حالا معنی این اسم یعنی چی؟ (۲)
ایرانیان در گذشته نامگذاری فرزندانشان را بر اساس ویژگی‌های فردی، قومیتی و ارزشی و اغلب برگرفته از طبیعت و نور و روشنایی انتخاب می‌کردند. نام‌هایی از جمله کوهیار، رادمهر و ...
روزنامه شرق : «حالا این اسم یعنی چی؟» این سوال برایتان آشنایی ندارد؟ لابد بعد از شنیدن معنی هم، یک لبخند اجباری تحویل والدین نوزاد تازه به دنیاآمده داده‌اید. در مطلب قبل درباره اسم‌های مختلفی که والدین برای فرزندانشان انتخاب می‌کنند که ممکن است بعضی از آنها تاکنون کمتر شنیده شده باشند و یا تلفظش برای شما سخت باشد صحبت کردیم، درادامه این مبحث نظر کارشناسان را مرور می کنیم:
با این حال، به نظر می‌رسد فرآیند نامگذاری به طور کامل قابل مدیریت نیست زیرا ممکن است فردی در شناسنامه نامی داشته باشد اما با آن نام شناخته نشود. بنابراین تغییرات نامگذاری در جامعه به مرور خود را نشان می‌دهد.
فاطمه، مادر «مانیا»، درباره نام هم‌بازی‌های دخترش در مهدکودک می‌گوید: «بعضی اسم‌ها آنقدر عجیبند که بچه‌های مهد نمی‌توانند به درستی اسم دوستانشان را صدا کنند.»
پاک‌سرشت، جامعه‌شناس، عقیده دارد انتخاب اسامی نامأنوس برای نوزادان در ایران، پدیده جدیدی نیست اما سمت و سوی جدیدی پیدا کرده است و نام‌ها گاهی طبقه یا پایگاه خانواده فرد را معرفی می‌کنند. به گفته او، امروزه گرایش و کارکرد نام‌ها و اسامی نسبت به قبل تغییر کرده است و کسانی که اسامی ناشناخته‌تر را برای فرزندانشان انتخاب می‌کنند، تمایل دارند خود را منتسب به گروه خاصی معرفی کنند یا تعلق خود را به قشر خاصی نشان دهند.
پاک‌سرشت می‌گوید: «برخی نام‌ها معانی خاصی ندارند و نوعی ابداع به شمار می‌روند و بر اساس رایج‌شدن یا صرفا از لحاظ زیبایی‌شناختی کلامی، انتخاب می‌شوند که این موضوع نمی‌تواند تاثیر مثبتی در بلندمدت داشته باشد زیرا نام، بخشی از هویت ماست.» این عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینای همدان مطالعه جدی جریان نامگذاری در ایران را مهم می‌داند و می‌افزاید: «نام‌ها در اسناد رسمی و زبان مردم رایج می‌شوند و انتخاب برخی اسامی می‌تواند در بلندمدت باعث ایجاد هویت‌هایی شود که نتوان آن را به تاریخ، فرهنگ و جغرافیای مشخصی نسبت داد.»
ایرانیان در گذشته نامگذاری فرزندانشان را بر اساس ویژگی‌های فردی، قومیتی و ارزشی و اغلب برگرفته از طبیعت و نور و روشنایی انتخاب می‌کردند. نام‌هایی از جمله کوهیار، رادمهر، نرگس، باران، بهار، گندم، سیاوش، ارغوان و... از این قبیل بودند. بعد از ورود اسلام به ایران، نام‌های عربی با ریشه دینی در کشورمان گسترش یافت و هنوز هم این نام‌ها جزو پر طرفدارترین اسامی ایرانیان است زیرا اسلام تاکید فراوانی بر انتخاب نام نیکو روی فرزندان دارد. نام‌هایی از جمله امیرعلی، ابوالفضل، امیرحسین، محمد طاها، محمد و علی و فاطمه و زهرا و زینب در سال ۹۱ جزو فراوان‌ترین نام‌ها بودند.
