عوارض یائسگی در زنان، قدم گذاشتن در کوره ای از آتش

بانوان با قدم گذاشتن به نیم قرن دوم زندگی وارد کوره ای از آتش می شوند. گر گرفتگی ، بیخوابی های شبانه ، خشکی واژن و غیره زنگ هشداری است که به این بانوان خبر می دهد که دوران یائسگی فرا رسیده.

اینکه دوران یائسگی چیست و چگونه می توان آن را مدیریت کرد و در صورت طی شدن این دوران به روش سنتی و بدون مراجعه به پزشک ، چه عواقبی در انتظار زن خواهد بود ، موضوع گفت و گویی است که با دکتر ابوطالب صارمی ، متخصص زنان و زایمان و فوق تخصص ناباروری ، انجام داده ایم.

غربالگری و مراقبت های خاص این دوران از چه سنی باید آغاز شود ؟

از آنجا که یائسگی یک روند تدریجی است که از ۴۰ تا ۴۵ سالگی آغاز می شود ، بهتر است که خانم ها حتما از این سن به بعد مورد غربالگری قرار گیرند. نیاز به این غربالگری در سنین کمتر نیز وجود دارد ، اما در سنین بالای ۴۰ سال باید با فاصله کوتاه تری انجام شود. اگر در خانواده سابقه یائسگی زودرس یا احیانا سرطان وجود داشته باشد ، این تعریف عوض می شود و لازم است فرد هر چه زودتر مسئله را با پزشک خود در میان بگذارد. در مجموع ، از زمان شروع علائم یائسگی تا یائسگی قطعی ، بین ۵ تا ۱۰ سال طول می کشد.

سن یائسگی هم مانند سن بلوغ در مناطق جغرافیایی مختلف و در میان نژادهای گوناگون متفاوت است؟

در نژاد قفقازی که ما متعلق به آن هستیم ، سن بلوغ بین ۱۲ تا ۱۵ سال و سن یائسگی بین ۵۰ تا ۵۵ سال است. در مناطق گرمسیر مانند افریقا که سن بلوغ ۹ سالگی است ، زنان در سنین ۴۰ تا ۴۵ سالگی یائسه می شوند و در کشورهای اسکاندیناوی که سن بلوغ ۱۸ سال است ، زنان در سنین بالای ۵۵ سال دچار یائسگی می شوند.

منظور از یائسگی زودرس چیست و چه علت هایی دارد؟

اگر یائسگی در سنین پایین تر از ۴۰ سالگی رخ دهد ، به آن یائسگی زودرس می گویند. این عارضه می تواند به علل ژنتیکی یا عفونی منجر به تخریب تخمدان شود. جراحی و برداشتن تخمدان ها نیز فرد را دچار قطع عادت ماهیانه و یائسگی می کند.

آیا عوامل محیطی در ابتلا به یائسگی زودرس دخیل اند؟

بله. عوامل محیطی مانند آلودگی هوا ، آلودگی صوتی ، استرس های محیطی ، نوع تغذیه به خصوص فقر تغذیه ای ، و سبک زندگی قطعا در بروز یائسگی زودرس دخیل اند. پس برای پیشگیری از عوارض این پدیده باید تا حد ممکن از عوامل فوق دوری کرد.

مراقبت های پزشکی در دوران یائسگی و پس از آن شامل چه مواردی است؟

تجربه چند ساله من نشان می دهد که باید به کمک درمان های خاص و طراحی روند مشاوره و درمان در جهت ایجاد قاعدگی های منظم برای زنان در معرض یائسگی ، وضعیتی را ایجاد کرد که حتی تا ۶۰ سالگی یا بیشتر قاعدگی داشته باشند ، تا جایی که هرگز متوجه یائسگی خود نشوند. در این صورت زنان دچار عوارض یائسگی از قبیل پوکی استخوان ، بیماری قلبی ، خشکی بدن ، لک صورت ، ریزش مو و دیگر عوارض ناشی از کمبود هورمون زنانه (استروژن) نمی شوند و احساس تحلیل رفتن نخواهند کرد.

