کابوس های شبانه کودکان، یک اختلال شخصیتی است؟

کابوس های شبانه معمولاً کودکان سه تا ۱۰ ساله را وحشت زده و آن ها را شب از خواب بیدار می کند. کودکانی که زیاد کابوس می بینند هیچ مشکلی در خصوص اختلال شخصیتی ندارند. در واقع کابوس نمی تواند نشانه ای از بیماری در کودکان باشد. کابوس مشکل یا بیماری نیست و به اضطراب مرتبط می شود و به نوعی واکنش کودک به اضطراب های محیطی است.
خانواده که اولین محیط اجتماعی کودک است، در ایجاد اضطراب های کودک سهم بسیار زیادی دارد؛ نزاع و کشمکش والدین، بیماری سخت و طولانی والدین، جدایی های موقت و طولانی مدت از والدین، طلاق، مرگ یکی از نزدیکان، تضاد های انضباطی والدین و تولد نوزاد جدید، اعمال فشار برای بهترین و کامل بودن در زمینه های مختلف و سبک تربیتی مستبدانه والدین که جایی برای اظهار نظر فرزندان باقی نمی گذارد، از عوامل مهم ایجاد استرس کودکان در خانواده است. همه این عوامل ممکن است خواب کودک را آشفته سازد.
اختلال های خواب در بچه ها شایع است اما به دلیل تظاهرات متفاوت این اختلال ها و بروز آن به صورت رفتاری و یادگیری و عصبی - رفتاری کمتر تشخیص داده می شوند. با توجه به اهمیت و شیوع اختلال های خواب در کودکان لازم است والدین و دست اندرکاران آموزش کودکان با اختلالات خواب و درمان آن آشنایی داشته باشند. مشکلات خواب کودکان از جمله مسائلی است که ممکن است روی خانواده تاثیر منفی زیادی بگذارد.
خواب دریچه ای به عملکرد اجتماعی، خانوادگی و هیجانی هر فرد است. مشکلات روحی -عصبی و اضطراب های مستمر می توانند باعث قطع خواب شوند و منجر به علایمی هم در روز و هم در شب گردند. انواع اختلال های خواب در کودکان شامل بی خوابی، خواب آلودگی، اختلال های تنفسی وابسته به خواب، کابوس شبانه، اختلال های بیداری، حرکت دادن مداوم اندام در طول خواب، دندان قروچه و شب ادراری است. گاهی اختلال خواب در کودکان خود می تواند منجر به اضطراب یا سایر مشکلات روحی و روانی وی شود.
کابوس شبانه بسیار وابسته به اضطراب های روز کودک است و از آن به عنوان حملات اضطراب یاد می کنند. برخی کودکان این اختلال را به ارث برده اند؛ در ۸۰درصد از افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، قبلاً یکی دیگر از اعضای خانواده نیز این اختلال یا خوابگردی را تجربه کرده است. کابوس شبانه در کودکانی که بیش از حد خسته‌ اند، کودکانی که مریض اند یا کودکانی که دچار استرس هستند، کودکانی که تحت درمان جدید دارویی هستند و کودکانی که در محیطی جدید و به دور از خانه می‌خوابند بیشتر دیده می شود. کابوس هاس شبانه مداوم و تکرار شونده اختلالی نادر است و تنها در ۳ تا ۶ درصد از کودکان رخ می‌دهد. در حالی که معمولاً هر کودکی به طور گاه به‌ گاه دچار کابوس می‌شود. وحشت خواب معمولاً در ۴ تا ۱۲ سالگی رخ می‌دهد، اما در کودکان ۱۸ماهه نیز گزارش شده است.
این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. کابوس های تکرار شونده می توانند مشکلات دیگری را از جمله مکیدن انگشت یا ترس‌های شدید از بعضی اشیا را به وجود بیاورد. بعضی از داروها نیز می توانند باعث کابوس شبانه شوند. بیشتر اوقات این اختلال به سادگی با بزرگ شدن کودک و رشد مغز وی از میان می‌رود.