ستایش، یسنا، سارینا، الینا، آتنا، آیناز، آیدا، هلیا، آیلین، آرین، حسام، آرش، عرشیا، ایلیا، کیان، پرهام، دانیال، آرمین و آرتین از این جمله‌اند که جزو ۵۰ نام فراوان ایرانیان در سال ۹۱ نیز بوده‌اند. زمانی نیز والدین برای همگونی نام فرزندانشان با هم به سراغ نام‌هایی هم‌آوا و هم وزن می‌گردند تا احساس همبستگی را در میان فرزندان تقویت کنند.
گاهی تلفظ، معنی جالب و زیبای نام و تازگی، مدشدن و بازگشت به اصالت‌های قومی، دلیل خانواده‌ها برای نامگذاری فرزندانشان است. اسامی ترکی و کردی و نام‌هایی که به صورت مقطعی توسط رسانه‌ها ترویج می‌شود و نیز نام‌های بین‌المللی و دارای ریشه لاتین، از این نوع است.
اما گاهی هم نامگذاری از این موارد پیروی نمی‌کند و توجیه خاصی ندارد. در نتیجه، نامی برای کودک انتخاب می‌شود که با عرف جامعه فاصله زیادی دارد و ممکن است در آینده و زمانی که فرد نقش‌های اجتماعی را به عهده می‌گیرد، او را دچار مشکلاتی کند. برای نمونه، اگر کسی از این افراد به سفر حج مشرف شود، پس از بازگشت او، اضافه‌شدن عنوان حاجی به نامش بسیار دور از ذهن به نظر خواهد رسید.
احمدپناه، روانشناس، نام را ابزاری برای متمایزکردن می‌داند که روی نقش جنسی افراد در آینده تاثیر خواهد داشت و ممکن است روی رفتار آنها تاثیر بگذارد. او توصیه می‌کند والدین نامگذاری فرزندانشان را با توجه به تاکیدات دین اسلام یا بر اساس موزون‌بودن و راحتی تلفظ، همراهی با نام خانوادگی، معنی زیبا، توجه به ارزش‌های فرهنگی، ملی، منطقه‌ای و مذهبی و در جهت تسهیل ارتباطات و حفظ شأن خانواده انجام دهند و از انتخاب نام‌های پیچیده و سخت برای فرزندان اجتناب کنند.
عضو هیات‌علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان می‌افزاید: «نامگذاری باید طوری باشد که افراد به نامشان افتخار کنند و زمانی که با آن نام صدا می‌شوند، احساس خوبی داشته باشند.»
با این حال، به نظر می‌رسد فرآیند نامگذاری به طور کامل قابل مدیریت نیست زیرا ممکن است فردی در شناسنامه نامی داشته باشد اما با آن نام شناخته نشود. بنابراین تغییرات نامگذاری در جامعه به مرور خود را نشان می‌دهد.
فاطمه، مادر «مانیا»، درباره نام هم‌بازی‌های دخترش در مهدکودک می‌گوید: «بعضی اسم‌ها آنقدر عجیبند که بچه‌های مهد نمی‌توانند به درستی اسم دوستانشان را صدا کنند.»
پاک‌سرشت، جامعه‌شناس، عقیده دارد انتخاب اسامی نامأنوس برای نوزادان در ایران، پدیده جدیدی نیست اما سمت و سوی جدیدی پیدا کرده است و نام‌ها گاهی طبقه یا پایگاه خانواده فرد را معرفی می‌کنند. به گفته او، امروزه گرایش و کارکرد نام‌ها و اسامی نسبت به قبل تغییر کرده است و کسانی که اسامی ناشناخته‌تر را برای فرزندانشان انتخاب می‌کنند، تمایل دارند خود را منتسب به گروه خاصی معرفی کنند یا تعلق خود را به قشر خاصی نشان دهند.
