انواع کمردرد در بارداری، دسته بندی کردیم

کمردرد در ۵۰ تا ۸۰ درصد زنان باردار در طول بارداری گزارش می شود. این شرایط منجر به از دست دادن روزهای کاری کاهش تواناییهای عملکردی و تغییر کیفیت زندگی میشود. علاوه بر این علائم ممکن است در دوره پس از زایمان نیز ادامه یابد. با درجه شیوع بیش از ۶۸ درصد در زنان تا ۱۲ ماه پس از زایمان

مشخصات

علائم کمردرد معمولا با خشکی عضلات از حالت استاتیک در طول روز بدتر می شوند. علائم معمولا با استراحت و تغییر پوزیشن کاهش می یابد. زنانی که وضعیت جسمانی خوبی دارند، در زمان بارداری کمتر به کمر درد مبتلا می شوند.

مداخلات

علائم کمر درد را میتوان بطور موثری با بسیاری از ورزشهای سنتی کمر درد بهبود بخشید. مانند مناسب سازی مکانیک بدن، اقدامات پاسچرال، تکنیکهای بهبود وضعیت کاری همراه با استفاده از مدالیته های سطحی استفاده از گرمای عمیقی تحریکات الکتریکی و کشش بطور کلی در دوران بارداری کنترا اندیکاسیون دارد.

تمرکز بر شواهد

روی بیش از ۲۰۰ زنی که برای اولین بار حامله شدند، مطالعه تصادفی آینده نگری با عنوان اثر ورزش برشدت کمردرد دوران بار داری انجام دادند افرادی که سابقه ی ورزش قبل از بارداری یا سابقه ی بیماریهای ارتوپدی را داشتند از این مطالعه حذف شدند. گروهی که ورزش گرفتند در یک برنامه ورزشی برای ۳ ساعت در هفته به مدت ۱۲ هفته در سه ماهه دوم و اوایل سه ماهه سوم تحت نظارت قرار گرفتند. گروه از کنترل زنان خانه داری بودند که سطح فعالیتشان تغییر قابل توجهی ایجاد نشد. دو گروه نظر افزایش وزن مادر ونوزادان و همچنین طول دوران بارداری برابر بودند. گروه ورزشی کاهش قابل توجهی در شدت کمردرد پایان مطالعه گزارش کردند در حالیکه در گروه کنترل شدت کمردرد افزایش یافت. این مطالعه ماهیت علائم یا تفاوت بین دردهای پاسچرال و ساکروایلیاک را شرح نداد. نکته قابل توجه این است که تفاوت معناداری در تغییر لوردوز این دو گروه وجود ندارد. مطالعه کو کران اخیر در مورد تمرینات اختصاصی دوران بارداری شامل ژیمناستیک در آب بود که برای تسکین درد کمر یا لگن بیش از مراقبت های معمولی دوران بارداری استفاده میشود. باوجود اینکه اثر کوچکی در مطالعه به لحاظ بایاس داشت.

درد ناحیه کمربند لگنی/ساکروایلیاک

ویژگی ها

درد ساکرو ایلیاک یک درد موضعی در ناحیه ی خلفی لگن می باشد و حالتی تیر کشنده تا نواحی عمقی با توک و دیستال ولترال L۵\S۱ دارد. درد ممکن است به نواحی خلفی ران و حتی زانو منتشر شود اما به فوت نمی آید.

علایم

علایم این درد شامل افزایش درد با نشستن، ایستادن و راه رفتن طولانی مدت، بالا رفتن از پله، چرخش در تخت، ایستادن روی یک پا و یا حرکات چرخشی؛ می باشد. علایم ممکن است با استراحت بهبود نیابد و با فعالیت نیز بدتر شود. درد سیمفیزیس پوبیس ممکن است با درد ساکروایلیاک همراه باشد یا به تنهایی ایجاد شود.

علایم آن شامل:

تندرنس در پالپیشن سیمفیزیس پوبیس

انتشار درد به کشاله ران و داخل ران

درد حین WB

ممکن است سیمفیزیس دورف فاصله گرفته باشند یا نسبت به هم جابجا شده باشند.

در زنان باردار شیوع درد خلف لگن ۵ برابر بیشتر است.

مداخلات

درمان درد های ناحیه لگن با اصلاح فعالیت ها، تمرینات ثباتی و استفاده از کمربندها و کرست های مناسب جهت ساپورت خارجی ناحیه می باشد.

۱. اصلاح فعالیت ها:

فعالیت های روزانه باید به گونه ای باشد که نیرو های نامتقارن به تنه و لگن اعمال نشود. مثلا: برای سوار ماشین شدن ابتدا مینشیند و بعد دوزانو را به هم میچسباند و تنه و زانو ها را به داخل ماشین می چرخاند.

خوابیدن به صورت ساید لایینگ با گذاشتن پشتی بین دوزانو و زیر شکم متقارن تر می شود.

پوزیشن های سکس نیز باید به گونه ای صلاح شود که نیاز به ابداکشن کمتری در هیپ باشد.

ایستادن روی یک پا، ابداکشن بیش از حد و نشستن روی سطح بسیار نرم باید خودداری شود.

به بیمار متذکر شوید که پله هارا یکی یکی بالا برود، حین بیرون امدن از تخت یک پا را از لبه ی تخت آویزان نکند و حین نستن پاهایش را کراس نکند.

۲. ثبات خارجی :

به خصوص حین راه رفتن درد های خلفی لگن را کاهش می دهد.

۳. اصلاح تمرینات :

از تمریناتی که نیاز به وزن اندازی یک طرفه، هیپ ابداکشن و هایپراکستنشن بیش از حد دارد جلوگیری شود. به بیمار آموزش دهید حین تغییر پوزیشن یا حمل جسم عضلات کف لگن و عرضی شکم را فعال کند.

در یک تحقیق ملاحظه شد که تمرینات ثباتی با تاکید بر عضله ی عرضی شکم نسبت به فیزیوتراپی روتین ( مدالیتی، منوال تراپی و تمرینات جنرال) به صورت قابل ملاحظه کیفیت زندگی افراد مبتلا به درد خلف لگن را ارتقا داده است.