پیشگیری از اوتیسم در بارداری، چگونه؟
بررسی‌های انجام‌شده توسط محققان دانشکده‌ی بهداشت جان هاپکینز نشان‌داد که کودکان متولدشده از مادرانی‌که مبتلا به ترکیبی‌از چاقی و دیابت بودند، نسبت به کودکان متولدشده از مادران بدون دیابت و با وزن سالم، ۴برابر بیشتر احتمال ابتلا به اوتیسم را دارند.
در‌حالی‌که درباره‌ی علل ایجاد اختلال طیف اوتیسم (ASD) عدم قطعیت وجود دارد، شواهدی در دست است که نشانگر پیش‌بینی خطر ابتلا به این بیماری پیش‌از تولد می‌باشد.بررسی‌های انجام‌شده توسط محققان دانشکده‌ی بهداشت جان‌هاپکینز نشان‌داد که کودکان متولدشده از مادرانی‌که مبتلا به ترکیبی‌از چاقی و دیابت بودند، نسبت به کودکان متولدشده از مادران بدون دیابت و با وزن سالم، ۴برابر بیشتر احتمال ابتلا به اوتیسم را دارند.مدت‌ها است از موضوع چاقی و دیابت و ضرر آن برای سلامت مادر آگاه هستیم و با‌این‌حال شواهد بیشتری دراختیار می‌باشد مبنی‌بر اینکه این بیماری همچنین روی تکامل‌عصبی درازمدت فرزندان آنها نیز تأثیر می‌گذارد.
بر‌اساس اطلاعات مراکز کنترل و پیشگیری‌از بیماری‌ها(CDC)، حدود 1کودک از هر ۶۸کودک، مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تشخیص‌داده می‌شود و درطول ۲دهه‌ی گذشته تعداد کودکانی که در آنها این اختلال شناسایی‌شده تا‌حد زیادی افزایش یافته‌است و در‌سال2000، حدود۱ در ۱۵۰کودک مبتلا به این بیماری شناسایی شده‌اند. در‌این‌که آیا این افزایش به‌دلیل افزایش شیوع این بیماری است و یا صرفاً به دلیل بهبود روش‌های تشخیصی، هنوز شک و شبهه‌های فراوانی وجود دارد.در‌سال2011، طی ارزیابی ارتباط عوامل پیش‌از تولد و نوزادی و خطر ابتلا به ASD، برخی شواهد نشان‌می‌دهند که قرار‌گرفتن درمعرض گروه وسیعی از بیماری‌ها که به‌طور‌کلی بر سلامت پیش‌از تولد و پس‌از تولد نوزاد مؤثر هستند، ممکن‌است موجب افزایش خطر ASD گردند.داده‌های مورد بررسی شامل وزن پیش‌از بارداری مادر و بروز دیابت، ازجمله دیابت بارداری و کودکان از ابتدای تولد (پس‌از زایمان) با معاینات مکرر و مثبت در پرونده‌ی پزشکی‌شان پیگیری شدند.درطول دوره‌ی پیگیری، محققان ۱۰۲کودک مبتلا به ASD را شناسایی‌کردند. آنهایی که مادر چاق و مبتلا
به دیابت پیش‌از بارداری داشتند در‌مقایسه با کودکانی‌که مادران آنها دارای وزن سالم بوده و دیابت نداشتند، ۴برابر احتمال بیشتری را برای ابتلا به ASD داشتند.کودکان مادران چاقی که دچار دیابت بارداری شده بودند نیز به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای احتمال بیشتری برای ابتلا به ASD داشتند.
