند و هیچ چیزی در مورد بیماری او نمی دانند. بچه شما وقت چکاپ داشته و بیمار است و شما به دکتر آمده اید. برای اینکه این کاری است که در چنین شرایطی انجام می دهید. با این حال ما نمی توانیم مغز مردم را بخوانیم و زمان محدودی در اختیار داریم. اینکه مردم اطلاعاتی که لازم داریم را نمی دانند واقعا اعصاب خردکن است. یا وقتی که به سمت اتاق معاینه می رویم و آنها تازه چیزهایی که می خواهند در موردش حرف بزنند را مطرح می کنند. بنابراین فهرستی از چیزهایی که می خواهید در زمان چکاپ سوال کنید را آماده کنید و با خودتان به مطب بیاورید. اگر بچه شما بیمار است، همه جزئیات لازم در این رابطه را بدانید. به خصوص اگر شخص دیگری در زمانی که شما سرکار هستید، از بچه مراقبت می کند. مثلا دمای بدن او و داروهایی که استفاده کرده را بدانید. اگر بچه خود را برای مشکلی که مدتی است شروع شده نظیر سردرد یا دل درد نزد پزشک آورده اید، علایم بیماری او را در یک دفترچه یادداشت بنویسید و همراه داشته باشید. شاید فکر کنید که همه چیز یادتان می ماند ولی اغلب این طور نیست. اگر هم بچه خود را با پرستار یا خویشاوندی که با شما زندگی نمی کند به دکتر فرستاده اید، حتما مطمئن باشید که آنها تمامی اطلاعات لازم برای ارائه به دکتر او را می دانند. حتی اگر خودتان بتوانید از طریق تلفن برای پاسخگویی به هر سوالی آماده باشید، بهتر خواهد بود.

2. آنها خیلی صادق نیستند

کاملا درک می کنم اینکه به دکتر بگویید که بچه شما یک بار در هفته سبزیجات می خورد یا شاید اصلا نمی خورد و تمام روز تلویزیون تماشا می کند و در کلاس درس بقیه را اذیت می کند، کمی معذب کننده است. اینکه به دکتر بگویید که اغلب یادتان می رود داروی آسم بچه را به او بدهید و خیلی در مورد مسواک زدن سخت گیری نمی کنید یا دمای بدن او را فقط حدس می زنید چون درجه تب را در خانه گم کرده اید یا مدفوع او را وقتی که دلش درد می کرده اصلا نگاه نکرده اید و نمی دانید اسهال یا یبوست داشته هم اصلا جالب نیست. اما اگر شما این چیزها را ندانید، ممکن است پزشک نتواند برای حل همه این مسایل به شما کمکی بکند و این احتمال وجود دارد که تشخیص اشتباهی بدهد. این می تواند چیز بدی باشد. ما برای قضاوت کردن در مورد شما این جا نیستیم و از این چیزهای خیلی بدتر هم دیده ایم. لطفا حقیقت را بگویید. اگر شما نتوانید از بچه خود مراقبت کنید، دکتر هم نمی تواند.

3. وقتی دکتر اشتباه می کند، چیزی نمی گویند

اگر پزشک حرفش قابل فهم نبوده، اگر سوال مهمی نپرسیده، اگر اشتباه چیزی را برداشت کرده و اگر توصیه ای کرده که انجام آن ممکن نیست و اگر احساسات کسی را جریحه دار کرده، باید آن را بداند. دکترها هم انسان هستند و ممکن است مثل بقیه اشتباه کنند. ولی اگر آنها اشتباه کنند، ممکن است این کار منجر به یک تشخیص یا درمان اشتباه شود. برای همین لازم است اگر پزشکی مرتکب اشتباه شده، حتما والدین در همان زمان به او بگویند تا مشکل برطرف شود. برای همین حتما باید در مطب دکتر حرف بزنید. بگویید که فلان چیز را نفهمیده اید. بگویید که مثلا بچه پنج روز تب داشته نه یک روز. یا حتی بگویید که به خاطر شغل خود نمی توانید روزی سه بار به بچه دارو بدهید. یا حتی بگویید که وقتی دکتر فلان حرف را زده شما احساس کرده اید که مادر بدی هستید. من تضمین می کنم که هیچ پزشکی از شنیدن این چیزها ناراحت نخواهد شد. گفتن این حرفها با لحن مناسب قطعا مفید خواهد بود. اما فکر می کنم که این موضوع خیلی مهم باشد: اگر دکتر شما نتواند فرد انتقادپذیری باشد، لازم است حتما پزشک خود را عوض کنید.

4. فراموش می کنند که آنها و دکتر یک تیم هستند

ممکن است من دکتری با تمرینات پزشکی باشم ولی شما والدین بچه و شخصی هستید که از او مراقبت می کنید. رفتن نزد دکتر زمانی بهتر جواب می دهد که والدین و پزشک نیازهای دیگری را بدانند. وقتی آنها با هم و در کنار هم کار می کنند می توانند اثر ویزیت دکتر را بیشتر کنند. بنابراین یادتان باشد که شما به اندازه دکتر مهم هستید. اگر نقش فعالی داشته باشید، همه چیز بهتر خواهد شد.