آناتومی رحم زنان، چگونه است؟

رحم عضوی ست، که وقتی یک زن باردار می شود، نوزاد دران رشد می کند. اولین علامت یک مشکل رحمی ممکن است بین دوره قاعدگی یا پس از رابطه جنسی خونریزی شروع شود. علل ممکن است شامل هورمون ها، مشکلات تیروئید، فیبروئید، پولیپ، سرطان، عفونت، یا حاملگی باشد.
درمان بستگی به علت دارد. بعضی مواقع قرصهای کنترل قند خون، اختلالات هورمونی را درمان می کنند. اگر مشکل تیروئید علت باشد، درمان آن ممکن است خونریزی را نیز متوقف کند. اگر سرطان یا هیپرپلازی دارید، رشد بیش از حد سلول های طبیعی در رحم، ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید.
در اندومتریوز، رشد بافت رحمی در خارج از رحم رشد می کند. در آدنومیوز، در دیواره های خارج رحمی رشد می کند.
تعدادی از شرایط پزشکی می تواند بر رحم زنان تاثیر بگذارد و موجب درد، پولیپ، اندومتریوز، فیبروئید و سرطان شود. درد یا ناراحتی در رحم معمولا در ناحیه لگن و قسمت شکمی می شود و اغلب به داخل شکم و یا عقب رانده می شود. علائم ممکن است شامل خونریزی نامنظم قاعدگی و مشکل بارداری شود.

واژن یک لوله عضلانی و توخالی است که ازواژن به رحم گسترش می یابد. واژن بیش از ۳ تا ۵ اینچ (۸ تا ۱۲ سانتیمتر)در یک زن بالغ است. از آنجا که دیوار عضلانی دارد، اجازه ورود به تامپون الت تناسلی و حتی نوزاد را میدهد. دیواره های عضلانی واژن، با غشاهای مخاطی محافظت شده و باعث مرطوب نگه داشتن واژن می شوند.

رحم در قسمت تحتانی شکم قرار دارد و شامل ۲لوله‌های فالوپ، دهانه‌ رحم و تخمدان‌ها می‌شود. عفونت رحم بسیار رایج است و سالانه تعداد زیادی از زنان به آن مبتلا می‌شوند. انواع گوناگونی از باکتری‌ها می‌توانند موجب عفونت رحم شوند؛ برای نمونه، همان باکتری‌هایی که باعث ایجاد بیماری های مقاربتی سوزاک و کلامیدیا می‌شوند. ابتدا باکتری‌ها وارد واژن می‌شوند و عفونت ایجاد می‌کنند. به‌مرور زمان عفونت به داخل رحم نیز سرایت می‌کند.

میکروارگانیسم های مولد عفونت رحم
ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سوزاک و کلامیدیا نیز عفونت رحمی را موجب میشود.
برقراری رابطه جنسی در سن زیر ۲۵ سال
برقراری رابطه جنسی بدون کاندوم
استفاده از آی یو دی IUD
استفاده از دوش واژینال
داشتن سابقه‌ی عفونت رحم

احساس درد در ناحیه‌‌ی زیر شکم
احساس درد در ناحیه‌ی بالای شکم
تب ودرد شدید در لگن
احساس درد حین رابطه‌ی جنسی
خونریزی نامنظم رحمی
احساس درد هنگام خروج ادرار
افزایش ترشحات واژینال بدبو
خستگی
استفراغ
بیهوشی

