صدا درآوردن کودک، نشانه مشکل عصبی است؟

صدای ملچ ملوچ لبها، صاف کردن گلو، به هم زدن دندان ها، خرخر کردن، فقط تعداد کمی از صداهای عجیب هستند که گاهی کودکان به عنوان مهارتی که باید بر آن غلبه کنند، می آموزند. درست مثل عادات عصبی دیگر، تولید صداها اغلب در طول زمان استرس شروع می شوند و سپس به عنوان یک عادت دایم در می آیند. پسر بچه ای هر وقت دچار استرس بود، دندانهایش را به هم می فشرد و دیگری همیشه وقتی نسبت به اطرافش اطمینان نداشت از بینی اش صدا تولید می کرد هر دو کودک، کاملا نسبت به کارشان بی اطلاع بودند.
اگر کودک شما بیش از یک ماه از خود مسدایی خاص تولید کرد یا از یک صدای نسبی به صدای دیگر تغییر عادت داد، بنابراین لازم است به او کمک کنید تا بر این عادت (قبل از اینکه به یک عادت دیرینه تبدیل شود) غلبه کند.
توجه: صدای کنترل نشده کلامی یا حرکاتی که برایشان توضیحی نیست، ممکن است علامت مشکل عصبی باشد که باید توسط پزشک درمان شوند.

کودک را آگاه کنید
اگرچه والدین در صدد اصلاح آنها هستند و یا همسالانشان برای تولید این صداها آنها را تمسخر می کنند، اما اینها لزوما بدان معنی نیستند که کودک بطور کامل آگاه است که در چه مواقعی این صداها را تولید می کند.
از کودک بخواهید صدا تولید کند. بخواهید خودش را در آینه نگاه کند و صدا تولید کند سپس از او بخواهید تمام حرکات دخیل در آن را توصیف کند. صدا در آوردن زبان به این صورت مشاهده می شود که او زبانش را روی کامش می گذارد، سپس نفس می کشد و بعد تق زبان را به دندان های پایین می زند. کسی که گلویش را صاف می کند لبهایش را باز می کند و هوا را با شدت بیرون می دهد. مراحل را نام گذاری کنید. نواری از صدای تولیدشده ضبط کنید و سپس برای کودک پخش نمایید.
تعداد آنها را بشمرید. از کودک بخواهید بصورت روزانه هر زمان که صدا تولید کرده آن را ثبت کند و شما زمان و مکان را مشخص کنید. برای ثبت دقیق و تجزیه و تحلیل آنها با خودش، به او پاداش بدهید: «بنظر می رسد لبهایت را بیشتر وقتی صدا می دهی که مشغول انجام تکالیفت هستی». گاهی، همین عمل ساده شمردن کمک به ترک عادت می کند.

تمدد اعصاب را آموزش دهید
به کودک مهارت های کلی تمدد اعصاب که در بخش ۲۰۱۰ ذکر شده اند، را بیاموزید. سپس روی آرام کردن صورت، آرواره ها و گلویش تمرکز کند. دقت کنید می داند از تمدد اعصاب کوتاه و روش های تنفس کوتاه چگونه استفاده کند. این کودک از روش های تمدد اعصاب بسیار سود می برد و باید به انجام آنها (حتی اگر این عادت را ترک کرده باشد) تشویق شود.

عمل شمردن را آموزش دهید
بعد از تحلیل مراحل دخیل در تولید سر و صدا، یک عمل دیگر را برای ایجاد وقفه در این عادت ابداع کنید. برای مثال شما و کودک متوجه خواهید شد که اگر او زبان را از کامش دور نگه دارد، امکان ایجاد صدا وجود نخواهد داشت. از او بخواهید هر زمان که وسوسه شد تا صدا تولید کند، برای سی ثانیه فشار دادن زبانش مقابل دندانهای پایین را تمرین کند، به همین روش اگر تمایل دارد از بینی اش صدا در نیاورد.
از او بخواهید وقتی احساس می کند نیاز به این کار دارد، از طریق دهانش برای یک دقیقه آرام نفس بکشد.

به کودک پاداش دهید
به خاطر تمرین مهارت های تمدد اعصاب و استفاده از اقدامات متقابل، عدم ایجاد سرو صدا در مکان های خاص، او را تشویق کنید و پاداش بدهید و توجه کنید در این کار سخاوتمند باشید. در ابتدا بطور ثابت و زیاد تشویق کنید، بعد به تدریج برای دریافت پاداش از دوره های طولانی استفاده نمایید. در شروع، بگذارید امتیازاتی دریافت کند و از آنها برای خریدن پاداش استفاده کند. بعد از اینکه چند دقیقه بی صدا ماند و در موفقیت پیشرفت کرد، مقدار زمان را افزایش دهید. بنابراین او برای دریافت امتیازات و پاداش ها زمان بیشتری منتظر می ماند.