خطر ابتلا به اوتیسم در رحم مادر آغاز می‌شود
بررسی‌ها نشان‌می‌دهند که خطر ابتلا به اوتیسم در رحم مادر آغاز می‌شود و هم‌اکنون به‌دست‌آوردن اطلاعاتی درباره‌ی ترکیبی از چاقی و دیابت که بر سلامت کمتر‌از‌حد مطلوب جنین تأثیر‌گذار می‌باشد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.چاقی و دیابت هر‌دو می‌توانند موجب استرس و التهاب شوند؛ فرضیه‌های متعددی برای اینکه چرا چاقی مادر و دیابت ممکن‌است خطر ابتلا به ASD را در کودکان افزایش‌‌دهد، وجود دارد .یک فرضیه این است که استرس مادر در دوران بارداری ممکن‌است سیستم ایمنی بدن وی و جنین را مختل‌کرده و نظریه‌های نوینی وجود دارند مبنی‌بر اینکه چطور اختلال در سیستم ایمنی بدن و التهاب ممکن‌است برای تکامل مغز مضر باشند و به‌طور‌خاص برای ابتلا به اوتیسم ایجاد خطر نمایند.مصرف مکمل فولات توسط مادر ممکن‌است اثر محافظتی در‌برابر اوتیسم داشته باشد و چاقی مادر با جذب پایین‌تر فولات همبستگی دارد که می‌تواند اثرات محافظتی فولات در خطر ابتلا به اوتیسم را محدود سازد.محققان در‌پی یافتن آن هستند که چه عواملی درباره‌ی چاقی و دیابت وجود دارند که منجر به توسعه‌ی نامطلوب مغز جنین می‌گردند و چه نوع مداخله‌ی درمانی روی سلامتی مادران باردار می‌تواند برای سلامت کودک مانند خطر ابتلا به ASD مفید باشد. برطبق گزارشMNT، اخیراً محققان به ارتباطی قوی بین یک ژن خاص و اوتیسم و اختلالی که به‌نام سندرم ۲۲q۱۱.۲ نامیده می‌شود، پی‌برده‌اند که می‌تواند به روشن‌شدن نقاط تاریک دیگری در مسیر ASD کمک نماید. بیماری اوتیسم یکی از بیماری‌های شایع و بدون درمان قاطع در عصر حاضر است که کودک مبتلا به این بیماری در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل است، همچنین امکان عقب ماندگی جسمی و ذهنی، مشکل دریادگیری، گفتار، ضعف بینایی و شنوایی نیز از دیگر عارضه‌های جانبی این بیماری مغزی است.پژوهش‌ها نشان می‌دهند نحوه ارتباط سلول‌های عصبی در مغز کودک مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم متفاوت است و این سبب ناتوانی آنها در انجام فعالیت‌های روزمره و تجزیه تحلیل رویداد‌ها می‌شود.کارشناسان عقیده دارند هرچه زمان شناسایی بیماری از بدو تولد سریع‌تر باشد بهتر می‌توان به کودک کمک کرد تا زندگی بهتری در اجتماع داشته باشد.
1-چگونه نشانه‌های بیماری اوتیسم را درکودکان شناسایی کنیم
2- با این روش ها نشانه های اولیه ابتلا به اوتیسم را در نوزادان شناسایی کنیم
3- خیلی زود دیر می شود؛ اوتیسم را درماه های اول تولد نوزادان شناسایی کنیم
4- روش های شناسایی بیماری اوتیسم در نوزادان به وسیله والدین
پژوهش‌ها نشان می‌دهند ابتلا به اوتیسم و بیماری‌های طیف آن (ASD) از جمله سندرم اسپرگر از دوران جنینی رخ می‌دهد و با بررسی دقیق حالت‌های نوزاد می‌توان تا قبل از یک سالگی بیماری را شناسایی کرد.ازجمله روش‌های شناسایی این بیماری درنوزادان می‌توان موارد زیر را نام برد و لازم است تمامی والدین در کنار مشاهده رشد نوزاد و عملکرد طبیعی اعضای بدن، کودک خود را از نظر امکان ابتلا به اوتیسم مورد بررسی قرار دهند.
نشانه یک
نوزادان به شادی معروف هستند و معمولاً اولین لبخند آنها در زمان سه ماهگی رخ می‌دهد و در هفت ماهگی در برابر صدای شادی، شنیدن اسم خودشان، دیدن اسباب بازی و پدر ومادر واطرافیان لبخند می‌زنند وابرازشادی می‌کنند.اگر نوزاد شما چهره بی تفاوتی دارد و نسبت به صدای شما واکنشی نشان نمی‌دهد احتمال اوتیسم وجود دارد.
نشانه دو
قدرت بینایی کودک در یک سالگی کامل می‌شود، اما از بدو تولد می‌تواند اشیا و افراد را به شکل خاکستری و غیر واضح مشاهده کند و به تدریج دریک سالگی محیط اطراف خود را کاملاً رنگی و واضح می‌بیند.همچنین نوزاد از سه ماهگی به حرکت افراد و اشیا در اطراف خود واکنش نشان می‌دهد و آنها را تعقیب می‌کند. اگر نوزاد با حرکت چشمان خود شما را تعقیب نمی‌کند و نسبت به سروصدا، دگرگونی نور و اشیایی که درمقابل چهره اش قرار می‌گیرند بی تفاوت است با پزشک مشاوره انجام دهید.
نشانه سه
در۹ ماهگی نوزاد با ادای کلماتی سعی می‌کند با والدین و اطرافیان خود ارتباط برقرار کند و زبان مادری خود را می‌آموزد، چنانچه نوزاد شما همچنان ساکت است و تمایلی به سخن گفتن ندارد و زمانی که با او گفت: وگو می‌کنید تنها به شما نگاه می‌کند زنگ خطر ابتلا به اوتیسم وجود دارد.کودک سالم پس از چندی سرانجام موفق به ادای کلمه مامان و بابا می‌شود و کلمه‌های دیگر را نیز به تدریج می‌آموزد، اما نوزاد مبتلا به اوتیسم کلمه‌هایی نامفهوم می‌گوید.تا دوسالگی بیشتر کودکان توانایی ترکیب کلمه‌ها با یکدیگر و بیان جمله ساده را دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم نمی‌تواند به خوبی جمله بسازد.
