علت بی اشتهایی کودکان، پدر و مادرها بدانند

رسانه ها، تولیدکنندگان و فروشندگان اسباب بازی که «باربی» را به عنوان الگوی زیبایی به بچه ها معرفی کرده اند و همکلاسی هایی که رژیم گرفتن را به عنوان یک فضیلت معرفی می کنند، تنها متهمان این پرونده نیستند. شما به عنوان پدر و مادر، با اشتباهات کوچک و به ظاهر بی اهمیتی که گاهی انجام می دهید، می توانید بذر دچار شدن به این اختلال را در روان فرزندتان بکارید.

۱- در مورد وزن فرزندانتان نظر ندهید یا به خاطر شرایط بدنی شان به آنها نخندید.

مهم نیست که هدفتان یک شوخی ساده است یا نه! آنچه مهم است، این است که وزن فرزندتان را به ابزاری برای خندیدن تبدیل نکنید و به فرزندتان هم اجازه ندهید که با کسی چنین برخوردی داشته باشد.

2- به او یاد بدهید که از چه چیزی باید لذت ببرد.
یاد بدهید که از حرف آدم ها، نگاهشان به زندگی و شیوه زندگی شان بیاموزد و لذت ببرد، نه ظاهر آن ها که ممکن است چاق یا لاغر باشد. البته فراموش نکنید که صحبت در مورد این لذت ها، نمی تواند نگرش او را شکل دهد. او طوری زندگی می کند که شما زندگی می کنید، نه آن طور که شما حرف می زنید و در مقابلش ادعا می کنید.

اگر فرزندتان در زندگی اش نقاط افتخارآمیز و خوشایندی داشته باشد و در جمع دوستانش بتواند به آن ها افتخار ند، نیازی به تمرکز روی وزنش برای مورد توجه قرار گرفتن ندارد.

۳- به جای اینکه فرزندتان را به خاطر لباس یا تناسب اندامش تشویق کنید و از عباراتی مثل «دختر خوش اندام من»، «پسر بدن ساز من» استفاده کنید.

فرزندتان را به خاطر خصوصیات مثبت اخلاقی اش مورد ستایش قرار دهید و بخاطرشان تحسینش کنید.برای مثال، از عبارت های «دختر مهربانم»، «پسر فداکارم» استفاده کنید.

4- با مدام تذکر دادن به فرزندتان در مورد نخوردن بعضی مواد غذایی یا کم غذاخوردن او را دچار اضطراب نکنید.

به جای اینکه این فکرها را در سرش بیندازید به او سالم زندگی کردن را یاد دهید.

فرزندتان را در کلاس های ورزشی ثبت نام کنید و در خانه بدون هیچ حرف و حدیثی، وارد شدن مواد غذایی ناسالم را قدغن کنید. اگر مدام به فرزندتان تذکر دهید که «نخور! چاق شدی!»، یا «این خوراکی چاق کننده است!» زمینه را برای دچار شدنش به این اضطراب فراهم می کنید.

۵- یادتان نرود که بچه ها مثل اسفنج هستند.

آن ها همه چیزهای اطرافشان را به راحتی چذب می کنند و اگر نشانه های ترس از چاقی و اضطراب را در شما ببینند، خیلی زود به آن دچار می شوند، پس نه تنها مراقب نشانه های این اضطراب در خود باشید، بلکه مراقب عباراتی که در مقابل فرزندتان از آن ها استفاده می کنی هم باشید.

اگر شما هم در جملاتتان آگاهانه یا ناآگاهانه چاقی را معادل زشتی معرفی کنید و آدم های دیگر را به خاطر اضافه وزنشان مورد قضاوت قرار دهید، باعث می شوید فرزندتان هم چنین دیدگاهی را جذب کند. باور کنید فرزندتان سبک زندگی اش را از روی افکار و باورهای شما کپی می کند.

6- تصور نکنید فرزندتان کوچک تر از آن است که معنای حرف ها و رفتارهایتان را بفهمد.
مطالعات از ابتلای کودکان پنج ساله به این اختلال حکایت می کنند و اگر از همان دوران نوزادی و ابتدای کودکی نگاهتان به این موضوع را تغییر ندهید و مراقب حرف ها و رفتارهایشان نباشید، زمینه را برای دچار شدن فرزندتان به این مشکل در سال های بعد فراهم می کنید.