به عوارض یائسگی ناشی از کمبود استروژن اشاره داشتید. کاهش این هورمون چگونه سبب پوکی استخوان می شود؟

از آنجا که برای ساخت و ساز وجود هورمون و کلسیم و ویتامین D لازم است و بستر استخوانی را استروژن تامین می کند ، در صورت کاهش هورمون استروژن ، بافت استخوانی تحلیل می رود و استخوان شروع به پوک شدن و درد شدید می کند و در نهایت ممکن است با کوچک ترین ضربه ای بشکند. این امر با توجه به اینکه می تواند منجر به زمین گیر شدن فرد شود ، یکی از مسائل مهم زندگی زنان به شمار می رود.

از طرف دیگر ، با توجه به کمبود ویتامین D در برخی کشورها از جمله کشور ما ، امکان بروز پوکی استخوان در زنانی که کمتر نور خورشید دریافت می کنند افزایش می یابد. نور خورشید منبع تامین ویتامین D است. افزایش سن نیز از دیگر علل پوکی استخوان به شمار می رود. در بدن همه ما به طور طبیعی ماده ای به نام آپومورفین ترشح می شود که ده برابر از مورفین قوی تر است.

کاهش تولید استروژن سبب می شود که در سنین بالاتر حرکت عضلات و مفاصل با درد همراه شود و این درد تسکین پیدا نکند. برای مقابله با این کاهش هورمون استروژن ، علاوه بر مصرف داروها و مواد معدنی مورد نیاز بدن ، ورزش نیز توصیه می شود. ورزش سبب افزایش ترشح آندورفین در بدن می شود که نوعی مورفین طبیعی است و کاهش درد را در بدن به همراه دارد.

کاهش هورمون استروژن چه پیامدهای دیگری دارد؟

از آنجا که استروژن باعث بهبود عملکرد قلب و عروق می شود ، در صورتی که خانم ها در دوران یائسگی این هورمون را دریافت نکنند ، احتمال ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی در آنان افزایش می یابد. دستگاه گوارش هم نیاز به استروژن دارد. اغلب زنانی که استروژن استفاده نمی کنند دچار نفخ شدید می شوند. خشکی دستگاه تناسلی نیز از دیگر پیامدهای کاهش استروژن است که مقاربت دردناک را به دنبال دارد. به همین دلیل زنان یائسه معمولا از عمل زناشویی واهمه دارند.

از دیگر پیامدهای کاهش ترشح استروژن افزایش احتمال ابتلا به سرطان رحم و سرطان آندومتر است. همچنین مقالاتی منتشر شده که در آنها بر نقش استروژن در جلوگیری از ابتلا به آلزایمر و زوال عقل و تاثیر کاهش ترشح این هورمون در کاهش عملکرد کورتکس مغز تاکید شده است.

هورمون هایی که برای ایجاد قاعدگی در افراد یائسه تجویز می شوند چه عملکردی دارند؟

برای این زنان معمولا دو هورمون استروژن و پروژسترون تجویز می شود. همان طور که اشاره شد ، استروژن هورمون زنانه است که در پیشگیری از عوارض پیری کاربرد دارد. هورمون پروژسترون سبب می شود که سلول های آندومتر ( بافت تشکیل شده در رحم در طی چرخه قاعدگی که با ریزش آن در هر ماه ، قاعدگی اتفاق می افتد ) با کمک دارو ، تقلیدی از فیزیولوژی دستگاه تولید مثل را داشته باشند.

پس در صورتی که برای زنی فقط هورمون استروژن - بدون پروژسترون- تجویز شود ، علاوه بر احتمال لکه بینی و خونریزی های نامرتب ، احتمال اینکه تغییرات ناشی از استروژن در او تبدیل به سرطان آندومتر بشود افزایش می یابد. بنابراین اگر در کنار استروژن ، پروژسترون هم تجویز شود ، به دلیل تقلید از روند فیزیولوژی ، رحم در معرض خطر قرار نمی گیرد و هورمون استروژن مورد نیاز بدن هم بدون دغدغه تامین می شود. اما در صورتی که رحم فرد برداشته شده باشد ، نیازی به تجویز پروژسترون نیست. اگر هورمون درمانی قبل از شروع یائسگی و برای تنظیم قاعدگی آغاز شود ، طبیعی است که قاعدگی می تواند تا ۶۰ سالگی هم ادامه یابد.

