شیوه صحیح تربیت کودک، خودسر شده!

گاهی سازش و سلوک با کودکان در سن بین دو تا سه سالگی بسیار مشکل می شود. والدین باید این نکته را به خوبی متوجه باشند که از دخالت زیاد در کارهای او خودداری نمایند و از وادار کردنش به تعجیل در انجام کارها اجتناب کنند.
هنگامی که کودک دلش می خواهد یا میلش می کشد اجازه دهید خودش لباسش را بپوشد یا در بیاورد. حمام دادن کودک را کمی زودتر شروع کنید تا او فرصت آب بازی و شست و شو در وان را داشته باشد. در هنگام غذا خوردن بدون این که به او اصرار کنید اجازه دهید خودش غذای خودش را بخورد. وقتی غذا خوردنش به پایان رسید اجازه دهید هر وقت مایل است از سر میز بلند شود. در نظر داشته باشید این کارها را بدون راه انداختن جار و جنجال انجام دهید. دلسرد نشوید آینده بهتر و درخشان تری در پیش است.
با همه این گفته ها اما شما باید حدی برای این کار معین کنید و باید دقیق و یکنواخت عمل کنید. اگر "نه" گفتن های شما بیشتر از "بله" گفتن ها باشد احتمال دارد حد و حدودی که معین کرده اید مطلق و مستبدانه باشد. جنگیدن با کودک دو ساله بسیار خسته کننده است. این موضوع توصیه نمی شود مگر این که مورد مهمی در بین باشد. از طرف دیگر اگر هیچ وقت به او "نه" نگویید این همه گذشت در حد افراط است. حد میانه را پیدا کنید و رعایت نمایید.
گاهی اوقات کودک در حدود دو و نیم سالگی می تواند با یکی از والدین به نحو مطلوبی کنار آمده ولی وقتی آن دیگری هم "پدر یا مادر" خود را وارد صحنه می کند کودک به شدت عصبانی می شود و از کوره در می رود. این مسئله ممکن است تا حدی به دلیل حسادت باشد، ولی در سنی که کودک نسبت به رفتار ریاست طلبانه که از طرف والدین نسبت به او انجام می شود حساسیت زیادی دارد و خودش سعی دارد تا حدی خودسر و رئیس باشد. ناراحتی کودک ناشی از آن می باشد که خود را در مقابل دو حریف نیرومند (پدر و مادر) در اقلیت می بیند. اگر کودک با دخالت یکی از والدین مخالفت می کند آن والد باید با خوشرویی ولی مصمم کار را ادامه دهد و والد دیگر نیز با خوشرویی کار را به آن والد واگذار کرده و از محل خارج شود. کودک باید بفهمد پدر و مادر به یکدیگر عشق می ورزند. میل دارند همیشه با یکدیگر باشند، از هم پشتیبانی نمایند و به هیچ وجه از تهدیدهای فرزندشان جا نمی خورند و نمی ترسند.