مراقبت های زنانه پس از سزارین
بعد از انجام سزارین رحم انقباض‌های متناوب پیدا می‌کند. این به دلیل برگشت تدریجی عضلات رحمی به قبل از بارداری است.
سزارین جراحی دشواری است. در این روش برای خارج کردن جنین باید دیواره شکم، عضلات زیر آن و دیواره رحم برش داده شود پس زنانی که به روش سزارین کودک خود را به دنیا می‌آورند، به مراقبت بیشتری نیاز دارند. این مراقبت‌ها از لحظه خروج از اتاق عمل آغاز می‌شود.
بیمار بعد از جراحی باید به بخش انتقال داده شود. مدت کوتاهی بعد از عمل، بیمار باید با کمک یک نفر به‌آرامی از بستر خارج شود.
روز دوم بعد سزارین بدون کمک می‌تواند قدم بزند.
تقریبا همه بیماران سوند ادراری دارند. بعد از خروج سوند ممکن است اولین دفع ادرار با سوزش همراه باشد که طبیعی است ولی ناتوانی در ادرار کردن بعد از خروج سوند به بررسی نیاز دارد.
بعد از انجام سزارین رحم انقباض‌های متناوب پیدا می‌کند. این به دلیل برگشت تدریجی عضلات رحمی به قبل از بارداری است. انقباض‌ها با خروج خون همراه است و می‌تواند تا ۴۰ روز ادامه یابد.
دفع لخته‌های بزرگ و خونریزی شدید و ترشحات بدبو همراه تب، غیرعادی است و باید بررسی شود.
محل زخم در بیمارستان کنترل می‌شود. بعد از آن نیز بیمار باید هر روز محل برش سزارین را بررسی کند. هرگونه قرمزی و خروج ترشحات غیرعادی است. بخیه‌ها نیز روز چهارم بعد جراحی کشیده می‌شود. اگر بیمار چاق باشد یا نگرانی در مورد باز شدن زخم وجود داشته باشد تا روز هفتم می‌توان کشیدن بخیه‌ها را به تاخیر انداخت.
روز سوم بعد از عمل بیمار می‌تواند سرپایی استحمام کند.
شیر دادن به نوزاد از همان ساعت‌های آغاز بعد از تولد کودک شروع می‌شود.
محل زخم باید پاک، تمیز و خشک باشد. خانم‌های چاق باید دقت بیشتری داشته باشند.
در صورتی که مادر مشکل خاصی از نظر عفونت، احتباس ادراری و مشکلات گوارشی نداشته باشد، روز سوم بعد از عمل ترخیص می‌شود.
فعالیت فیزیکی شدید و برقراری رابطه زناشویی معمولا ۶-۴ هفته پس از جراحی سزارین ممنوع است.
سنگین‌ترین جسمی که مادر می‌تواند بلند کند، نوزادش است.
تب، اتساع شکم، ترشحات بدبوی واژینال، لخته‌های خونی شدید، مشکل در دفع مدفوع و ادرار، درد شکم غیرعادی، وجود خون در ادرار یا سوزش ادراری و ترشحات غیرعادی از محل زخم و قرمزی اطراف مواردی هستند که حتما به پیگیری نیاز دارند.
برای پاکیزه نگه داشتن لباس‌های زیر باید از استفاده تامپون واژینال (پدهایی که داخل واژن قرار می‌گیرند) خودداری شود. خانم‌هایی که تازه سزارین کرده‌اند، می‌توانند فقط از پدهای بهداشتی استفاده کنند.
بیمار بعد از جراحی باید به بخش انتقال داده شود. مدت کوتاهی بعد از عمل، بیمار باید با کمک یک نفر به‌آرامی از بستر خارج شود.
روز دوم بعد سزارین بدون کمک می‌تواند قدم بزند.
تقریبا همه بیماران سوند ادراری دارند. بعد از خروج سوند ممکن است اولین دفع ادرار با سوزش همراه باشد که طبیعی است ولی ناتوانی در ادرار کردن بعد از خروج سوند به بررسی نیاز دارد.
بعد از انجام سزارین رحم انقباض‌های متناوب پیدا می‌کند. این به دلیل برگشت تدریجی عضلات رحمی به قبل از بارداری است. انقباض‌ها با خروج خون همراه است و می‌تواند تا ۴۰ روز ادامه یابد.
دفع لخته‌های بزرگ و خونریزی شدید و ترشحات بدبو همراه تب، غیرعادی است و باید بررسی شود.
محل زخم در بیمارستان کنترل می‌شود. بعد از آن نیز بیمار باید هر روز محل برش سزارین را بررسی کند. هرگونه قرمزی و خروج ترشحات غیرعادی است. بخیه‌ها نیز روز چهارم بعد جراحی کشیده می‌شود. اگر بیمار چاق باشد یا نگرانی در مورد باز شدن زخم وجود داشته باشد تا روز هفتم می‌توان کشیدن بخیه‌ها را به تاخیر انداخت.
روز سوم بعد از عمل بیمار می‌تواند سرپایی استحمام کند.
شیر دادن به نوزاد از همان ساعت‌های آغاز بعد از تولد کودک شروع می‌شود.
محل زخم باید پاک، تمیز و خشک باشد. خانم‌های چاق باید دقت بیشتری داشته باشند.
در صورتی که مادر مشکل خاصی از نظر عفونت، احتباس ادراری و مشکلات گوارشی نداشته باشد، روز سوم بعد از عمل ترخیص می‌شود.
فعالیت فیزیکی شدید و برقراری رابطه زناشویی معمولا ۶-۴ هفته پس از جراحی سزارین ممنوع است.
سنگین‌ترین جسمی که مادر می‌تواند بلند کند، نوزادش است.
تب، اتساع شکم، ترشحات بدبوی واژینال، لخته‌های خونی شدید، مشکل در دفع مدفوع و ادرار، درد شکم غیرعادی، وجود خون در ادرار یا سوزش ادراری و ترشحات غیرعادی از محل زخم و قرمزی اطراف مواردی هستند که حتما به پیگیری نیاز دارند.
برای پاکیزه نگه داشتن لباس‌های زیر باید از استفاده تامپون واژینال (پدهایی که داخل واژن قرار می‌گیرند) خودداری شود. خانم‌هایی که تازه سزارین کرده‌اند، می‌توانند فقط از پدهای بهداشتی استفاده کنند.
منبع:
هفته نامه سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