مادر بودن یعنی، تکمیل شوید نه تمام

من هم یک مادر هستم درست مثل تو. ما شبیه هم هستیم؛ فرقی نمی‌کند کجا به دنیا آمده‌ایم، فرزند چندم خانواده‌ایم، چقدر درس خوانده‌ایم و… ما داشتیم زندگی‌مان را می‌کردیم و از بودنمان لذت می‌بردیم تا اینکه تصمیم گرفتیم لذت زن بودن را تکمیل کنیم و صاحب فرزند شویم. می‌خواستیم تکمیل شویم اما تمام شدیم. خودمان را گم کردیم و حالا از بودنمان همین مانده که مادریم. ما آرزوها و رویاهایمان را در بچه‌ای که به دنیا آورده‌ایم، جستجو می‌کنیم و وقتی می‌بینیم او موجودی است مستقل با توانایی‌ها و رویاهای خودش، پوچ می‌شویم. راستی چرا اغلب زن‌ها خودشان را در نقش مادری گم می‌کنند؟ هیچ کس، هیچ جا یادمان نداد چطور مادر شویم، نه در مدرسه و کتاب‌ها و نه در آغوش مادرمان آموزش ندیدیم چطور مادری شاد باشیم و لذت ببریم از زن بودن چراکه مادران ما هم نیاموخته بودند و همین حس مشترک ما را به بیراهه برد و یادمان داد مادر شدن یعنی گذشتن از خود اما بیا دنبال بهانه بگردیم تا حسمان را عوض کنیم. به نظر شما روز مادر بهانه خوبی نیست؟

الفبای خودمراقبتی برای تازه مادرها

اگر هنوز در پذیرش نقش همسری مشکل دارید، باید درباره تصمیم به بچه‌دار شدن تجدیدنظر کنید. بچه‌دار شدن راه حل مشکلاتی که شما با همسرتان دارید، نیست. اگر به تربیت و پرورش یک کودک سالم و خوشبخت فکر می‌کنید، اول باید محیط خانه‌تان را لبریز از عشق، امنیت و آرامش کنید. پیش شرط مادر و پدر شدن، برخورداری از سلامت روان است. اگر حس می‌کنید در این زمینه مشکل دارید، حتماً به روانشناس یا روان‌پزشک مراجعه کنید. شاید لازم باشد مهارت‌های مختلف زندگی را بیاموزید تا بتوانیدآن را به فرزند آینده‌تان بیاموزید.

الف) آرامش

اگر در تصمیم سنجیده خود بر مادر شدن اصرار دارید و مطمئن هستید، پیش نیاز لازم یعنی آرامش و امنیت روانی در خانواده شما حکم‌فرماست. باید مراقبت از خود را ابتدای فهرست قرار دهید و خودمراقبتی به خصوص از منظر روانی را هرگز از یاد نبرید. اینکه خودتان را دوست داشته باشید و از آنچه در زندگی دارید احساس رضایت کنید، اینکه اتفاق‌های کوچک و ساده زندگی‌تان را ببینید و آن را به بهانه‌ای برای شاد بودن و خوشحال کردن یکدیگر تبدیل و مثبت فکر کردن را وارد زندگی‌تان کنید، به مهارت نیاز دارد و نخستین قدم و مهم‌ترین قدم است به سوی مادر شدن، آن هم مادری شاد که مهارت لذت بردن از زندگی را می‌داند. این مادر می‌تواند بارداری خوبی را پشت سر بگذارد چون تغییر و تحولات این دوره را گذرا می‌داند و با مثبت‌اندیشی به پرورش یک جنین سالم کمک می‌کند.

