مراقبت از نوزاد نارس، نکات مهم

چگونه کوچولوی تان را با سلامت به خانه بیاورید
اکثر مادران باردار، نزدیک ماه نهم بارداری - که لگد زدن‌های فراوان، قوزک پای ورم کرده و تکرر ادرار به اوج خود می‌رسد - در اشتیاق استقبال از ورود کوچولوی‌شان به این جهان هستند. اما به طور روز افزون، نوزادان زودتر از موعد به دنیا می‌آیند. تولد زود هنگام، یعنی قبل از هفته سی و هفتم، از سال ۱۹۸۰ در امریکا ۳۶ درصد افزایش داشته است. اما بخشی از آنها به دلیل افزایش تولد نوزادان چندقلو، طی دو دهه گذشته است. حتی تولد زودتر از موعد نوزادان تنها و بدون قل نیز از سال ۱۹۹۰، ۱۴ درصد افزایش داشته است.

زایمان زودرس شاید آسان نباشد اما آوردن یک نوزاد به خانه، لطف خود را دارد. در زیر احتیاط‌های ویژه‌ای برای والدین نوزادان زودرس ارائه شده است که می‌توانند با استفاده از این نکات از این که بهترین آغاز ممکن را، برای جدیدترین عضو خانواده‌شان فراهم کرده اند اطمینان حاصل کنند.

خودتان را آماده کنید
برای آماده شدن به منظور مواظبت از نوزاد نارس‌تان در خانه کمک پزشک کودک‌تان را در نظر داشته باشید: قبل از ترک بیمارستان برنامه زمانی مشاوره با پزشک را تنظیم کنید و از این که نحوۀ کاربرد داروها و استفاده از هر نوع تجهیزات ویژۀ مورد نیاز کودک‌تان را می‌دانید، اطمینان حاصل کنید. خوب است که تمامی والدین کودکان نارس دورۀ احیای قلبی ریوی را بگذرانند. اما اگر کودکتان قبل از آموختن این فن نجات‌بخش به دنیا آمد، از کارمندان بیمارستان بخواهید که آن را به شما بیاموزند.

به سلامت به خانه بروید
در مورد هر نوزادی برای این که او را با ماشین به خانه ببرید، باید جای او را در صندلی ایمنی در قسمت عقب ماشین محکم کنید. اگر صندلی ماشین معمولی برایش خیلی بزرگ باشد، ممکن است سرش درست و راست قرار نگرفته و راه مجرای تنفسی‌اش باز نگه داشته نشود؛ بنابراین صندلی مناسب نوزادانی که وزن آن ها کم تر از ۲۲۵۰ گرم است را تهیه کنید. شاید لازم شود که بیمارستان قبل از رفتن شما آن را امتحان کند. برای این کار نوزاد را درون صندلی قرار می‌دهند و ضربان قلب و تنفس او را از طریق مانیتور قلبی ریوی بررسی می‌کنند؛ در صورت وجود هرگونه مشکلی، پزشکتان ممکن است استفاده از تخت ماشین را توصیه کند، این تخت به او اجازه می‌ْدهد بدون هیچ خطری در اتومبیل دراز بکشد. مشکلات تنفسی در کودکان نارس رایج است، بنابراین بهتر است سفرهای ماشینی را کوتاه کنید و زمانی که در اتومبیل است را به یک ساعت محدود کنید - بهترین کار این است که فرد بزرگسال دیگری در کنارش باشد و چشم از او بر ندارد.

شیردهی
دادن شیر خودتان به نوزاد نارس یکی از مؤثرترین راه‌هایی است که می‌توانید سلامت و رشد او را ارتقاء بدهید. شیر مادر مملوء از مواد مغذی و آنتی بادی هایی است که برای نوزادان آسیب پذیر نارس از اهمیت خاصی برخوردار است. حتی اگر هنگام تولد قادر به مکیدن شیر شما نباشد (نوزادان نارس اغلب فاقد نیروی لازمه مکیدن هستند) می‌توانید شیرتان را درست بعد از زایمان بدوشید و تا زمانی که قادر به مکیدن سینه‌تان شود، از طریق لوله یا شیشه شیر به او شیر بدهید. شیرتان را در فواصل منظم حدود ۶تا ۸ بار در روز بدوشید تا سینه‌تان تحریک به تولید شیر شود. اگر نمی‌توانید شیر خودتان را به او بدهید، نا امید نشوید: شیر خشک‌های مدرن گزینه کاملاً سالمی هستند. راه های زیاد دیگری برای انس گرفتن نوزادتان وجود دارد از قیبل شیوۀ تماس پوست به پوست، در آغوش گرفتن کانگوروئی.

جشن بگیرید!
والدین نوزادان نارس گاهی اوقات احساس می‌کنند که شانس جشن گرفتن نوزاد نو رسیده‌شان را از دست داده اند. با تلاشی آگاهانه هر لحظه از زندگی‌اش را گرامی بدارید: در بیمارستان و در خانه عکس بگیرید و از طریق یادداشت یا کتاب عکس، پیشرفت او را ضبط کنید و وقتی کودک نو رسیده‌تان به اندازۀ کافی بزرگ شد، دیگران را در شادی خود شریک کنید. (فقط حواس‌تان باشد که همه میهمان‌ها قبل از دست زدن به او دست شان را بشویند. و این که کسانی که دارای عفونت مجاری تنفسی فوقانی هستند از فاصله ایمنی او را ببینید). علاوه بر این همه فراموش نکنید که نوزادان یک معجزه هستند و نوزادان نارس کمی معجزه آساترند!

محاسبه کنید
والدین کودکان نارس اغلب وقتی می‌بینند که نوزاد کوچولوی‌شان در رسیدن به نقطه رشدی در مقایسه با آن چه که سن شان نشان می‌دهد تأخیز دارند، نگران می‌شوند. اما سن شناسنامه‌ای در خصوص نوزادان نارس که زمان رشد را در رحم مادرشان از دست داده‌اند، می‌تواند گمراه کننده باشد. برای مثال اگر نوزاد ۳ ماهه تان ۲ ماه زودتر به دنیا آمده است، درصورتی که به موقع به دنیا می‌آمد اکنون باید یک ماهه می‌شد نه ۳ ماهه. هنگام ارزیابی رشد نوزاد‌تان به جای آن از سن بارداری استفاده کنید. پزشک کودک‌تان می تواند آن را طبق زمان اصلی تولد او محاسبه کند. این سن در مقایسه با سن شناسنامه‌ای، به رشد مناسب او به مراتب نزدیک‌تر است. همچنین می‌توانید به خودتان دل گرمی بدهید که اکثر کودکان در ۲ سالگی خودشان را به هم سن و سالان غیرنارس خود خواهد رساند.