نزدیکی در دوران بارداری، محدودیت های ضروری

مسلما بارداری در رابطه بین زوجین تاثیرات زیادی می گذارد، تاثیراتی مانند کم شدن میل جنسی و یا سرد شدن نسبت به همسر. اما دلیل این موضوع چیست؟ آیا راه حلی برای جلوگیری از این امر وجود دارد. مهم ترین عواملی که باعث جلوگیری از کم شدن میل جنسی می شود، نحوه برقراری جنسی زوجین قبل از بارداری بوده است.

در بارداری محدودیت‌هایی برای روابط زناشویی وجود دارد که عبارت‌اند از:
• سابقه سقط یا تهدید به سقط یا زایمان زودرس
• سابقه انقباضات خود به خودی رحمی، خون‌ریزی و یا پارگی زودرس پرده دور جنین
• نارسایی دهانه رحم و همچنین تعداد زایمان‌های متعدد
• ۴ تا ۶ هفته آخر بارداری
• سابقه فشارخون حاملگی
• برخی موارد دیگر که به وسیله پزشک یا ماما عنوان شود.

با وجود موارد بالا، اگر حاملگی طبیعی باشد و پزشک یا ماما مانعی برای نزدیکی زوج‌ها عنوان نکند روابط بلامانع است و در سه ماهه سوم با نظر پزشکی که حاملگی را پیگیری می‌کند نیز می‌تواند ادامه یابد. هرچند در حاملگی به خصوص ماه‌های آخر باید پوزیشن و وضعیت مناسبی در حین نزدیکی در نظر گرفته شود که به شکم زن حامله فشاری وارد نیاید.

تمایلات جنسی
شاید بعضی خانم‌ها در حین بارداری به‌خصوص سه ماهه اول با کاهش میل جنسی روبه‌رو شوند که در برخی متون این مساله را به خستگی و تهوع ناشی از مراحل اولیه رشد جنین و جفت نسبت می‌دهند. در برخی از خانم‌ها این مساله درست به عکس اتفاق می‌افتد و منجر به افزایش تمایلات جنسی زن در سه ماهه اول می‌شود. به‌طور کلی اگر منعی برای رابطه جنسی در بارداری نیست تعامل و تماس لازم است و نوازش کردن خانم‌ها در دوران بارداری به آرامش فکری و روانی آنها کمک می‌کند و موجب می‌شود فرزند شادتری به دنیا بیاورند و پس از زایمان نیز زودتر به زندگی زناشویی خود بازگردند.

پس از تولد فرزند نیز عموما چند هفته (۶-۴ هفته) طول می‌کشد تا مادران بتوانند در کنار رسیدگی به نوزاد خود را برای رابطه جنسی آماده کنند. به‌خصوص در اوایل رشد بچه، ممکن است زوج‌ها حریم خصوصی نداشته باشند تا احساسات جنسی خود را بروز دهند. توصیه می‌کنم حتما به حفظ این حریم خصوصی در هر مرحله از زندگی بپردازید تا زندگی جنسی و به دنبال آ‌ن سایر ابعاد زندگی مشترک را با نشاط در کنار هم طی کنید.