زمانی هم می رسد که به دلیل افزایش سن ، گیرنده های سلول های آندومتر پاسخ نخواهند داد و خونریزی ایجاد نمی شود یا به حداقل تقلیل می یابد. در صورت قطع کامل خونریزی ، می توان پروژسترون را از رژیم درمانی قطع کرد. اما اگر خانمی مایل به قاعده شدن تا این سن نباشد و خواستار قطع قاعدگی بدون عمل جراحی خارج کردن رحم یا سوزاندن آندومتر شود ، می توان تجویز دارو را به گونه ای مدیریت کرد که قاعدگی به تدریج و به همان حدود سن طبیعی یائسگی محدود شود. البته بارها دیده شده که خانم ها با قطع قاعدگی احساس خلا و کمبود پیدا کرده اند که در این موارد توصیه می شود قبل از آنکه تصمیم زن اجرا شود ، مشاوره روان پزشکی انجام گیرد.

هورمون درمانی احتمال ابتلا به سرطان را افزایش نمی دهد؟

برخلاف باور مردم ، به نظر من فواید جایگزینی هورمون استروژن در شروع یائسگی که ترشح آن کم شده یا به صورت ناقص در بدن تولید می شود از ضررش بیشتر است. در اینکه استروژن باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان پستان می شود غلو شده است. به لحاظ آماری ، احتمال بروز سرطان پستان در زنان ۱۱ درصد برآورد شده است و هورمون های استروژن تنها باعث افزایش دو درصدی این آمار می شود ، یعنی ۱۱ درصد به ۱۳ درصد افزایش می یابد.

هرچند که این آمار هم قابل تفسیر است و به دلیل آنکه جمعیت کافی در آن مورد مطالعه قرار نگرفته اند ، جای انتقاد بسیاری دارد. از طرفی حتی اگر بپذیریم که استروژن دو درصد خطر سرطان پستان را افزایش می دهد ، نباید این نکته را هم فراموش کنیم که خودداری از تجویز استروژن باعث عوارض گوناگونی از جمله کاهش کیفیت زندگی می شود که در برخی موارد از ابتلا به سرطان پستان هم وخیم تر خواهد بود. البته به کسانی که هورمون درمانی می کنند توصیه می شود حتما بررسی پستان را جدی بگیرند و هر شش ماه یک بار غربالگری و ماموگرافی شوند.

هورمون درمانی را برای همه زنان یائسه تجویز می کنید؟

خیر. افراد مبتلا به بیماری های مزمن از قبیل ام اس ، بیماری های کبدی ، زخم معده ، واریس ، گلوکوم ( آب سیاه چشم ) ، و فشار خون بالا و همچنین اشخاص معتاد و الکلی و سیگاری گزینه های خوبی برای هورمون درمانی به شمار نمی روند. این گروه پیش از اقدام به هورمون درمانی باید با پزشک مشورت کنند. حتی چه بسا هورمون برای برخی افراد سم باشد. مثلا برای کسی که سرطان دارد نباید استروژن تجویز کرد.

پیش از شروع هورمون درمانی ، ابتلا به چه بیماری هایی در زنان باید بررسی شود؟ و عوارض هورمون درمانی در زنان به چه شکل هایی بروز می یابد؟

پس از گرفتن شرح حال و سوابق خانوادگی و ارثی هر فرد و آگاهی از چگونگی عملکرد دستگاه های بدن ، داروی متناسب با وضعیت وی تجویز می شود. مدت درمان را پزشک مدیریت می کند تا بیمار بتواند دارو را بدون عوارض تحمل و مصرف کند. همه زنان باید پیش از تجویز هورمون از نظر مواردی همچون چربی و فشار خون مورد بررسی قرار گیرند. همچنین لازم است از آنان آزمایش کبد و کلیه به عمل آید و عکس ریه گرفته شود.

