کیست هیگروما در جنین، درباره اش چه می دانید؟

کیستیک هیگروما رشد غیر طبیعی بافتی است که معمولا بر روی گردن یا سر کودک ظاهر می شود. آن ها از یک یا چند کیست تشکیل شده و با بزرگ شدن کودک بزرگتر می شوند. این اختلال اغلب در رحم مادر شروع می شود. با این حال کیستیک هیگروما ممکن است پس از تولد نیز ظاهر شود.

کیستیک هیگروما کیسه ای پر از مایع ناشی از انسداد در سیستم لنفاوی است. سیستم لنفاوی سیستمی است که باعث می شود سموم و مواد زائد از اندام ها و بافت های بدن دفع شود. این کیست ها معمولا بین هفته نهم و شانزدهم بارداری تشکیل می شوند. تقریبا نیمی از جنین هایی که اختلالات کروموزومی دارند از این کیست رنج می برند. کروموزوم سلول هایی هستند که DNA را در خود جای داده اند. هنگامی که بخش زیادی از آنها از بین می رود و یا آسیب می بینند، عوارض جدی می تواند رخ دهد. با این حال، اگر کیستیک هیگروما بعد از هفته بیستم بارداری از بین برود، بعید است که نوزاد شما ناهنجاری کروموزومی داشته باشد. کیستیک هیگروما همچنین می تواند خطر سقط جنین را افزایش دهد و حتی ممکن است مرگبار باشد. به همین خاطر پزشکان توصیه می کنند که اگر در بارداری تشخیص داده شد که شما هیگروما دارید، حتما زایمان را در یک مرکز پزشکی مجهز انجام دهید.

علت ایجاد کیستیک هیگروما

این کیست ها می توانند به دلیل اختلالات ژنتیکی یا عوامل محیطی ایجاد شوند. شایع ترین علل محیطی کیستیک هیگروما عبارتند از:

عفونت های ویروسی در دوران بارداری که از مادر به جنین منتقل شده است.

قرار گرفتن در معرض مواد مخدر یا الکل در دوران بارداری

کیستیک هیگروما اغلب در نوزادان با بیماری های ژنتیکی مشاهده می شود. این کیست ها به ویژه در نوزادان با ناهنجاری های کروموزومی شایع تر است. برخی از بیماری های ژنتیکی مرتبط با این کیست ها عبارتند از:

سندرم ترنر که در آن کودکان دختر یک کروموزوم ایکس به جای دو کروموزوم ایکس دارند.

تریزومی ۱۳، ۱۸، یا ۲۱ که در آن کودکان یک نسخه اضافی از کروموزوم دارند.

سندرم نونان که یک اختلال ناشی از یک جهش (تغییر) در یکی از هفت ژن خاص است.

علائم کیستیک هیگروما

این کیست ها معمولا در زمان تولد نوزاد قابل مشاهده هستند و با رشد نوزاد، آن ها نیز بزرگتر می شوند.

علامت اصلی این کیست، حضور یک توده نرم و اسفنجی است. این توده اغلب در گردن ظاهر می شود. با این حال می تواند در زیر بغل و کشاله ران نیز مشاهده شوند. این کیست ها به اندازه یک چهارم یک توپ بیسبال هستند و با بزرگ شدن کودک رشد کرده و ممکن است در حرکت نوزاد اختلال ایجاد کند.

درمان کیستیک هیگروما

این کیست زمانی که کودک در رحم مادر است قابل درمان نیست. در این زمان پزشک تنها می تواند کودک را تحت نظر بگیرد و از مادر بخواهد که برای جلوگیری از ایجاد هرگونه عارضه ای، زایمان را در مرکز پزشکی مجهز انجام دهد.

اما این کیست ها بعد از تولد در صورتی که شناسایی شوند قابل درمان هستند. اولین مرحله از درمان، جراحی است. در برخی از موارد نیز پزشکان توصیه می کنند عمل جراحی انجام نشود زیرا در این عمل ها احتمال آسیب به بافت های دیگر وجود دارد.

از آنجا که این کیست ها سرطانی نیستند، در صورتی که در حرکت کودک اختلال ایجاد نمی کنند پزشکان روش های زیر را برای کوچک کردن آن ها توصیه می کنند:

اسکلروتراپی که در آن دارو به کیست تزریق می شود.

شیمی درمانی

پرتو درمانی

دارو استروئید

این روش ها در درمان کیست های کوچک و کاهش رشد آن ها بسیار موثر هستند. هنگامی که رشد این کیست ها متوقف شود، آسان تر می تواند آن ها را با عمل جراحی برداشت.

هرگز سعی نکنید که این کیست ها را خودتان تخلیه کنید زیرا ممکن است موجب خونریزی و عفونت شود.

عوارض کیستیک هیگروما

عوارض بالقوه اصلی کیستیک هیگروما عبارتند از:

رشد دوره ای

خون ریزی

عفونت در منطقه آسیب دیده

آسیب به عضلات، اعصاب یا بافت ناشی از عمل جراحی برای برداشتن هیگروما