عکس العمل نوزاد به صدا، چگونه است؟

شنوایی نوزاد احتمالا شباهت زیادی با افراد بالغ دارد ، ولی والدین باید در مورد شنوایی نوزاد خود به نکاتی توجه کنند. نوزاد به صداهای بلند و گوش خراش ، حساس تر است و با شنیدن این صداها مضطرب میشود و از جا می پرد.

عکس العمل نوزاد در برابر صداهای مختلف تفاوت دارد ، به این معنی که صداهای بلند ناگهانی ، آن ها را از جا پرانده و به لرزه می اندازد و صداهای نرم ، مثل زمزمه مادر ، تبسم کوتاهی بر لب آنها می آورد.

نوزاد معمولا به صدای نازک مادر علاقه و توجه بیشتری نشان می دهد و از شنیدن آن آرامش و تسکین بهتری می یابد. ولی صدای کلفت و بم پدر تاثیر صدای دلنشین مادر را ندارد. نوزاد نسبت به آهنگ موسیقی نیز سلیقه خاصی دارد و آهنگ های تند و پرتحرک یا با صدای بلند ، مثل جاز و راک اندرول ، آرامش او را بر هم می زند.

البته ممکن است حتی کودکان یک خانواده در مورد موسیقی ، سلیقه های متفاوتی داشته باشند. میتوان گفت که سلیقه اولیه نوزاد نسبت به موسیقی ، تحت تاثیر عوامل مختلف ، از جمله تبلیغات و آهنگ هایی که از رادیو پخش می شود ، در سال های بعد تغییر می کند.

نوزاد برای حفاظت خود از صداهای گوش خراش و ناخوشایند ، روش جالبی دارد و میتواند به طور انتخابی از شنیدن صداهای ناراحت کننده خودداری کند. این پدیده به سد کردن محرک معروف است که در شنوایی سنجی ، تشخیص قدرت شنوایی نوزاد را دشوار میکند.

گاهی نیز نوزاد به صداهای بلند واکنش نشان نمی دهد . معمولا انجام دو فعالیت به طور هم زمان برای نوزاد دشوار است. اگر نوزاد از روی میل و اشتها مشغول شیرخوردن باشد ، میتواند خود را نسبت به صداهای اطرافیان بی توجه سازد.این سد محرک در ابتدای دوره نوزادی قوی تر است و رفته رفته تا پایان ماه اول ضعیف می شود و نوزاد نسبت به محیط پر سر و صدا واکنش نشان می دهد.
بعضی مادران گاهی هنگام صدا کردن یا حرف زدن با نوزاد خود ، عکس العملی از او مشاهده نمی کنند و به این دلیل نسبت به قوه شنوایی نوزاد خود تردید می کنند و نگران میشوند. باید دانست که نوزاد ممکن است صدای مادر را بشنود ، ولی تا دو سه ماهگی نتواند سر خود را به طرف صدا برگرداند.

همچنین نوزادانی که همیشه در کنار مادر هستند و به صدای او عادت کرده اند ، وقتی مادر با آنها صحبت می کند ، ممکن است واکنشی نشان ندهند. در هر حال ، بررسی ها نشان می دهد که نوزاد صدای مادر خود را از صدای دیگران به خوبی تشخیص می دهد.

برای نشان دادن این امر ، تعدادی نوزاد 20 تا 30 روزه را پشت پرده ، طوری قرار می دهند که بتوانند صدا را بشنوند ، ولی صاحب صدا را نبینند. این نوزادان وقتی صدای مادر خود را می شنوند ، سریع تر و طولانی تر واکنش نشان می دهند و به خوردن شیر می پردازند.

نوزاد پس از مدتی به منبع صدا ، یعنی دهان مادر نیز پی می برد. در یک بررسی ، مادری با نوزاد خود از پشت شیشه شروع به صحبت می کند. نوزاد میتواند مادر را ببیند و صدای او را از طریق دو بلندگوی استریو که در دو طرف وی قرار دارد بشنود.

صدا و موقعیت بلندگوها را میتوان طوری تنظیم کرد که صدا از مقابل یا از دو طرف شنیده شود. این آزمایش نشان می دهد که اگر نوزاد صدای مادر خود را از مقابل ، یعنی از دهان او بشنود خوشحال و راضی به نظر می رسد ، ولی اگر این صدا را از جهت دیگری بشنود ، ناراحت میشود.
حرف زدن کودک - نوزاد حتی در روز اول میتواند هماهنگ با صدا و حرکات مادر از خود عکس العمل نشان دهد. این واکنش را میتوان زبان ابتدایی نوزاد ، برای برقراری ارتباط دانست.