پاک‌سرشت می‌گوید: «برخی نام‌ها معانی خاصی ندارند و نوعی ابداع به شمار می‌روند و بر اساس رایج‌شدن یا صرفا از لحاظ زیبایی‌شناختی کلامی، انتخاب می‌شوند که این موضوع نمی‌تواند تاثیر مثبتی در بلندمدت داشته باشد زیرا نام، بخشی از هویت ماست.» این عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینای همدان مطالعه جدی جریان نامگذاری در ایران را مهم می‌داند و می‌افزاید: «نام‌ها در اسناد رسمی و زبان مردم رایج می‌شوند و انتخاب برخی اسامی می‌تواند در بلندمدت باعث ایجاد هویت‌هایی شود که نتوان آن را به تاریخ، فرهنگ و جغرافیای مشخصی نسبت داد.»
ایرانیان در گذشته نامگذاری فرزندانشان را بر اساس ویژگی‌های فردی، قومیتی و ارزشی و اغلب برگرفته از طبیعت و نور و روشنایی انتخاب می‌کردند. نام‌هایی از جمله کوهیار، رادمهر، نرگس، باران، بهار، گندم، سیاوش، ارغوان و... از این قبیل بودند. بعد از ورود اسلام به ایران، نام‌های عربی با ریشه دینی در کشورمان گسترش یافت و هنوز هم این نام‌ها جزو پر طرفدارترین اسامی ایرانیان است زیرا اسلام تاکید فراوانی بر انتخاب نام نیکو روی فرزندان دارد. نام‌هایی از جمله امیرعلی، ابوالفضل، امیرحسین، محمد طاها، محمد و علی و فاطمه و زهرا و زینب در سال ۹۱ جزو فراوان‌ترین نام‌ها بودند.
ستایش، یسنا، سارینا، الینا، آتنا، آیناز، آیدا، هلیا، آیلین، آرین، حسام، آرش، عرشیا، ایلیا، کیان، پرهام، دانیال، آرمین و آرتین از این جمله‌اند که جزو ۵۰ نام فراوان ایرانیان در سال ۹۱ نیز بوده‌اند. زمانی نیز والدین برای همگونی نام فرزندانشان با هم به سراغ نام‌هایی هم‌آوا و هم وزن می‌گردند تا احساس همبستگی را در میان فرزندان تقویت کنند.
گاهی تلفظ، معنی جالب و زیبای نام و تازگی، مدشدن و بازگشت به اصالت‌های قومی، دلیل خانواده‌ها برای نامگذاری فرزندانشان است. اسامی ترکی و کردی و نام‌هایی که به صورت مقطعی توسط رسانه‌ها ترویج می‌شود و نیز نام‌های بین‌المللی و دارای ریشه لاتین، از این نوع است.
اما گاهی هم نامگذاری از این موارد پیروی نمی‌کند و توجیه خاصی ندارد. در نتیجه، نامی برای کودک انتخاب می‌شود که با عرف جامعه فاصله زیادی دارد و ممکن است در آینده و زمانی که فرد نقش‌های اجتماعی را به عهده می‌گیرد، او را دچار مشکلاتی کند. برای نمونه، اگر کسی از این افراد به سفر حج مشرف شود، پس از بازگشت او، اضافه‌شدن عنوان حاجی به نامش بسیار دور از ذهن به نظر خواهد رسید.
احمدپناه، روانشناس، نام را ابزاری برای متمایزکردن می‌داند که روی نقش جنسی افراد در آینده تاثیر خواهد داشت و ممکن است روی رفتار آنها تاثیر بگذارد. او توصیه می‌کند والدین نامگذاری فرزندانشان را با توجه به تاکیدات دین اسلام یا بر اساس موزون‌بودن و راحتی تلفظ، همراهی با نام خانوادگی، معنی زیبا، توجه به ارزش‌های فرهنگی، ملی، منطقه‌ای و مذهبی و در جهت تسهیل ارتباطات و حفظ شأن خانواده انجام دهند و از انتخاب نام‌های پیچیده و سخت برای فرزندان اجتناب کنند.
عضو هیات‌علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان می‌افزاید: «نامگذاری باید طوری باشد که افراد به نامشان افتخار کنند و زمانی که با آن نام صدا می‌شوند، احساس خوبی داشته باشند.»
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