توصیه می شود این افراد هر شش ماه یک بار سونوگرافی رحم ، ضمایم شکم ، کبد و پستان و هر دو سال یک بار ماموگرافی انجام دهند. اگر زنان دارو را منظم مصرف نکنند ، عوارض هورمون درمانی به شکل لکه بینی و خونریزی تظاهر پیدا می کند. از طرف دیگر ، گاهی معده هورمون ها را تحمل نمی کند و فرد دچار حالت تهوع و استفراغ و سرگیجه می شود. خوشبختانه همه این موارد چاره دارد و با تغییر نوع داروها یا تجویز داروهای کمک کننده دیگر می توان مصرف دارو را قابل تحمل کرد.

در برخی موارد هم ممکن است مصرف هورمون ها باعث ضایعات کبدی شود که آزمایش های کبدی هر شش ماه یک بار با هدف بررسی همین موارد انجام می گیرد. افزایش دو درصدی احتمال ابتلا به سرطان پستان هم چنان که ذکر شد از دیگر عوارض هورمون درمانی است.

هورمون درمانی برای زنان یائسه را می توان در هر زمانی انجام داد یا باید در فاصله اندکی پس از شروع یائسگی باشد؟

در صورتی که هورمون درمانی از حدود ۵۰ سالگی آغاز نشود، شروع آن بعد از قطع کامل قاعدگی به دلیل از بین رفتن گیرنده های استروژن در بافت های هدف توصیه نمی شود. به این جهت توصیه ما این است که از دوران قبل از یائسگی برای داشتن نظم قاعدگی از هورمون استفاده شود و این روش به گونه ای ادامه پیدا کند که هرگز زن احساس شروع یائسگی نداشته باشد.

از جمله روش های جایگزین هورمون درمانی، ذخیره بافت تخمدان فرد در سنین باروری و استفاده از هورمون های خود وی در دوران یائسگی است. لطفا در مورد این روش توضیح دهید.

در صورتی که زن در سنین باروری و قبل از کاهش ذخیره تخمدان ها اقدام به ذخیره بافت تخمدان خود کند، در سال های بعد که ذخیره استروژن تخمدانش کاهش می یابد، می تواند از هورمون های طبیعی خود به جای دارو بهره گیرد. در این روش به کمک لاپاراسکوپی حدود یک سانتی متر از بافت تخمدان جدا و به چند قطعه مجزا تبدیل می شود و در شرایط انجماد و در مایع ازت با قدرت برودت منهای ۱۹۷ درجه نگهداری می شود و سال ها می توان این بافت را در شرایط انجماد نگه داشت.

با توجه به مقالات ارائه شده پزشکی، هر قطعه منجمد شده تا حدود هشت سال می تواند نیاز زن را به هورمون استروژن برطرف کند و با توجه به اینکه حاوی هورمون های طبیعی خود فرد است، عوارض هورمون درمانی را ندارد. با شروع دوران یائسگی می توان بخش کوچکی از قطعه را در زیر پوست بازوی فرد کاشت و بعد از چند سال قطعه ای دیگر را جایگزین آن کرد.

منابع گیاهی مانند سویا که حاوی هورمون های زنانه هستند جایگزین سایر روش های درمانی می شوند؟

داروهای گیاهی در مواردی برای کاهش علائم وازوموتور مانند سرد و گرم شدن یا تنظیم خلقیات به کار برده می شوند. هرچند مشخص شده که سویا یا گیاهانی مانند آن می توانند مقدار کمی استروژن برای بدن تامین کنند، در این مورد که بتوانند نیاز بدن را به این هورمون به طور کامل برطرف کنند اطلاعاتی در دسترس نیست.

و پرسش آخر اینکه یائسگی تنها مختص زنان است؟

خیر. به یائسگی مردان آندوپوز گفته می شود. در حقیقت همان علائمی که در زنان به علت کاهش استروژن ایجاد می شود در مردان نیز با کاهش هورمون تستوسترون پدید می آید. علائمی مانند تغییرات رفتاری ، عصبانیت ، عرق کردن ، گر گرفتن ، احساس سرما ، کاهش تمایلات جنسی ، خستگی و به تدریج پیری زودرس ، پوکی و شکستگی استخوان و حتی سرطان پستان.