۱-عفونت لگنی: یکی از مهم‌ترین علل درد لگنی وجود بیماری‌های التهابی در لگن است.
۲-چسبندگی‌ها: چسبندگی روده‌ها، مثانه به رحم یا چسبندگی در لوله‌های رحمی را در خانم‌هایی بیشتر مشاهده می‌کنیم که سابقه جراحی در رحم و تخمدان، آپاندیسیت و عفونت‌های شکمی دارند.
۳-سرویسیت: التهاب دهانه رحم بیماری‌ای است که در آن سرویکس یا دهانه رحم دچار زخم‌هایی مخملی‌شکل ملتهب و قرمز می‌شود.
۴-فیبروم‌ها: فیبروم‌ها توده‌ خوش‌خیم عضلانی است که در میان زنان شایع است. این توده‌ها با افزایش سن بیشتر بروز می‌کند و ممکن است منفرد یا متعدد باشد.
۵-کیستهای تخمدانی: این توده‌ها در هر سنی قبل از بلوغ، بعد از بلوغ و بعد از دوران باروری ممکن است دیده شود.
۶-آندومتریوز: یکی دیگر از علل مهم دردهای لگنی، وجود بیماری آندومتریوز است که این روزها تعداد زیادی از زنان مبتلا به آن در کلینیک‌ها مشاهده می‌شوند.
۷-افتادگی رحم یا پرولاپس: این اختلال در اثر شل‌شدن لیگامان‌های نگهدارنده رحم ایجاد می‌شود و رحم از مکان اصلی خود جابه‌جا و به قسمت‌پایین‌ کشیده می‌شود.
۸-تخمک‌گذاری: خانم‌ها معمولا حوالی تخمک‌گذاری درد‌های خفیفی احساس می‌کنند. این دردها بی‌خطر است و به درمان نیاز ندارد.
۹-دیسمنوره یا درد قاعدگی: با قطع دو هورمون استروژن و پروژسترون، خونریزی ماهانه ایجاد می‌شود. دردهای قاعدگی معمولا ۲۴ الی۷۲ ساعت طول می‌کشد.
۱۰-عفونت ادراری: به دلیل نزدیکی دستگاه ادراری به رحم و تخمدان‌ها گاهی درد بین این دو اشتباه گرفته می‌شود؛ گرچه عفونت ادراری علائم واضحی دارد که تشخیص را برای پزشک آسان می‌کند.
۱۱-یبوست مزمن: وجود دو اختلال گوارشی شایع در زنان، یعنی یبوست و سندرم روده تحریک‌پذیر نادیده گرفته شده است و بیمار همچنان با درد به زندگی خود ادامه می‌دهد و کیفیت زندگی‌اش کاهش می‌یابد.
سابقه و علائم پزشکی شما می تواند به راهنمایی پزشکان خود کمک کند تا تصمیم بگیرند آیا شما نیاز به آزمایش های خاص برای شناسایی بیماری هایی رحم وتخمدان دارید که می توانند بر رحم شما تاثیر بگذارند.
چندین آزمایش تشخیصی وجود دارد که پزشک ممکن است در نظر بگیرد.
معاینه لگن: می تواند مشکلاتی مانند پرولاپس رحم یا رگ رتروگراد را شناسایی کند. معاینه لگنی نمیتواند داخل رحم را در نظر بگیرد و احتمالا شما نیاز به آزمایش بیشتری دارید .
پاپ اسمیر: یک آزمایش مهم است که میتواند تغییرات در سلولهای دهانه رحم را شناسایی کند. از آنجا که سرویکس به رحم متصل است، اگر پاپ اسمیر ی اخیر نداشته اید، پزشک شما احتمالا پیشنهاد می کند که یک نمونه داشته باشید.
ازمایش ادرار: ازمایش ادرار می تواند عفونت ها و گاهی اوقات سلول های سرطانی را شناسایی کند که می تواند نشانه های شما را تشریح کند.
اسکن یا اولتراسوند: در تجسم رحم مفید است و می تواند اختلالات تشریحی مانند رحم پرولاپس، ناهنجاری رحم یا رگ رتروگراد را شناسایی کند. این آزمایشها اغلب از یک رنگ استفاده می کنند که می تواند به یک رگ خون تزریق شود تا بتواند ساختارها را تجسم کند.
هیستروسکوپی: شامل قرار دادن یک لوله در داخل رحم به منظور دیدن داخل رحم است، در حالی که هیستروسالپنجوگرافی یا sonohysterogram شامل تزریق مایع یا رنگ به داخل دهانه رحم برای تجسم داخل رحم است.
درمان مناسب برای وضعیت رحم شما بستگی به علت دارد. داروها، درمان های هورمونی، جراحی، یا سایر روش ها ممکن است لازم باشد.
آنتی بیوتیک ها: عفونت هایی مانند بیماری التهابی لگن نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.
درمان هورمونی: اندومتریوز اغلب با داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی هورمونی برای کاهش علائم درمان می شود. به طور مشابه اگر علائم شدید باشد، هیپرپلازی اندومتر، دیسمنوره و منوراژی ممکن است درمان شود.
امبولیزیشن: فیبروئید های رحم با آمبولیزاسیون درمان می شوند که یک روش حداقل تهاجمی است که باعث کاهش خون رسانی به بافت رحم می شود تا فیبرویید را کاهش دهد. پولیپ ها همچنین می توانند با آمبولیزاسیون درمان شوند، اما معمولا درمان لازم نیست.
جراحی: پرولاپس ادرار را می توان به صورت جراحی درمان کرد و ممکن است نیاز به درمان با هیسترکتومی داشته باشد.
از شایعترین بیماریهای زنان، "فیبروم رحمی" است. تشکیل فیبروم در همه گروههای سنی به وجود می آید اما سن شایع آن ۴۵ تا ۵۰ سالگی است. این عارضه در بیش از ۷۰ درصد خانمها در این سن دیده می شود. برخی از انواع این بیماری مشکلات زیادی را برای زنان مانند نازایی، ایجاد درد و نیز خونریزیهای شدید به وجود می اورد.

۵۰ درصد از زنان مبتلا به فیبروئید علامت دارند و تعداد زیادی بدون علامت هستند .
خونریزی رحمی
خون ریزی قاعدگی طولانی یا شدید در فیبروئید های از همه شایع تر است و ممکن است به کم خونی منجر شود .
احساس فشار و درد در لگن
فشار بر مثانه ممکن است تکرر ادرار منجر شود . فشار بر کولون ممکن است باعث یبوست شود . فشار بر گردن رحم و مهبل ممکن است موجب مقاربت مشکل یا دردناک شود .
بیرون زدگی رحمی
بداخل واژن همراه با ایجاد زخم
بارداری و سقط جنین
تغییر شکل حفره رحم ممکن است باعث سقط خود به خود شود . کاشته شدن جفت بر روی یک فیبروئید ممکن است باعث ضعف خون رسانی به جنین یا کنده شدن زودرس جفت شود . فیبروئید ها با زایمان زودرس ، بد قرار گرفتن جنین در رحم ، اختلال عملکرد در تلاش های زایمانی و افزایش خطر خون ریزی پس از زایمان همراه هستند .
اکثر موارد نیاز به درمان فیبروم های رحمی وجود ندارند و در عوض باید آن ها را با سونوگرافی و معاینات دوره ای پیگیری کرد . درمان در مورد فیبروئید های بزرگ علامت دار است. درمان ممکن است طبی ، جراحی یا از طریق آمبولیزاسیون باشد و بستگی به سن ،تعداد سقط ، وضعیت بارداری و تمایل به باروی در آینده دارد . هیستروسکتومی عمدتا برای زنانی کنار گذاشته می شود که علاقه ای به بچه دار شدن ندارند یا به درمان های دیگر پاسخ نداده اند . برای حفظ توانایی بچه دار شدن ممکن است میومکتومی انجام شود . این کار ممکن است از طریق شکم ،یا لاپاراسکوپ ، هیستروسکوپ انجام شود .