کارهای اشتباه کودکان، برخورد با خشونت کار درستیه؟

امروز در دنیا خشونت علیه کودکان در سه سطح تقسیم بندی شده است: خشم، پرخاشگری و خشونت.

امروز در دنیا خشونت علیه کودکان در سه سطح تقسیم بندی شده است: خشم، پرخاشگری و خشونت. اگر به زبان ساده بگوییم، خشم همان است که وقتی کودک کاری که نباید را انجام می دهد، والدین او برافروخته می شوند و مثلا با اخم به او نگاه می کنند یا کارهایی مانند این انجام می دهند. سطح دوم، پرخاشگری است که در این حالت والدین بر سر کودک داد می زنند و رفتارهای نسبتا تندی از این قبیل انجام می دهند. سطح سوم نیز خشونت است که در این حالت، رفتارهایی همچون ضرب و شتم رخ می دهد که به کودک آزاری می انجامد و می تواند آسیب هایی جدی از جنبه های عاطفی و بدنی وارد کند.

آموزه های دین اسلام با خشم، پرخاشگری و خشونت علیه کودکان مخالفت دارد و نه تنها موضوع خشونت علیه کودکان در اسلام منتفی است، بلکه ما حقوقی برای کودکان داریم که موظفیم با آن ها با مهر و محبت رفتار کنیم.

چگونه با اشتباه کودکان برخورد کنیم؟

چگونه از اشتباهات کودکان عصبانی نشویم؟ چگونه با اشتباه کودک برخورد کنیم که منطبق بر موازین اسلامی باشد؟ بهترین برخورد، پیشگیری است؛ بسیاری از تنبیهاتی که ما به کودکان روا می داریم به این علت است که آن ها به موقعیت خطر می روند مثلا به پله ای می روند که نرده ندارد یا به ظرف غذایی که روی اجاق گاز است، نزدیک می شوند، در حالی که کافی است با یک پیشگیری فیزیکی، برای پله، حفاظ بگذاریم یا ظرف غذا را در عقب اجاق گاز قرار دهیم، در این شرایط کودک موقعیتی برای خطرآفرینی ندارد و ما هم خشمگین نمی شویم.

در بعضی موارد نیز می توان با کودک قهر کرد اما قهری کوتاه مدت به نحوی که کودک به اشتباه خودش پی ببرد. در حدیث هم می خوانیم که شخصی به امام کاظم (ع) گفت من برای تنبیه کودک خود به او تازیانه می زنم که امام بسیار ناراحت شدند و گفتند حق این کار را نداری بلکه باید با او قهری کوتاه کنی تا به اشتباهش پی ببرد.

منع کودکان از انجام بعضی کارها، البته کودکان را می توان از رفتارهای ناشایست و پرخطر منع کرد اما این مسئله باید با ملاطفت و عطوفت همراه باشد.

امروز چه مصادیقی به عنوان «خشونت پنهان» علیه کودکان تلقی می شود؟

آن دسته از رفتارهایی که آسیب های آن از نظر جسمی قابل رویت نیست اما از لحاظ روحی و عاطفی، کودکان را آزرده است می تواند از مصادیق خشونت پنهان علیه کودکان باشد. حتی معتقدیم این که کودک، انگشت خود را بمکد به خاطر بی مهری و بی توجهی ما است چنان که صائب تبریزی می گوید این که کودک انگشت شصت خود را می مکد به خاطر بی مهری دایه اش بوده است:

« صائب ز ناز دایه بی مهر فارغ است/ طفلی که با مکیدن انگشت خو گرفت».

به کارگرفتن کودکان برای کارهای خارج از توانشان و محروم کردن آن ها از تحصیل از مصادیق خشونت سیستماتیک علیه کودکان است که بر مبنای آموزه های اسلامی مذموم و ممنوع است. بیش از حد توان کودکان به آن ها تکلیفی وارد نشود که در غیر این صورت به پرده دری و دروغ گو شدن آن ها هم منجر می شود زیرا در قبال آن کار سخت، جلوی پدر و مادر می ایستند و درشتی می کنند یا اینکه به دروغ می گویند انجام دادیم.

منبع: فرزند پرتال