راه افتادن شیرخوار، کی اتفاق میفته؟

هرگز نباید تحت تأثیر حرف‌های اطرافیان و جملاتی نظیر «چرا بچه شما هنوز راه نیفتاده است» و یا «پسر من وقتی یک ساله بود خیلی خوب می‌توانست راه برود» و… قرار گرفت و کودک را به زور راه بُرد!
برخی از کودکان ممکن است در حدود یازده ماهگی شروع به راه رفتن کنند و بعضی دیگر ممکن است حتی تا سن یک سال و نیمی تمایلی برای این کار از خود نشان ندهند.
برخی از والدین که شور و هیجان خاصی برای مشاهده صحنه راه رفتن فرزندشان دارند، پس از گرفتن دست کودک و راه بردن او، ناگهان او را در وسط اتاق رها کرده و از او می‌خواهند که خود را به نقطه دورتری، جایی که پدر یا مادر منتظر اوست، برساند. این عمل برای کودکی که به دلیل عدم احساس امنیت هنوز دوست دارد چهار دست و پا راه برود، ناخوشایند بوده و حتی باعث نگرانی و اضطراب شدید او می‌گردد. به عکس، کمک به کودک هنگامی که او خود شروع به برداشتن چند قدم می‌کند، با فاصله گرفتن از او و دعوت و تشویق کودک برای رساندن خودش به والدین، مفید بوده و توصیه می‌شود زمانی که کودک شروع به راه رفتن می‌کند، زمین خوردن‌های او را نادیده گرفته و برای هر قدمی که بر می‌دارد، تشویقش کنند.
کودکی که تازه راه افتاده است، هر چند وقت یک بار، برای حفظ تعادل خود، به هر چیزی که نزدیکش باشد، تکیه می‌دهد. بنابراین تا زمانی که کودک به‌خوبی قادر به حفظ تعادل خود نیست، باید وسایل و اشیاء نوک تیز و لبه‌دار و خطرناک را دور از دسترس او قرار داد.
باید اجازه داد کودک تا حد امکان قدم‌های خود را با پای برهنه و آزاد بردارد. کفش‌ها نه تنها هیچ کمکی به راه رفتن کودک نمی‌کنند، بلکه با محدود کردن حرکات طبیعی پا و انگشتان مانع از راه رفتن صحیح کودک می‌شوند.
به هنگام خرید کفش بایستی به مرغوبیت، سبکی، نرم بودن و نیز اندازه بودن آن توجه کافی داشت و صرفاً به زیبایی ظاهری آن نیندیشید.