روش خوابیدن نوزاد، توی تختش دیگر نمی‌خوابد

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: من در کانادا زندگی میکنم و دسترسی راحتی به مشاور ندارم. من ٣١ ساله هستم و همسرم ٣٢ ساله و فقط یک پسر ٩ ماه و دو هفته ای داریم. پسر من از چهار ماهگی رأس ساعت ٧ شب می خوابید تا ساعت ٧ صبح. در طول روز هم میخوابید. خودش بدون نیاز به کمک میخوابید و به طور طبیعی هم اواسط شب بیدار میشد شیر میخورد و سریع میخوابید. از زمانی که توانست بنشیند همه چیز عوض شد. دیگه هر وقت میگذاشتمش توی تختش بجای خوابیدن می نشست. من خیلی صبورم و بارها او را آرام می خواباندم اما با وجود خستگی بلند میشد. مجبور شدم برای خواباندنش او را روی پایم بگذارم. به کلی دیگر عادت خوابیدن تنهایی از سرش افتاد و الانم که توی تختش می ایستد و اگر بخوابونیمش گریه میکند. گاهی تا ١٢ شب حتی روی پای ما هم نمی خوابد. دوبار امتحان کردم گذاشتم گریه کند اما واقعا بد گریه میکند. توی تختش نمی مواند تا خوابش ببرد می خواهد بیاوریمش بیرون. زندگی من و همسرم خیلی بد شده و توی رابطه مان تأثیر گذاشته.

پاسخ دکتر کتایون خوشابی، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران:
شما مادر گرامی در شرح حالی که داده اید اشاره نکرده اید که آیا از بدو تولد شیرخوارتان در کنار شما می خوابیده یا اینکه در اتاق فضای جداگانه ای را برای تخت یا گهواره او اختصاص داده بودید. معمولا پیشنهاد می شود در یک سال اول تولد به دلیل مشکلاتی که ممکن است سلامت کودک را به خطر بیندازد، کودک در اتاق والدین ولی در تختی جداگانه خوابانده شود تا پدر و مادر بتوانند وضعیت خوابیدن و تنفس شیرخوارشان را تحت نظر داشته باشند. ولی بعد از یک سالگی به خصوص اگر شیرخوار از شیرمادر تغذیه نمی کند، بهتر است اتاق جداگانه برای او در نظر گرفته شود. در صورتی که هم کودک شیر مادر می خورد، می توان تا دو سالگی در اتاق خواب والدین ولی باز هم تاکید می شود در تختی جداگانه خوابانده شود و بعد از این مدت بلافاصله اتاق جدا شود. طبیعی است که وقتی بخواهید شیرخوار را در اتاقی جداگانه به تنهایی بخوابانید کمی بدقلقی یا بی تابی می کند. برای این منظور توصیه می شود تا زمانی که کودک بخوابد در اتاق او بمانید ولی از درازکشیدن کنار او یا خوابیدن در اتاق اجتناب کنید. در ضمن برای اینکه فرزندتان بخوابد نباید او را به آغوش بگیرید یا اینکه روی پا بگذارید یا دستتان را در دست او قرار بدهید تا بخوابد. کار اشتباهی که شما مادر گرامی انجام داده اید و برای خوابیدن او را روی پا گذاشته اید و به نوعی به حضور شما در اتاق بیشتر عادت کرده است. پیشنهاد می شود کمی صبور باشید و با حوصله کودک را در اتاقش بخوابانید. تا زمانی که کودک بخوابد برایش قصه یا شعر بخوانید و وقتی متوجه شدید که به خواب رفته، اتاق را ترک کنید. او باید این اطمینان خاطر را داشته باشد که شما در اتاق هستید تا به خواب عمیق برود. اگر بخواهید با هر بار گریه او را کنار خودتان بخوابانید به تدریج کودک متوجه خواهد شد که با این کار شما کنار او خواهید بود. وقتی می بینید شیرخوارتان گریه می کند کنار تختش بروید و با او حرف بزنید تا متوجه شود که کنارش هستید بعد برایش شعر بخوانید تا با آرامش بخوابد. از همسرتان بخواهید که در این مدت شما را حمایت و همراهی کند، با کمی مدیریت و برنامه ریزی و صرف وقت و حوصله می توانید این مرحله را پشت سر بگذارید. بالاخره زمانی که تصمیم به بچه دار شدن گرفته اید خودتان را برای همه شرایط آماده کرده اید.