ب) بیان احساسات

بارداری هر خانم حس شگفت‌انگیز و توصیف‌ناپذیری است که فقط مختص او است اما به دلیل سیر تغییر و تحولات بدن، این دوره با تغییرات خلق وخو و احساسات همراه می‌شود. همان‌قدر که خود شما به عنوان مادر با این تغییرات بیگانه‌اید و سردرگم می‌شوید، همسرتان نیز شاید به درجات بیشتر نداند چه رفتاری باید داشته باشد. این مسأله حتی در نخستین هفته‌های پس از تولد نوزاد هم تکرار می‌شود و اغلب زوج‌ها به دلیل تأکید بیش از حد برای برآوردن نیازهای بچه و تنش‌های ناشی از مسئولیت جدیدشان متوجه نیستند، رابطه عاطفی و عاشقانه خود را تخریب می‌کنند. تنها راه پیشگیری از بروز مشکل، بیان احساسات به زبان ساده و درخواست کمک از یکدیگر و حتی کمک گرفتن از دیگران است. بهترین کاری که مادر و پدر می‌توانند برای نوزاد خود انجام دهند، تقویت رابطه عاطفی و احساسی بین خودشان است. نباید محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های پزشکی انتهای دوره بارداری و نخستین هفته‌های پس از زایمان برای انجام روابط زناشویی باعث شود همسران حتی از صحبت با هم و توجه به احساسات یکدیگر از هم دور شوند. این اشتباه رایج، آنها را دچار کمبود محبت و احساسات ناخوشایندی می‌کند که مانع لذت بردن از ناب‌ترین لحظات زندگی‌شان در نخستین روزهای پدر و مادر شدن می‌شود.

پ) پذیرش کمک

تطابق با شرایط جدید در نخستین روزها و هفته‌های مادر شدن سخت است اما اجازه ندهید فشار کار و خستگی شما را از پا درآورد. مدام از دیگران کمک بخواهید. مطمئن باشید همسرتان به اندازه شما دلش می‌خواهد در رسیدگی به بچه نقش داشته باشد، به شرط آنکه با کلام دلنشین و محبت‌آمیز یاری او را طلب و باور کنید او هم می‌تواند. با این کار فرصت استراحت و کسب انرژی مجدد برای بازگشت به روال عادی زندگی را به دست می‌آورید. فراموش نکنید پس از تولد فرزندتان باید برای خودتان زمان اختصاصی داشته باشید تا با همسرتان در مورد تمام مسائل و نه فقط بچه صحبت کنید. رابطه شما با همسرتان درست مانند کودکی که در حال پرورش او هستید، به رسیدگی و مراقبت نیاز دارد. اینکه بچه را به فردی مطمئن بسپارید و با همسرتان یکی دو ساعت وقت بگذرانید و به مهمانی یا گردش بروید، اصلاً خودخواهانه نیست. اگر شما نقش همسری را فراموش نکنید، در پذیرش مسئولیت‌های جدید موفق‌تر خواهید بود و فشار کار بر دوش یکی از والدین نمی‌افتد و هر دو در مراقبت از کودک و در تعیین خط قرمزهای تربیتی بچه با همکاری و مشورت پیش می‌روید.

ت) تفکر و تمرین

با مطالعه و کسب آگاهی از منابع معتبر و استفاده از تجربه‌های مادران دیگر در مراقبت از بچه، مهارت خود را افزایش دهید. هدف خود را از مادر شدن فراموش نکنید. شما به بهانه پذیرش این نقش می‌توانید انواع مهارت‌هایی که تاکنون در زندگی نداشتید، بیاموزید و همراه کودک دوباره متولد شده به کودک درونتان بپردازید و آرزوهای خود را تحقق بخشید و لذت زن بودن را تکمیل کنید. نباید با سوق دادن کودک به سمت و سویی که مورد علاقه خودتان است، او را به آنچه نمی‌خواهد، مجبور کنید که این دور از حقوق او است. به جای این کار، همراه او شوید و هرکدام دنبال فراگیری آنچه تمایل دارید، بروید. هیچ وقت برای آموختن دیر نیست. در هر سنی که هستید، می‌توانید دنبال علایقتان بروید و هرچه باشد، از درس خواندن تا ورزش و هنر بیاموزید. باید هر روز و هر لحظه به خاطر لطفی که خداوند داشته و تجربه منحصربه فرد مادر شدن را نصیبتان کرده، خود را غرق در شادی کنید و با لذت بردن از زندگی همراه کودک، بهترین شکرگزاری را بجا آورید.