در ماه اول ، هنگام حرف زدن با نوزاد ممکن است واکنش او از چشم شما پوشیده بماند و واکنش مشخصی از او مشاهده نکنید. اگر از حرف زدن مادر با نوزاد فیلم برداری کنید ، نمایش آهسته این فیلم نشان خواهد داد که چگونه نوزاد به حرف مادر گوش می کند و هماهنگ با زیر و بم صدای مادر و با حرکات سر ، دست ، پا ، شانه و چشمان خود ، عکس العمل نشان می دهد.

این حرکات با صدای مادر شروع میشود ، با آن ادامه می یابد و با تغییر آهنگ آن ، تغییر میکند. از نمایش و مشاهده دقیق این فیلم مشخص می شود که نوزاد حتی نسبت به آهنگ بخش های مختلف در یک کلمه چند بخشی ، واکنش نشان می دهد.

این حرکات در برابر حرف زدن مادر در ماه اول لطیف و بی صداست و مادر از آن بی خبر می ماند. نوزاد را نمیتوان با آموزش به حرف آورد و این رفتاری است که باید به طور طبیعی تکامل یابد. مادر به طور فطری با تکیه و تاکید بر روی صداهای یک کلمه و با حالت ها و حرکات صورت ، با نوزاد حرف می زند و به طور مبالغه آمیزی زیر و بم کلمات را ادا می کند.
در ادای کلمات یک بخش را آهسته و بخش دیگر را تند بیان می کند. این مکالمه موزون ، با قدرت شنوایی نوزاد تناسب دارد . مادر به آرامی آهنگ صدای خود را طوری بالا و پایین می برد و بین صداها طوری مکث می کند که نوزاد هر بخش از مکالمه را خوب دریافت کند و قبل از ادای کلمه بعدی آن را به خاطر بسپارد . کیفیت و طرز حرف زدن مادر با نوزاد مهمتر از موضوع و نوع کلمات است.

بررسی و مشاهده گفتگوی مادر با نوزاد نشان می دهد که هر چند این ارتباط ، یک گفتگوی یک طرفه به نظر می رسد ، ولی در واقع یک نوع مکالمه فرضی دو نفری است. با این که نوزاد به ندرت از خود واکنش صوتی نشان میدهد ، ولی مادر با فرض این که از نوزاد جوابی شنیده است به صحبت خود ادامه می دهد.

هنگام گفتگو ، به ویژه وقتی مادر از نوزاد چیزی می پرسد ، پیام را کوتاه و مکث هایش را طولانی می کند تا فرصت کافی برای شنیدن جواب فرضی نوزاد داشته باشد. در این مکالمه نوبتی ، مادر به جواب های نوزاد شکلی مناسب می دهد. نوزاد نیز این الگو را حفظ می کند و وقتی به حرف می آید ، از آن استفاده می کند.

در ماه اول ، این ارتباط شفاهی ، نقش تبادل اطلاعاتی مهمی ندارد و فقط در ایجاد پیوند و پیوستگی نقش دارد. برای تحکیم این پیوستگی باید با نوزاد زیاد حرف بزنید ، حتی اگر خیلی نمایشی و ساختگی به نظر برسد.

در این مکالمات درباره خود و کارهایی که انجام می دهید سخن بگویید. عادت کنید که نام نوزاد را به زبان آورید و در شروع صحبت او را با اسم صدا بزنید. در اثر این تکرار ، نوزاد با اسم خود آشنا می شود و با شنیدن نام خود ، آماده شنیدن حرف های شما خواهد شد.

با این که نوزاد هنوز معنی و مفهوم اسم را درک نمی کند و آن را متعلق به خود نمی داند ، شنیدن آهنگ اسم در او احساس خاصی تولید میکند و همان طور که افراد بالغ با شنیدن آهنگ آشنا و مورد علاقه خود واکنش نشان می دهند ، او نیز خود را جمع کرده و به شما توجه می کند.
آشنایی با رفتار و روحیات نوزاد در ماه اول ، از خاطرات هیجان انگیز و جالب و گاهی خسته کننده است. کشف استعدادها و آشنایی با توانایی های نوزاد در این هفته ها ، انجام وظایف والدین را در ماه ها و سال های بعد آسانتر می سازد.