تصور کنید چه حالی به شما دست می دهد اگر یک روز صبح بعد از اینکه کودک خود را به عنوان تنبیه چندین بار به اتاقش فرستادید ، او صبحانه اش را بالا بیاورد و متوجه شوید که تب مختصری هم دارد. حتما تا به حال این وضع برایتان پیش آمده است و عجیب نیست اگر باز هم اتفاق بیفتد.
بیماری گاهی بدون علامت و یا با پیش آگاهی بسیار ناچیزی بروز می کند. در چنین مواقعی ، خود را مقصر ندانید. همه ی ما گاهی فرزندانمان را به علت رفتارهایی که بعدا علائم بیماری شناخته شده اند ، مجازات کرده ایم.
از چنین موقعیت های ناخوشایندی میتوان تجربه اندوخت. اگر می بینید کودک روزهای متوالی ، مثلا یک هفته و یا حتی بیشتر ، بداخلاق و بدقلق است ، هرچند به اندازه ی کافی می خوابد ، زمان مراجعه به پزشک متخصص کودکان است.
احتمالا شما بیماری مزمن ، ولی نسبتا ضعیف و تحلیل برنده و ناراحت کننده کودک را تشخیص نداده اید. بدنیست آخرین باری را که بیمار بوده اید و اینکه چه احساس و رفتاری داشتید را به خاطر بیاورید.
تمام عفونت ها با تب بالا و جلب توجه کننده همراه نیستند. برای مثال عفونتهای مجاری ادراری ، یک مشکل شایع بین دختران ، ممکن است با علائم موجود در کودکان بزرگتر ، مانند سوزش هنگام دفع ادرار و یا تکرر ادرار ، همراه نباشد.
در حقیقت ، بداخلاقی و بدقلقی ممکن است فقط نشانه های بارز بیماری باشند.
اگر گوش یا سینوس های کودک دچار عفونت مزمن باشد ، احتمالا از درد شکایت نمیکند و تب نخواهد داشت. بخشی از علت این است که کودک کلمات مناسب برای شرح دقیق و صحیح درد و احساس خود را نمیداند.
حتی عده ای از ما بزرگسالان که سالهاست از عهده بیان افکار و نیّات خود برمی آییم ، گاهی قادر به یافتن کلماتی برای بیان احساس ناخوش خود نیستیم.
هنگام مراجعه به پزشک اطفال ، وضعیت را کاملا شرح دهید و بگویید که رفتار کودک اخیرا مشکل ساز بوده است و اینکه میل دارید قبل از تعیین محدودیت و اعلام هشدار و تهدیدهای انضباطی به او ، از سلامت کامل کودک خود اطمینان یابید.
پزشکتان بعد از معاینه ی کودک ، احتمالا در مورد سلامتی و همچنین توانایی کودک برای درک حد و مرزهای متناسب با سن و نیز واکنش نشان دادن به یک راهکار مشخص توأم با مجازات های منطقی ، به شما اطمینان خاطر خواهد داد.
منبع:
کودک آنلاین