انتظارات والدین از فرزندان، چگونه باید باشد؟

باید و نباید می‌شود باور
باید و نبایدهایی که والدین برای کودکان ایجاد میکنند، در اصل باور هستند، باورهایی که براساس آن انتظار شکل گرفته و توقع ایجاد می‌شود. یعنی والدین از کودک دو ساله خود انتظار دارند که بر طبق باور آن‌ها عمل کند. وقتی انتظار والدین با واقعیت خوانش نداشته باشد یعنی انتظارشان از واقعیت جدا شود، در ایشان نارضایتی و خشم ایجاد می‌شود. مثل اینکه فرض کنید انتظار دارید وقتی وارد مطب پزشک می‌شوید دمای مطب ۲۰درجه باشد اما به علت گرمی هوا و خرابی کولر‌ها، شما با دمای ۴۷ درجه در مطب مواجه می‌شوید، پس واقعیت این است که دمای مطب ۴۷درجه است و انتظار شما ۲۰ درجه، این اختلاف ۲۷ درجه‌ای در شما نارضایتی ایجاد کرده و در پی خود خشم به همراه می‌آورد.


خشم را تکنیک تربیتی نکنید
خشم پایه‌ای برای تکنیک‌های تربیتی والدین است و اینجاست که والدین واکنش نشان می‌دهند؛ از داد، ترس، تحقیر، کتک، نصیحت، سرزنش و انتقاد تا مقایسه از روی پایه‌ای به نام خشم برخاسته می‌شود. این خشم از نارضایتی نشات گرفته و نارضایتی از فاصله بین انتظار و واقعیت شکل گرفته و انتظار از یک باور (چه بسا نادرست) شکل گرفته است. پس والدین باید ابتدا باورهای خود را تصحیح کنند و بدانند که کودک تا ۷ سالگی چیزی به نام تعقل ندارد، باید بدانند زبان کودک زبان نصحیت نیست و.... باید باورهای خود را تغییر دهند تا با بتوانند خود را با واقعیت کودک تطبیق دهند و انتظارشان را با واقعیت هماهنگ کنند، اینجاست که نارضایتی و خشم به خودی خود کم خواهد شد.

باورها را تصحیح کنید
برای تصحیح باور قطعا به مطالعه و آموزش نیاز است. امروزه برای کارکردن با یک آبمیوه گیری ساده ابتدا باید ۱۰صفحه کاتالوگ را مطالعه کنید یا برای استفاده از اتومبیل باید ساعت‌ها دوره ببینید تا بتوانید گواهی نامه مورد نیاز را دریافت کرده و از آن استفاده کنید. طبیعی است که پرورش یک انسان کار ساده‌ای نیست و کوتاهی در آموزش مشکلات زیادی را هم برای کودک در آینده و هم برای خانواده ایجاد خواهد کرد. بنابراین اگر والدین آموزش نبینند و باورهای خود را تصحیح نکنند و انتظار خود را با واقعیت تطبیق ندهند و تکنیک‌های لازم و درست تربیتی را به کار نگیرند به طبع دچار مشکل خواهند شد؛ مثل تمام مشکلاتی که اکنون جامعه با آن دست به گریبان است.