خوردن اشیا توسط کودکان، خطراتش را جدی بگیرید

عمل به دهان بردن وسایل و اشیاء اغلب منجر به بلعیدن آن شیء نخواهد شد. برخی از بچه‌ها عادت دارند چیزهایی را به دهان ببرند که قابل خوردن نیست مانند خاک، گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و غیره. به این اختلال خوراکی، اختلال هرزه‌خواری می‌گویند. اما میزان امنیت این عادت واقعا چقدر است؟
ممکن است به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و حتی بیهوشی نوزاد شود. بچه‌ها ممکن است چیزهایی مانند تکه‌های کوچک اسباب بازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. بخش یک‌سومِ بالایی مری یکی از نقاطی است که اغلب اشیاء در آن گیر می‌کنند. علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ به دلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد. در اینجا به مواردی اشاره می‌کنیم که تا حد امکان نباید در دسترس نوزادتان قرار دهید تا حادثه‌ای به بار نیاید.

گِل / خاک
خوردن خاک معمولی و گرد و خاک در بچه‌ها طبیعی است. این مسئله باعث پرورش سیستم ایمنی و تقویت آن ها می‌شود. اما خطراتی هم به همراه دارد. میکروب‌ها و ذرات ریز موجود در خاک یا گِل می‌توانند به عفونت یا بیماری‌های انگلی بیانجامند. خاک به کرم‌ها آلوده بوده و تخم‌های آن ها وارد بدن نوزاد شده و داخل معده او رشد می‌کنند. از طرفی عفونت‌های مختلف و مسمومیت غذایی هم می‌تواند منجر به اسهال و یبوست شود.

سکه
سکه‌ها یکی از رایج‌ترین اشیاء برای خوردن هستند. بلعیدن سکه می‌تواند منجر به علائمی مانند استفراغ، سرفه، آبریزش بینی و غیره شود.

غذای افتاده روی زمین
اکثر افراد بر این باورند که اگر غذایی تنها ۵ ثانیه روی زمین افتاده باشد می‌توان آن را برداشت و خورد. در تحقیقی مشخص شده است که بیش از ۹۹ درصد از باکتری‌ها بعد از ۵ ثانیه از سطح زمین به غذایی که بر زمین افتاده است منتقل می‌شوند. از طرفی میزان آلودگی غذا به خاطر باکتری تا حد زیادی به کثیف بودن زمین و نوع زمینی که غذا روی آن افتاده ارتباط پیدا می‌کند. احتمال انتقال باکتری از سطح فرش شده نسبت به سطوح چوبی یا کاشی شده به غذا خیلی کمتر است. به خاطر داشته باشید که تنها بخش کوچکی از یک باکتری به شدت عفونت‌زا می‌تواند منجر به مریضی نوزاد شود.

اسباب بازی‌ها و جواهرات فلزی
یکی از دلایلی که توصیه می‌شود متناسب با سن بچه برایش اسباب بازی بخرید این است که بخش‌های کوچک اسباب بازی که برآمده یا بیرون زده است می‌تواند منجر به بروز آسیب‌های خطرناکی به نونهالان شود. اسباب بازی‌های توپُر هم می‌توانند زیستگاه باکتری‌ها باشند. جویدن اسباب بازی‌های پلاستیکی بچه‌ها را در معرض مواد شیمیایی سمی قرار می‌دهد که می‌تواند بر روی هورمون‌ها تأثیر گذاشته و در روند رشد مغزی او اختلال ایجاد کند. اسباب بازی‌های فلزی و جواهرات کم بها اغلب آلوده به مواد سمی مانند کادمیم و سرب هستند.
این فلزات از طریق دهان کودک و مکیدن، راه خود را به درون بدن او می‌یابند. تماس با فلزات غیراصلی مانند سرب یکی از نگرانی‌های عمده با توجه به وجود گسترده‌ی این فلز در بسیاری از محصولاتی است که استفاده می‌کنیم. به دهان بردن مکرر بسیاری از اشیاء فلزی توسط بچه‌ها می‌تواند باعث افزایش غلظت سرب خون آن ها شود. همانطور که می‌دانید سرب ماده‌ای سمی است و تأثیرات مخربی بر عصب‌ها، خون، روده، قلب و کلیه‌ها دارد.

