درمان دیابت دوران حاملگی

افزایش قندخونی که برای اولین مرتبه در دوران بارداری مشاهده شود دیابت بارداری نامیده میشود. به دلیل تغییرات هورمونی ای که طی بارداری ایجاد می گردد درجاتی از اختلال عدم تحمل گلوکز بروز می کند. بدین معنا که مقدار قند خون افزایش می یابد.

این تغییرات هورمونی معمولا طی سه ماهه سوم بارداری خطر ابتلا به بارداری را افزایش می دهد. طی بارداری افزایش هورمون های ترشح شده از جفت به انتقال مواد غذایی از مادر به جنین کمک میکنند.

بخش دیگری از این هورمون ها در جهت پیشگیری از افت قندخون مادر فعالیت می کنند.

این دسته از هورمون ها عملکرد انسولین را مختل می کنند و در نتیجه زمینه اختلال عدم تحمل گلوکز ( افزایش قند خون ) را موجب میشوند. بنابراین بدن شما برای جلوگیری از افزایش قندخون مجبور است انسولین بیشتری ترشح کند.

البته سلول های موجود در لوزالمعده توانایی تولید انسولین بیشتر ( سه برابر ) را برای غلبه بر اثر هورمون های بارداری افزایش دهنده قندخون دارند. ولی هنگامی که لوزالمعده نتواند انسولین کافی ترشح کند میزان قندخون افزایش می یابد و در نهایت منجر به بروز دیابت بارداری می گردد.

تقریبا ۳ تا ۸ درصد از بانوان باردار حدود هفته های ۲۴ - ۲۸ بارداری دچار دیابت بارداری می شوند و معمولا پس از تولد نوزاد از بین می رود . از آنجایی که دیابت بارداری می تواند بر رشد و نمو جنین تاثیرات نامطلوبی داشته باشد بهترین اقدام پیشگیری از وقوع دیابت بارداری است.

ابتلای به این مشکل در اوایل بارداری میتواند منجر به بروز نقص های مادرزادی و افزایش خطر سقط جنین گردد. و اگر طی سه ماهه دوم و سوم بارداری بروز نماید میتواند منجر به تغذیه و رشد بیش از حد جنین گردد.

چه کسی در خطر است؟

- بانوان مسن تر از ۳۰ سال

- بانوانی که تاریخچه خانوادگی دیابت های نوع ۲ دارند.

- بانوانی که سنگین وزن هستند.

- بانوانی که در بارداری قبلی خود ، قند خون بالا یا نوزاد با وزن بالا داشته اند.

دیابت بارداری چگونه مشخص می گردد؟
مشکل اکثر بانوان پس از انجام آزمایش از سوی پزشک تشخیص داده میشود. معمولا آزمایش غربالگری یا آزمایش تحمل پذیری دهانی تجویز می شود. این مشکل پس از بررسی نتایج آزمایش تحمل پذیری دهانی قند تشخیص داده میشود این آزمایش معمولا زمانی اجرا میشود که باردار حدود شش ماهگی است.

درمان دیابت های بارداری
مهم ترین جنبه درمان این مشکل به خوب و سالم خوردن مرتبط می گردد. به بانوان مبتلا به دیابت های بارداری توصیه میشوند ، تا از برنامه غذایی سالمی پیروی کنند که از نظر تغذیه ای مناسب بارداری باشد برای مثال رژِیمی که حاوی کلسیم ، آهن و اسید فولیک ، چربی کم ( خصوصا چربی های اشباع شده ) ، سرشار از فیبر و کربوهیدرات های متوسط باشد ، مثل حبوبات ، پودر غلات ، میوه ها ، ماکارونی و برنج.

بنابراین ضروری است تا با متخصص تغذیه ای ملاقات کنید تا مواد مصرفی تغذیه ای شما را ارزیابی کرده و برنامه تغذیه ای سالمی را برای شما برنامه ریزی کند.

ورزش منظم مثل پیاده روی برای حفظ تناسب اندام و کسب آمادگی برای زایمان به شما کمک میکند. اما همیشه پیش از شروع یا ادامه فعالیت های فیزیکی با پزشک گفتگو کنید.

نظارت بر میزان قند خون
در چنین شرایطی نظارت منظم بر میزان قند خون ضروری است تا بر اساس نتایج بررسی ها روند درمان ارزیابی گردد و در صورت ضرورت روند درمانی تغییر یابد. گاهی ممکن است برای کنترل میزان قندخون به تزریق انسولین نیاز باشد. معمولا در هنگام بارداری قرص های کاهش دهنده قند خون مورد استفاده قرار نمی گیرد.

پس از دیابت بارداری
افزایش قند خون معمولا پس از زایمان فرزندتان مشکلی را به وجود نمی آورد. برای اطمینان بیشتر یک آزمایش تحمل پذیری دهانی قندی ( OGTT ) حدود شش هفته پس از زایمان اجرا میشود یعنی زمانی که میزان قند خون معمولا به اندازه طبیعی باز گشته است.

در صورت ابتلا به این بیماری احتمال اینکه در ۱۵ سال آینده دچار مشکل دیابت شوید ، حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد خواهد بود.

زمانی که دچار دیابت بارداری هستید مهم است که ....
- برنامه تغذیه ای سالمی را برقرار کنید.

- وزنتان را در طیف وزن مطلوب حفظ کنید.

- از نظر فیزیکی فعال باشید.

- هر یک تا دو سال میزان قندخون خود را بررسی کنید.