نشانه چهار
نوزادان ازهفت ماهگی به بازی کردن علاقه مند می‌شوند و تمایل به بازی با اسباب بازی‌ها و حتی سایر کودکان دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم تمایلی به بازی با اسباب بازی ندارد و با کودکان ارتباط برقرار نمی‌کند. او درچیدمان اسباب بازی‌ها روش خاص و عجیبی دارد و معمولاً دوست دارد به تنهایی بازی کند.می‌توانید میزان واکنش او به محیط اطراف را با یک آزمایش ساده بررسی کنید. یک عروسک به او بدهید و پس از مدتی عروسک را از او بگیرید، بررسی کنید که آیا گریه می‌کند، آیا مسیر دور شدن عروسک رانگاه می‌کند، اگر عروسک را دوباره به او بدهید تمایل به بازی دارد و عروسک را در دست می‌گیرد.دیر به راه افتادن نیز می‌تواند نشانه اوتیسم یا سایر بیماری‌ها باشد و باید مورد بررسی دقیق قرار بگیرد، اگر نوزاد شما یک ساله و هنوز راه رفتن یا حرکت به صورت چهار دست و پا را آغاز نکرده است زنگ خطر ابتلا به بیماری اوتیسم وجود دارد.
نشانه پنجم
مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم معمولاً دارای یک سری حرکت‌های تکراری مانند چرخاندن دست ها، چرخیدن به دور خود و به طور کلی حرکت‌های غیر طبیعی هستند، درصورتی که فرزند خردسال شما دارای تیک‌های حرکتی غیر طبیعی است احتمال ابتلا به اوتیسم وجود دارد.
نشانه ششم
کودک مبتلا به اوتیسم بسیارحساس و تحریک پذیر است و اگر فردی به طور ناگهانی دست او را بگیرد یا حتی او را لمس کند به شدت واکنش‌هایی مانند فریاد کشیدن، ترس شدید و فرار را از خود نشان می‌دهد.کودک مبتلا به این بیماری از برقراری ارتباط با دیگران واهمه دارد و در دنیای خیالی خود زندگی می‌کند. اگر فرزند نوپای شما تمایلی به بازی با شما یا هم سالان خود ندارد و گوشه گیراست برای بررسی‌های دقیق‌تر به پزشک مراجعه کنید.
نشانه هفتم
کودک اوتیسمی مانند سایر کودکان واکنش‌های احساسی نشان نمی‌دهد، به ویژه در زمان ناراحتی آرام کردن او بسیار دشوار است و امکان دارد برای ساعت‌ها به گریه، گفتن کلمه‌هایی نامفهوم زیر لب، فریاد کشیدن و حتی رفتار‌های خود آزاری ادامه دهد.تصور نادرست درباره کودک اوتیسمی این است که او هیچ گاه نمی‌تواند حرفه‌ای بیاموزد و مانند یک فرد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی نیازمند مراقبت دائم است. اما پژوهش‌ها نشان داده است بنا برشدت ابتلا به این بیماری فرد اوتیسمی می‌تواند زندگی خوبی داشته باشد، برخی از بیماران اوتیسمی با گذراندن دوره‌های آموزشی، توانسته اند مانند یک فرد سالم درجامعه جایگاه خود را به دست آورند.برای نزدیک شدن به کودک مبتلا به اوتیسم باید زمان کافی صرف و راه ارتباطی مناسب را پیدا کرد. برخی از کودکان با نوشتن کلمه، تایپ آن، نشان دادن تصاویر و استفاده از زبان اشاره با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و پشتکار اطرافیان برای افزایش ارتباط با او نقش موثری در بهبود سلامت روانی کودک دارد.
نشانه هشتم
برخی ازکودکان اوتیسمی استعداد ویژه‌ای در کار با رایانه، انجام بازی‌های رایانه‌ای و حتی برنامه نویسی با این وسیله دارند.مطالعه و خواندن کتاب ها، بررسی یک وسیله الکترونیکی یا چند رسانه‌ای برای ساعت‌ها باعث سرگرمی و مجذوب شدن کودک اوتیسمی می‌شود و والدین از این راه می‌توانند او را شاد و آرام نگه دارند.
نشانه نهم
کودک اوتیسمی به دلیل روحیه حساسی که دارد از صدا، محیط‌ها شلوغ و با نورپردازی شدید می‌ترسد. صدای وسایلی، چون جارو برقی می‌تواند سبب ترس شدید کودک و به گریه افتادن او شود، اگر کودک شما درمحیط‌های شلوغ بی قراری و گریه می‌کند، ازصدای ماشین، مکالمه بلند، زنگ تلفن یا حتی صدای جاروبرقی و ماشین لباس شویی می‌ترسد زنگ خطر ابتلای او به اوتیسم وجود دارد.هرکودک اوتیسمی دارای ویژگی‌های شخصیتی و روانی منحصربه فردی است و بررسی شدت بیماری و روش برخورد با او برعهده کارشناسان و در مرحله دوم والدین واطرافیان است.با حمایت کافی از کودک و پیگیری آخرین پژوهش‌های پزشکی و روش‌های درمانی کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند زندگی مناسبی به دست آورد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