مشاجره بین کودکان، ختم به خیرم نشد نشد

هرچند دعواهای خواهرها و برادرها برای والدین ناخوشایند است، اما باید گفت که این دعواها عادی و حتی ضروری است. با این دعواها و مشاجره ها، کودکان جایگاه خود را پیدا می کنند و راحت تر می توانند خودسازی کنند.

تنها هدف کودکان گذراندن زمان است

کودکانمان از صبح که چشم باز می کنند و بیدار می شوند به نظر می رسد که فقط یک هدف دارند و آن چیزی نیست جز گذراندن وقت در طول روز. هر وسیله ای که دیگری دارد او نیز برای خود می خواهد. کاری که کودک دیگر انجام می دهد او ایراد می گیرد؛ هرگز نمی توان آن ها را در فاصله یک متری یک دیگر قرار داد در اینصورت باید شاهد لگد، دعوا و یا جیغ و داد آن ها بود. ما والدین نیز معمولا در این موارد صبر و تحمل از خود نشان می دهیم.

جر و بحث کردن کودکان به دوست داشتن هم ختم می شود

جروبحث ها میان کودکان، رنجش بزرگ ترها را به همراه دارد. والدین از جروبحث های دائم کودکان خسته می شوند. قبل از تولد فرزند دوم فکر می کردند که برای فرزند ارشد خود یک همراه می آورند. اما با جروبحث های مداوم کودکان احساس می کنند تمام نقشه هایشان نقش بر آب شده است و گاهی نیز خود را مقصر می دانند که پدر و مادر خوبی برای فرزندان خود نبوده اند. اما این دیدگاه اشتباه است. می توان گفت که در واقعیت خانواده ایده آلی که سرشار از عشق و سازگاری باشد وجود ندارد. رابطه خواهر برادری به این معنا نیست که حق درگیری و جدل در این رابطه وجود ندارد. اگر پدر و مادر مانع بحث و جدل میان کودکان خود شوند در واقع مانع شکل گیری عشق و محبت میان آن ها شده اند. بحث و جدل و عشق و محبت دو روی یک سکه هستند و بدون یکدیگر امکان پذیر نیستند.

به عبارت دیگر، هر چه قدر به کودکانتان اجازه دهید آزادانه تر با هم بحث کنند، آن ها نیز بیشتر به یکدیگر علاقه پیدا می کنند و در آینده یکدیگر را بیشتر درک می کنند. هر چه قدر هم این بحث ها بی دلیل باشند اما بیهوده نیستند. درگیری میان برادرها و خواهرها به ساخت درگیری های ذهنی و حل و فصل آن ها نیز کمک می کند. به طور خلاصه می توان گفت جر و بحث میان کودکان به رشد آن ها کمک می کند.

آیا باید در درگیری های کودکان دخالت کرد؟

خوب است بدانیم که درگیری ها به خودسازی کودکان کمک می کند. اما گاهی اوقات احساس می کنیم که درگیری های آن ها طولانی شده است. آیا باید کودکان را در این مواقع به حال خود گذاشت؟

زمانی که درگیری ها میان کودکان به درگیری های فیزیکی و یا لفظی خطرناک تبدیل شد والدین باید از آن جلوگیری کنند و درگیری ها مانند کتک زدن خواهر یا برادر کوچک تر با کمربند و یا زیر آب گرفتن سر او در وان حمام درگیری های بسیار خطرناکی به حساب می آیند. همچنین زمانی که جدال ها و درگیری ها به امری ثابت و عادی تبدیل شوند باید از آن ها جلوگیری کرد. چرا که این درگیری ها هرگز جای خود را به تفاهم نخواهند داد.

شما به عنوان پدر و مادر وظیفه دارید کودکی را که همیشه بر دیگری تسلط دارد و به او فرمان می دهد را کنترل کنید و مانع از دستور دادن دادن او به دیگری شوید. اگر به یکدیگر بی احترامی کردند به آن ها بگویید: "شما حق ندارید با هم این گونه صحبت کنید."

اگر درگیری های آن ها به توهین و ناسزا مبدل شد بگویید: "من نمی توانم چنین کلمه هایی را از شما بپذیرم و برایم قابل تحمل نیست".

بایدها و نبایدها

تمامی برادرها و خواهرها یک دسته احساسات منفی نسبت به یکدیگر دارند. بهتر است به جای جلوگیری از این دسته احساسات به گونه ای رفتار کنید و سخن بگویید که احساسات مثبت جانشین آن ها شود. به مثال های زیر توجه کنید:

- سیمون می خواهد خواهر کوچکش را درون سطل زباله بیندازد.

به او نگویید: "چه کار زشتی! چطور می توانی این قدر بی رحم باشی؟"

بلکه بگویید:"تو می ترسی که عشق ما از زمان به دنیا آمدن خواهرت به تو کمتر شده باشه؟ اما تو همیشه برای ما با ارزش هستی چون تو پسر بزرگ مایی."

- لیزا از این که پدر و مادرش مدام در حال رسیدگی به برادر کوچکترش هستند گلایه می کند.

به او نگویید: "اصلا این طور نیست. ما فقط نیم ساعت است که در حال رسیدگی به او هستیم."

بلکه بگویید: "دخترم، از این که این زمان را برای برادرت صرف می کنیم ناراحتی؟ اما می دانی، اگر تو هم ما را در این کارها کمک کنی جذابیت این کار برای من هم بیشتر می شود؟"

- تارا از این که برادر بزرگترش او را در حضور دوستانش مسخره کرده است ناراحت است.

به او نگویید: "مهم نیست. همه پسرها همین طوری هستن."

بلکه بگویید: "می دانم که ناراحت شدی. برادر بزرگ تر باید حامی خواهرکوچکش باشد. با او صحبت می کنم."

- آنی ناراحت است که خواهر بزرگترش او را در بازی با دوستانش شرکت نداده است.

به او نگویید: "دست از بهانه گیری بردار، تو باید تنها بازی کنی."

بلکه بگویید: "مطمئنا تو دوست نداری که خواهرت به تو به چشم یه خواهر کوچولوی بهانه گیر نگاه کند."

- ماکس از این که برادرش لئو هنگام دیدن کارتون مورد علاقه اش سر و صدا می کند نق می زند.

به او نگویید: "این کارتون چه اهمیتی دارد؟"

بلکه بگویید: "مطمئنی که او این سر و صداها را برای آزار دادن تو ایجاد می کند؟ عصبانیتت را درک می کنم."