درمان لکنت زبان کودکان، راهکار

اولین قدم برای درمان لکنت زبان کودک، حفظ آرامش و عدم وارد نمودن استرس و اضطراب به اوست. با اینکه علت دقیق لکنت زبان دقیقا مشخص نیست، اما اثبات شده که عامل استرس تاثیر بسیاری در شکل گیری و تدوام این مشکل نقش دارد.

کاهش تنش

در برخی موارد، درمان لکنت زبان نیاز به جلسات متعددی دارد که لازمه آن ایجاد ارتباط مناسب و مؤثر با کودک و والدینش است. به ‌طور کلی هر چه کودک از نظر سنی بزرگتر باشد، برنامه درمانی طولانی‌تری نیاز دارد، هدف درمانگر برای بهبودی کودکان خردسال مبتلا به لکنت آن است که مانع از پیشرفت مشکل او شود و در همان ابتدا آن را درمان کند. هر چه درمان دیرتر آغاز شود و کودک بزرگ‌تر باشد، احتمال بهبودی کامل کمتر می‌شود. در مورد کودک دبستانی، باید به آنها آموخت که چگوه تنش خود را کاهش دهند و سعی کنند راحت و آرام صبحت نمایند این کار ابتدا از کلمات آغاز می‌شود و به تدریج به جملات و عبارت بلندتر و طولانی‌تر می‌رسد.

آرامش بدهید

اگر زمانی که کودک صحبت می‌کند احساس کند گفتارش قطع نمی‌شود، با آرامش و راحتی بیشتری صحبت خواهد کرد، و بالعکس چنان چه احساس کند کلامش از جانب والدین، خواهران، برادران و دیگر اعضاء خانواده‌اش قطع خواهد شد، نمی‌تواند به سهولت و روانی صحبت کند. هنگامی که با کودک درباره لکنت زبان صحبت می‌کنید، سعی‌تان بر این باشد که مثال‌ها و نمونه‌هائی عینی از زندگی روزمره آشنای او برایش بیاورید تا نگرشی عادی، ملموس و قابل حل از آن در ذهنش داشته باشد. با این کار اطرافیان کودک می‌توانند هم زمینه‌ای برای گفت و گوئی راحت و صمیمانه با فرزندشان ایجاد کنند وهم به او کمک کنند تا به‌گونه‌ای مثبت درصدد حل مشکل خود برآید.

اعتماد به نفس بدهید

کودکی که لکنت دارد تنها گفتارش قدری طولانی‌تر می‌شود، وگرنه تمامی خواسته‌ها و نیازهایش مشابه سایر کودکان است. او باید در وهله اول خود را عادی بداند، ارزش‌های اجتماعی، مسؤلیت‌های گوناگون و رفتارهائی که از سایر کودکان انتظار دارید، باید از او هم نیز انتظار داشته باشید، اختصاص دادن زمان کافی برای شنیدن صحبت‌های کودکی که مبتلا به لکنت است، سبب می‌شود تا احساس اعتماد به نفس کند و نظرات و گفته‌هایش را با ارزش بداند. فراهم آوردن فرصت‌هائی برای شنیدن حرف‌های کودک تا حد زیادی می‌تواند لکنت او را کاهش دهد.

کشف کنید

چنان‌چه والدین، مربیان و اعضاء مؤثر خانواده بتواند شرایطی را که موجب کاهش و یا افزایش لکنت زبان کودک می‌شود تشخیص دهند، می‌توانند نقش فعالانه‌ای در بهبودی کودک و درمان لکنت او ایفا کنند. به کودکی که به لکنت مبتلاست، هیچ‌گاه با اضطراب و نگرانی نگاه نکنید و هرگز ترس خود را از این که ممکن است کلمات کودک از گیرها و تکرارها خلاص نشود، ابراز نکنید.

بازی درمانی

اگر نشانه استرس و فشار روانی در کودکتان به هر علتی مشاهده میشود، میبایست موازی با گفتار درمانی، با متخصص مشاوره کودک، بازی درمانی را هم برای کاهش تنش روانی فرزندتان داشته باشید.

موارد زیر می‌تواند در حل مسئله به شما کمک کند:

از کمک به فرزندتان در گفتن کلمات خودداری کنید و هرگز جمله او را کامل نکنید.

از دادن تذکر و فشار آوردن به کودک برای صحیح حرف زدن خودداری کنید.

ارتباط چشمی طبیعی را با کودکِ دچار لکنت، حفظ کنید.

توجه داشته باشید که لکنت زبان به هیچ وجه با بهره هوشی کودک ارتباطی نداشته و این کودکان دارای ضریب هوشی در محدوده طبیعی هستند و در این زمینه جای نگرانی نیست.

برای درمان لکنت زبان کودکان روش ‌های بی‌شماری وجود دارد که هر یک بر دیدگاهی خاص تدوین شده‌اند، از جمله روش‌های روانکاوی، گروه درمانی، خود درمانی، دارودرمانی، شناخت درمانی و...

کودک را تشویق کنند تا در مورد ترس‌ها، هیجانات و اضطراب‌هایش صحبت کند.

اگر کودک ترجیح می‌دهد درباره لکنتش صحبت نکند، افراد خانواده هم عکس‌العمل خاصی نشان ندهند.

هنگامی که برای کودک داستانی می‌خوانند، با صدایی بلند و شمرده بخوانند. در صورت تمایل کودک، اجازه دهند که او هم داستان را تعریف کند.

در مواردی با تقویت اعتماد به نفس کودک، میزان لکنت او کاهش می‌یابد، بنابراین والدین و اعضاء مؤثر خانواده می‌توانند با مهم‌ نشان دادن توانائی ‌های کودک و کم اهمیت نشان دادن لکنت او، عزت نفس او را تقویت کنند (نقاط قوتش را تشویق کنند و کمک کنند تا به هدف‌هایش ـ هر چند کوچک و ناچیز باشد ـ برسد).

هیچ گاه با کودک با خشم و عصبانیت صحبت نکنند.

حداقل روزی 10 ـ 5 دقیقه با کودک آرام صبحت کنند.

علاقه و محبت خود را با روش‌های گوناگون به کودک نشان دهند و حس اعتماد به نفس و ارزشمندی را در او تقویت کنند.

برخوردی صمیمانه، آرام و عادی با کودک داشته باشید. هیچ‌وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛ با این کار به اعتماد به نفس‌اش آسیب زده‌اید.

هرگز از نحوه‌ صحبت کردن او تقلید نکنید؛ حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید.

با او نحوه‌ تنفس صحیح را تمرین کنید؛ ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان.

به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد. این کار را با او تمرین کنید. در تمرینات از کلمات و جملات ساده شروع کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید.

به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن، به آرامی آنها را بیان کند.

هیچ‌وقت به جای او صحبت نکنید؛ مشوق او برای حرف زدن باشید. از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا شروع کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع‌کننده‌ صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد.

مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عاملی که باعث تداوم لکنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است. برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده‌ آنها برمی‌آید، به او بسپارید.

اگر فرصت کافی‌ای برای تمرین ندارید، از او بخواهید خودش هر روز روبه‌روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد.

به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن، به آرامی آنها را بیان کند.

حس مشارکت و همکاری را در او تقویت کرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید.

مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عاملی که باعث تداوم لکنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است. برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده‌ آنها برمی‌آید، به او بسپارید.

توجه داشته باشید در صورتی که مشکل کودک شدید است، بهتر است از متخصصان گفتاردرمانی کمک بگیرید.