ترس از تنها خوابیدن در کودکان، چگونه درمانش کنیم؟

زمانی که فرزندتان در طول روز مقدار زیادی کالری دریافت می کند احتمالا تنها دلیل بیدار کردنش در نیمه شب دیدن شما است. به خاطر داشته باشید که این خواسته کودک است و نه نیازش. زمانی که دخترتان بزرگ تر شود سعی می کنید به او توضیح دهید که نیازی به کشیدن خط چشم ندارد و یا به پسرتان می گویید که به ماشین شخصی احتیاج ندارد. پس تفاوت میان خواسته و نیاز را درک کنید و مسئله خواب نخستین آزمون بزرگ است. اجرای برنامه های زیر مشروط بر این است که کودک بیمار نباشد، جایی گیر نکرده باشد، غرق در خیسی نباشد و گریه اش از گرسنگی نباشد.

راهی که خیلی موثر واقع می شود و زود جواب می دهد این است که به گریه های فرزندتان بی اعتنایی کنید تا در نهایت خودش آرام شود. بسیاری از کودکان در شب اول برای مدت زیادی گریه می کنند (یک ساعت یا بیشتر)، شب دوم از میزان گریه شان کاسته می شود (مثلا حدود یک ربع)، شب سوم و چهارم خیلی خفیف است و از آن به بعد دیگر از گریه ها و بیداری های شبانه خبری نخواهد بود. عقیده های متفاوتی در مورد این روش وجود دارد که می توانند شما را گیج کنند. برخی بر این عقیده اند که بی اعتنایی به گریه کودک باعث از بین رفتن اعتماد به نفس او در بزرگسالی می شود و عده ای دیگر می گویند اگر از همین سن بیاموزد که چطور خودش را آرام کند بعدها می تواند راحت تر روی پای خودش بایستد. اگر احساس می کنید تحمل شنیدن گریه های فرزندتان را ندارید این روش را به هیچ عنوان اجرا نکنید، زیرا عدم تداوم در اجرای برنامه باعث می شود که دیگر فرزندتان نتواند به تنهایی به خواب برود. به هر حال این شما هستید که انتخاب می کنید.

منتظر گذاشتن کودک
کودک هر شب سه تا چهار بار بین مراحل خواب عمیق و سبک گردش می کند و ممکن است تنها چند لحظه شما را بیدار کند. اگر شما با اولین نشانه بیداری به سوی او بشتابید فرصت پیدا نمی کند به صورت طبیعی به مرحله خواب عمیق بازگردد. هر بار که کودک بیدار می شود پیش از اینکه به اتاق او بروید بگذارید زمان مشخصی را گریه کند. با توجه به جدول زیر می توانید زمان ورود به اتاق کودک را برنامه ریزی کنید.

روز بار اول بار دوم بار سوم بارهای بعد
روز اول ۳ دقیقه ۵ دقیقه ۷ دقیقه ۷ دقیقه
روز دوم 5 دقیقه 7 دقیقه 9 دقیقه 9 دقیقه
روز سوم ۷ دقیقه ۹ دقیقه ۱۰ دقیقه ۱۰ دقیقه
روز چهارم 10 دقیقه 10 دقیقه 10 دقیقه 10 دقیقه

این روش ممکن است چندین شب به طول بیانجامد، اما اگر جواب دهد خیلی بهتر از آن است که بگذارید فرزندتان یک ساعت یک بند گریه کند. تداوم در این روش اصلی ترین کلید موفقیت است. زمانی که به اتاق کودک می روید تنها یکی دو دقیقه بمانید، او را نوازش کنید و با لحنی آرام و محکم با او حرف بزنید. او را بغل نکنید و وسایلی را که به آن ها عادت دارد مانند پستانک و شیشه شیر به او ندهید. زمانی که آرام شد اتاق را ترک کنید و منتظر بمانید تا دوباره به خواب برود. اگر کودک در هنگام حضور شما شدیدتر گریه می کند مدت زمان حضورتان در اتاق او را کاهش دهید. بدون توجه به آرام شدن یا نشدن کودک بعد از حداکثر دو دقیقه اتاق را ترک کنید. اگر گریه همچنان ادامه داشت طبق برنامه پنج دقیقه صبر کنید و دوباره وارد اتاق شوید. آن قدر این عمل را تکرار کنید تا بالاخره کودک شما به تنهایی در تختش به خواب برود. فقط زمانی به سراغ کودک تان بروید که به راستی گریه می کند، اگر فقط ناله می کند یا صدایی آرام از خود در می آورد معمولا بعد از گذشت مدت کوتاهی دوباره می خوابد.

در این برنامه مهم است که کودک را در ساعت تعیین شده از خواب روز بیدار کنید حتی اگر شب قبل به خوبی نخوابیده باشد. اجازه ندهید کودک در طول روز کمبود خوابش را جبران کند. به هر حال اولین روز اجرای برنامه اوقاتی سخت برای شما و کودک است، ولی مهم این است که قاطع و جدی باشید و در طول اجرای برنامه از تغییر دادن زمان ها خودداری کنید.