مداد، گچ، زغال و سایر وسایل نقاشی
بیشتر بچه‌ها عادت دارند مدادهایشان را گاز بزنند. بسیاری از افراد بر این باورند که هیچ نوع سربی در مدادهای به اصطلاح سربی وجود ندارد. بیشتر مدادها از سرب سیاه (نوعی کربن) و خاک رُس درست شده‌اند. تا پیش از این، سربی که برای لایه بیرونی مدادها استفاده می‌شد نوعی نگرانی برای والدین بود.
اما با حذف سرب از مواد نقاشی، این نگرانی از بین رفت. تماس جزئی با قرار دادن یک تکه گچ یا زغال در دهان باعث آسیب به بچه‌ها به خاطر مواد شیمیایی موجود در آن نمی‌شود. وقتی خوردن گچ تبدیل به عادت شود، می‌تواند برای بچه مشکلاتی نظیر مشکلات روده و اختلالات هاضمه به همراه داشته باشد. گچ و زغال حاوی مواد سمی هستند. از طرفی حواستان به محصولات هنری و نقاشی باشد که حاوی مواد معطر هستند. آن ها مواد شیمیایی مختلفی دارند که در صورت هضم٬ می‌توانند کشنده باشند.

بادکنک
بچه‌ها حین بازی اغلب بادکنک را به دهان می‌برند. برخی از بچه‌ها عادت دارند آن را بجوند و دندان‌هایشان را روی آن بکشند. انجام مکرر این کار باعث تماس مداوم با ترکیبات خطرناکی مانند بنزن٬ زایلن و فتالات موجود در مواد بادکنک می‌شود. بنزن ماده‌ای است که می‌تواند خطر سرطان را افزایش دهد. زایلن دارای تأثیرات مخرب بر عملکرد عصب‌های مغزی و هورمون‌ها است. از طرفی منجر به بروز اختلالات باروری و آسیب به DNA هم می‌شود. فتالات‌ها برای دستگاه تناسلی بدن بسیار مضرند و در روند فعالیت هورمون‌ها اختلال ایجاد می‌کنند.

داروها
یکی از جملاتی که روی تمام داروها نوشته شده این است: دور از دسترس اطفال نگهداری شود. پاراستامول٬ شربت سرفه و آنتی بیوتیک‌ها برخی از شایع‌ترین داروهایی هستند که به طور ناخودآگاه توسط بچه‌ها خورده می‌شوند. بلعیدن برخی داروها توسط کودک می‌تواند بر کبد و کلیه‌های او اثر بگذارد و تبعات مصیبت باری به همراه داشته باشد. در ضمن ایبوپروفن هم می‌تواند مشکلات تنفسی به بار آورد.

محصولات شیمیایی
هضم مقدار کمی از دهانشویه‌ها می‌تواند حالت تهوع به همراه داشته و به برهم خوردن وضعیت معده بیانجامد. دهانشویه حاوی فلوراید و الکل بوده که اگر به میزان زیاد بلعیده شود می‌تواند سمی باشد. بلعیدن مواد شوینده مانند مایع ظرفشویی، مواد تمیزکننده و غیره می‌تواند باعث سوزش لب، دهان و گلو شود. کافور هم که در اسپری‌های حشره کش وجود دارد حتی به میزان کم می‌تواند مضر باشد و به تشنج بیانجامد.

باطری و آهنربا
باطری‌های کوچکی که در برخی اسباب بازی‌ها استفاده می‌شود به راحتی قابل بلعیدن هستند. خارج شدن محتوای آن ها می‌تواند به آسیب‌های جدی و حاد در مجرای غذایی مانند سوزش شدید یا سوراخ شدن مری، آسیب به رگ‌های خونی، خونریزی زیاد و غیره بیانجامد. بلعیدن اشیاء آهنربایی هم می‌تواند به بروز خطرات حادی مانند مشکلات روده مثل زخم روده یا سوراخ شدن آن منتهی شود. بلعیدن آهنربا می‌تواند به عفونت جداره معده منتهی شده و به خاطر عفونت، خطرات مرگ هم به همراه داشته باشد.

محصولات شب نما
این محصولات به شکل چوبی، دستبند، یا قلم نوری وجود دارند. اغلب بچه‌ها دوست دارند آن ها را گاز بگیرند. مایع موجود در این محصولات کمی سمی است و می‌تواند منجر به التهاب و احساس سوزش در دهان و حالت تهوع شود.