برخورد با کودکان عصبی، باید چگونه باشد؟

در هنگام برخورد با کودکان عصبی باید پیش زمینه ها را از بین برد. به عنوان مثال اگر او برای صدا زدن شما باید چند بار این کار را انجام دهد و در نهایت عصبی شود. در دفعه اول سوال و خواسته اش را پاسخ دهید. پیش از هر گونه اقدام علت را شناسایی کرده و از بین ببریم. گاه درمان اضطراب مادر یا عصبانیت پدر می تواند تا حدود زیادی به مسئله کمک کند. و گاه عوامل ایجاد کننده اضطراب مثل تنبیه های بدنی و یا سرزنش های مداوم باید از میان برداشته شوند تا هر گونه رفتار اصلاحی موثر باشد.
مهم این است که رفتارهای عصبی برای کودک در اثر تکرار عادت نشود. لذا در این مواقع پیش از اقدام های پرخاشگرانه تمرکز او را به مسائل دوست داشتنی منتقل کنید و به نوعی حواس او را پرت کنید و یا با همدلی و صحبت صمیمانه با او همراه شوید. یادتان باشد همدلی پیش از رفتار عصبی او باشد چرا که برای کودکان توجه منفی و پاسخ به کج خلقی بهتر از توجه نکردن است.
شرایط و نیاز کودکتان را درک کنید. کودکان هم مثل بزرگترها کم خواب یا خسته یا گرسنه می شوند و در این مواقع تحریک پذیری بیشتری دارند لذا نیاز او را بشناسید و رفع کنید. در روش های تربیتی خود ثبات و هماهنگی داشته باشید. اگر رفتاری در کودک ناپسند و زشت است باید همیشه طرد شود. لذا اخطارهای گاهگاهی و سهل گیری های موقتی او را دچار تضاد و بی تکلیفی می نماید و به بداخلاقی او کمک می کند
۱. ترغیب کودک به بیان احساسات
با این روش احساساتی که زمینه ساز خشم او هستند، مهار شده و کودک احساس راحتی و آرامش می کند. به یاد داشته باشید کودک شما زمانی می تواند احساسات خود را به خوبی بیان کند که از آن ها آگاه باشد. با صحبت کردن با او می توانید کودک خود را با احساساتش آشنا کنید. برای این کار می توانید با بیان احساس خود و دیگران او را با موضوع عصبانیت آشنا کنید.
۲. حفظ خونسردی خود
کودکان شما در قبال ابراز احساسات اطرافیان خود مانند فشارسنج عمل می کنند. اگر شما تحت فشار یا استرس هستید، کودک نیز احساسات شما را درک می کند و او نیز ناراحت می شود. در عوض هنگامی که آسوده خاطر و راحت باشید، او نیز احساس آرامش می کند، بنابراین گاهی اوقات زمانی را برای آرامش خود در نظر بگیرید و با راحتی و آسودگی خاطر در کنار کودک تان لحظات شادی را سپری کنید. به یاد داشته باشید که اگر بتوانید خشم خود را مدیریت کنید کودک شما نیز می آموزد تا چگونه با خشم مقابله کرده و به آرامش برسد. مثلاً اگر در حضور کودک خود پرخاشگری یا فحاشی کنید، دیگر نباید توقع داشته باشید که کودک تان در برخورد با دیگران مثل شما رفتار نکند.
۳. عصبانیت، ذاتا بد نیست
آنچه عصبانیت را بد جلوه می دهد، رفتار ناشایست ناشی از خشم است. در هنگام عصبانیت با او آرام صحبت کنید و از فریاد زدن بپرهیزید و کنترل خود را حفظ کنید. به طور مشخص اشتباه او را گوشزد کنید. مثلاً بگویید: دخترم چه رفتار بدی داشتی، چرا برادرت را کتک زدی…
در مقابل، زمانی که کودک می تواند خشم خود را کنترل کند، او را تشویق کنید و در صورت لزوم به او پاداش دهید. اگر او بر رفتار ناشایست خود پافشاری کرد، برای او جریمه هایی در نظر بگیرید. مثلاً‌ او را از امتیازهایی محروم کنید. اگر از هیچ یک از این مراحل نتیجه نگرفتید، لازم است به مشاوران متخصص مراجعه کنید.