اسباب بازی برای کودکان، راهنماییم کنید

حتی بچه های یک و نیم ساله نیز سر این مسئله با کودکان دیگر دعوا می کنند.معمولاً بچه ها نمی توانند به راحتی اسباب بازی هایشان را به کودکان دیگر بدهند و بر سر این موضوع با آنها دعوا می کنند. البته این مشکل دربارۀ بچه ها تا سن دو و نیم ساله حادتر است. وقتی بچه ها سعی می کنند اسباب بازی هایشان را از کودکان دیگر بگیرند، داد و فریاد راه می اندازند و حتی یکدیگر را می زنند و گاز می گیرند. گاهی اوقات کودکان آنقدر سر این مسئله عصبانی می شوند که درک عصبانیت آنها برای والدین شان مشکل است.

مادران باید بدانند که کودکان به اسباب بازی هایشان و چیزهایی که مال آنهاست تعلق خاطر زیادی دارند. اگر کودکِ دیگر به اسباب بازی های آنها دست بزند، آنها ناراحت می شوند.
اگر کودکی به خانۀ شما بیاید و شما از فرزندتان بخواهید اسباب بازی هایش را به او بدهد او معمولاً مخالفت خواهد کرد. کودک از این می ترسد که مبادا کسی اسباب بازی هایش را بردارد و با خودش ببرد. به همین دلیل وقتی کسی به اسباب بازی هایش دست می زند داد و فریاد راه می اندازد.کودکان خود محور هستند و فقط خودشان و احساسات خودشان را در نظر می گیرند، به همین دلیل هر قدر مادر تلاش کند که کودک اسباب بازی اش را به کودک دیگری بدهد، بی فایده است.

کودک نمی داند که چرا مادرش می خواهد اسباب بازی اش را از او بگیرد، بنابراین دست از مخالفت خود برنمی دارد. اکنون برایتان مثالی می آوریم:
روزی یک کودک سه ساله جاروبرقی اسباب بازی کودک دیگری را دید و به شدت به آن علاقه مند شد و رفت که آن را بردارد و بازی کند، با این کار دو کودک شروع کردند به دعوا کردن با یکدیگر.مادر کودک سه ساله به کودک دیگر گفت که: اگه یه روز بری خونه دوستت و بخوای با اسباب بازی اون بازی کنی ولی دوستت اسباب بازیشو بهت نده، ناراحت نمیشی؟ کودک در پاسخ به او گفت: ولی اون جاروبرقی مال منه. کودک نمی تواند احساسات دیگران را درک کند. او حتی نمی تواند حرف های مادرش را قبول کند، چون نگرش او به این مسئله با والدینش تفاوت دارد.مادر وقتی می بیند که کودکش اسباب بازی خود را به کودک دیگر نمی دهد از دست او ناراحت می شود و با خودش می گوید که چه بچۀ بدی دارد. وقتی او یک اسباب بازی را برمی دارد و کودک دیگر به دنبال آن می رود مادر سعی می کند کودکش را مجبور کند اسباب بازی اش را به کودک دیگر بدهد.

ولی زمانی که مادر می داند این مسئله در روند رشد بچه ها کاملاً طبیعی است، خیلی نسبت به این موضوع حساسیت نشان نمی دهد. ما بزرگترها نیز گاهی نمی توانیم وسایلمان را به این راحتی به دیگران بدهیم. بزرگترها حتی سر جای پارک ماشین با هم دعوا می کنند و بنابراین بهتر است خودمان را جای بچه ها بگذاریم و احساسات آنها را بهتر درک کنیم.اگر احساسات کودک تان را درک کنید، خودتان نیز احساس آرامش خواهید کرد. ولی با این وجود کودک هنوز نمی تواند اسباب بازی هایش را به کودکان دیگر بدهد.متاسفانه راه حل خاصی برای این مشکل وجود ندارد، ولی شما می توانید با انجام کارهای خاصی از شدت عصبانیت کودک خودتان در برخورد با این مسئله کم کنید.مثلاً وقتی قرار است کودک دیگری به خانۀ شما بیاید به فرزندتان خبر دهید تا او بداند که باید اسباب بازی هایش را به کودکان دیگر بدهد.

شما می توانید اسباب بازی هایی را که کودک تان به آنها علاقۀ زیادی دارد را کنار بگذارید و او اسباب بازی های دیگرش را به کودک مهمان بدهد.اگر کودک تان اسباب بازی را از دست دوستش گرفت، به او توضیح بدهید که او مدت کوتاهی با آن بازی می کند و دوباره آن اسباب بازی را به او برمی گرداند. به میهمانتان نیز بگویید وقتی بازی اش تمام شد دوباره اسباب بازی را پس بدهد.گاهی اوقات نیز از فرزندتان بخواهید که با یک اسباب بازی خاص به نوبت بازی کنند. ولی این کار برای کودکان سخت است.مادران احساس می کنند که وقتی فرزندشان بیرون از خانه با کودکان دیگر بازی می کند، یا وقتی او به خانۀ دوستانش می رود، راحت تر می تواند اسباب بازی هایش را به کودکان دیگر بدهد؛ به هر جهت هر روشی را که انتخاب کنید، باز ممکن است با مشکل رو به رو شوید.

وقتی برای کودک تان محدودیت هایی را در این زمینه در نظر می گیرید، به او بگویید که می دانید تحمل این شرایط برایش دشوار است. سعی کنید فرزندتان از شما الگو بگیرد. وقتی خودتان چیزی را به دیگران می دهید، فرزندتان نیز از شما درس می گیرد. معمولاً بیشتر بچه ها از رفتار والدینشان الگو می گیرند تا حرف هایشان.وقتی کودک به سن سه تا چهار سالگی برسد، کم کم تغییراتی را در رفتارهای او مشاهده می کنید و او راحت تر می تواند اسباب بازی هایش را به دیگران بدهد.وقتی کودک اسباب بازی هایش را به کودکان دیگر می دهد، صمیمیت میان آنها بیشتر می شود. کم کم او به این کار عادت می کند و با میل خودش اسباب بازی هایش را به کودکان دیگر می دهد.شما نیز باید کودک تان را درک کنید و بدانید که این مسئله نیز یکی از مراحل طبیعی رشد اوست و اگر صبور باشید او این مرحله را نیز به خوبی پشت سر خواهد گذاشت.